چهل حدیث گهربار از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم
چهل حدیث گهربار از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم
قال رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم
1. لاتُضَيِّعُوا صَلوتَكُمْ، فَإنَّ مَنْ ضَيَّعَ صَلوتَهُ، حُشِرَ مَعَ قارُونَ وَ هامانَ، وَ كانَ حَقّاً عَلىِ اللّهِ انْ يُدْخِلَهُ النّارَ مَعَ الْمُنافِقينَ.
نماز را سبك و ناچيز مشماريد، هر كس نسبت به نمازش بى اعتنا باشد و آنرا سبك و ضايع گرداند همنشين قارون و هامان خواهد گشت و حقّ خداوند است كه او را همراه منافقين در آتش داخل نمايد.
(وسائل الشّيعة : ج 4، ص 30، ح 4431.)
2. مَنْ مَشى إلى مَسْجِدٍ مِنْ مَساجِدِ اللّهِ، فَلَهُ بِكُّلِ خُطْوَةٍ خَطاها حَتّى يَرْجِعَ إلى مَنْزِلِهِ، عَشْرُ حَسَناتٍ، وَ مَحى عَنْهُ عَشْرُ سَيِّئاتٍ، وَ رَفَعَ لَهُ عَشْرُ دَرَجاتٍ.
(عقاب الا عمال : ص 343، س 14، وسائل الشّيعة : ج 5، ص 201، ح 6328.)
هر كس قدمى به سوى يكى از مساجد خداوند بردارد، براى هر قدم ثواب ده حسنه مى باشد تا برگردد به منزل خود، و ده خطا از لغزش هايش پاك مى شود، همچنين در پيشگاه خداوند ده درجه ترفيع مى يابد.
3. اَلْجُلُوسُ فِى الْمَسْجِدِ لاِنْتِظارِ الصَّلوةِ عِبادَةٌ مالَمْ يَحْدُثْ، قيلَ: يا رَسُولَ اللّهِ وَ مَا الْحَدَثُ؟ قالَ: الْغِيْبَةُ
نشستن در مسجد جهت انتظار وقت نماز عبادت است تا موقعى كه حَدَثى از او صادر نگردد.
سؤ ال شد: يا رسول اللّه ، منظور از حدث چيست ؟
فرمود: غيبت و پشت سر ديگران سخن گفتن .
(وسائل الشّيعة : ج 4، ص 116، ح 4665.)
4. ... بَيْنَما رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ جا لِسٌ فِى الْمَسْجِدِ، إ ذْدَخَلَ رَجُلٌ فَقامَ يُصَلّى ، فَلَمْ يُتِمَّ رُكُوعَهُ وَ لاسُجُودَهُ، فَقالَ: نَقَرَ كَنَقْرِ الْغُرابِ، لَئِنْ ماتَ هذا وَ هكَذا صَلوتُهُ لَيَمُوتُنَّ عَلى غَيْرِ ديني .
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در مسجد نشسته بود كه شخصى وارد شد و مشغول نماز گشت و ركوع و سجودش را كامل انجام نداد و عجله و شتاب كرد.
حضرت فرمود: كار اين شخص همانند كلاغى است كه منقار بر زمين مى زند، اگر با اين حالت از دنيا برود بر دين من نمرده است .
(وسائل الشّيعة : ج 4، ص 31، ح 4434.)
5. يا اباذَر، اَلدُّنْيا سِجْنُ الْمُؤْمِن وَ جَنَّةُ الْكافِرِ، وَ ما اصْبَحَ فيها مُؤْمِنٌ إلاّ وَ هُوَ حَزينٌ، وَ كَيْفَ لايَحْزُنُ الْمُؤْمِنُ وَ قَدْ اوَعَدَهُ اللّهُ انَّهُ وارِدٌ جَهَنَّمَ.
اى ابوذر، دنيا زندان مؤ من و بهشت كافران است ، مؤ من هميشه محزون و غمگين مى باشد، چرا چنين نباشد و حال آن كه خداوند به او - در مقابل گناهان و خطاهايش - وعده مجازات و دخول جهنّم را داده است .
(امالى طوسى : ج 2، ص 142، بحارالا نوار: ج 74، ص 80، ح 3.)
6. شَرُّالنّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْياهُ، وَ شَرُّ مِنْ ذلِكَ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْيا غَيْرِهِ.
فرمود: بدترين افراد كسى است كه آخرت خود را به دنيايش بفروشد و بدتر از او آن كسى خواهد بود كه آخرت خود را براى دنياى ديگرى بفروشد.
(من لا يحضره الفقيه : ج 4، ص 353، ح 5762 چاپ جامعه مدرّسين .)
7. قالَ صلّى اللّه عليه و آله : ثَلاثَةٌ اخافُهُنَّ عَلى اُمتَّى : الضَّلالَةُ بَعْدَ الْمَعْرِفَةِ، وَ مُضِلاّتُ الْفِتَنِ، وَ شَهْوَةُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْجِ.
سه چيز است كه از آن ها براى امّت خود احساس خطر مى كنم :
1- گمراهى ، بعد از آن كه هدايت و معرفت پيدا كرده باشند.
2- گمراهى ها و لغزش هاى به وجود آمده از فتنه ها.
3- مشتهيات شكم ، و آرزوهاى نفسانى و شهوت پرستى .
(امالى طوسى : ج 1، ص 158، بحارالا نوار: ج 10، ص 368، ح 15.)
8. عَدلُ ساعَةٍ خَیرٌ مِن عِبادَةِ سَبعینَ سَنَةً قِیامِ لَیلِها وَ صِیامِ نَهارِها
ساعتى عدالت بهتر از هفتاد سال عبادت است كه شبهایش به نماز و روزهایش به روزه بگذرد.
(مشكاةالأنوار، ص 544)
9. مَن أرادَ اللّهُ بِهِ خَیرا رَزَقَهُ اللّهُ خَلیلاً صالحِا
هر كس كه خداوند براى او خیر بخواهد، دوستى شایسته نصیب وى خواهد نمود.
(نهج الفصاحه، ح 3064)
10. إنَّ أَعظَمَ النّاسِ مَنزِلَةً عِندَاللّهِ یومَ القیامَةِ أَمشاهُم فى أَرضِهِ بِالنَّصیحَةِ لِخَلقِهِ
بلند مرتبه ترین مردم نزد خداوند در روز قیامت كسى است كه در روى زمین بیشتر در خیرخواهى و ارشاد مردم قدم بردارد.
(كافی، جلد 2، ص 208 صفحه 5)
11. المُؤمِنُ دَعِبٌ لَعِبٌ، وَالمُنافِقُ قَطِبٌ غَضِبٌ
مؤمن شوخ و شنگ است، و منافق اخمو و عصبانى.
(تحف العقول، ص 49 )
12. إنَّما سُمِّیت ابنَتی فاطِمَةُ لأنَّ اللَّهَعزّ و عجل فَطَمَها وفَطَمَ مَن أحَبَّها مِنَ النَّار
دخترم به این دلیل فاطمه نامیده شده است كه خداوند عزّ و جل او و دوستدارانش را از آتش دوزخ به دور داشته است.
(بحارالانوار، ج403، باب2، ص (10
13. المَهدِی مِن عِترَتی مِن وُلدِ فاطِمَةَ
مهدی (عج) از عترت من و از فرزندان فاطمه است.
(بحار الأنوار، ج38، ص44)
14. أَمَرَنى رَبّى بِمُداراةِ النّاسِ كَما أَمَرَنى بِأَداءِ الفَرائِضِ.
پروردگارم، همان گونه كه مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا كردن با مردم نیز فرمان داده است.
(كافى، ج 2، ص 117، ح 4.)
15. القَنَاعَةُ مَالٌ لا یَنفَدُ.
قناعت مالی است که تمام شدنی نیست.
(جهاد با نفس، ح 299)
16. اِنَّ اَسرَعَ الخَیرِ ثَوابا البِرُّ وَ اِنَّ اَسرَعَ الشَّرِّ عِقابا البَغىُ
پاداش نیكوكارى زودتر از هر كار خوب دیگرى مى رسد و كیفر ستم و تجاوز زودتر از هر كار بد دیگرى گریبان مى گیرد.
(خصال، ص 110، ح 81)
17. نیةُ المُؤمِنِ خَیرٌ مِن عَمَلِهِ وَ نیةُ الكافِرِ شَرُّ مِن عَمَلِهِ وَ كُلُّ عامِلٍ یعمَلُ عَلى نیتِهِ
نیت مؤمن بهتر از عمل او، و نیت كافر بدتر از عمل اوست و هر كس مطابق نیت خود عمل مى كند.
(كافى، ج 2، ص 84 ، ح 2)
18. إذا أرَدتَ أن یُثرِی اللهُ ما لَکَ فَزَکِّهِ.
هر گاه خواستی که خداوند دارایی تو را زیاد کند، زکات آن را بپرداز.
(بحار‌الأنوار، ج96، ص23)
19. إنَّ اللّهَ تَعالى یعرِضُ عَلى عَبدِهِ فى كُلِّ یومٍ نَصیحَةً فَإن هُوَ قَبِلَها سَعِدَ و إن تَرَكَها شَقىَ.
خداوند متعال، به بندهاش در هر روز نصیحتى عرضه مى كند، كه اگر بپذیرد، خوشبخت و اگر نپذیرد، بدبخت مى شود.
( كنز العمّال، ح 10250)
20. مَن أَرادَ تُستَجابُ دَعوَتُهُ وَأَن تُكشَفَ كُربَتُهُ فَلیفَرِّج عَن مُعسِرٍ
هر كس مى خواهد دعایش مستجاب و اندوهش برطرف شود، به تنگدست مهلت دهد.
(كنزالعمال، ج 6، ص 215، ح 15398 )
21. مَن أخلَصَ لِلّهِ أربَعینَ صَباحا ظَهَرَت ینابیعُ الحِكمَةِ مِن قَلبِهِ عَلى لِسانِهِ.
هر كس چهل روز خود را براى خدا خالص كند چشمه هاى حكمت از قلب وى بر زبانش جارى مى شود.
(نهج الفصاحه، ح 2836 )
22. آیة المنافق ثلاث : اذا حدث كذب و اذا وعد اخلف و اذا اؤتمن خان
نشان منافق سه چیز است : 1 - سخن به دروغ بگوید. 2 - از وعده تخلف كند. 3 - در امانت خیانت نماید.
(صحیح مسلم، كتاب الایمان، ح 89 (
23. شرُّ النّاس یَومَ القِیامَةِ الذَّینَ یُکرمُونَ اتِّقَاءَ شَرِّهِم
بدترین مردم در روز قیامت کسانی هستند که(در این دنیا) از ترس شرّشان مورد اکرام و احترام واقع می شوند.
(جهاد با نفس، ح 673 )
24. من لم تنهه صلاته عن الفحشاء و المنکر لم تزده من الله الا بعدا
هر کس که نمازش او را از فحشاء و منکر باز ندارد، هیچ بهره ای از نماز جز دوری از خدا حاصل نکرده است .
(بحار الانوار، ج ,82 ص .198 شهاب الاخبار، ص 215)
25. خَیرُ ما اُعْطىَ الرَّجُلُ الْمُؤْمِنُ خُلْقٌ حَسَنٌ وَ شَرُّ ما اُعْطِىَ الرَّجُلُ قَلْبُ سوءٍ فى صورَةٍ حَسَنَةٍ
بهترین چیزى كه به مؤمن داده شده خوش اخلاقى و بدترین چیزى كه به انسان داده شده دلى بد در چهرهاى زیباست.
(كنزالعمّال، ح 5170)
26. مَن رُزِقَ تُقىً فَقَد رُزِقَ خَیرَ الدُّنیا وَ الآخِرَةِ
هر كس تقوا روزى اش شود، خیر دنیا و آخرت روزى او شده است.
(نهج الفصاحه، ح 3015)
27. ان أشقی الاشقیاء من اجتمع علیه فقر الدنیا وعذاب الاخرة
بدبختترین بدبختان كسی است كه فقر دنیا و عذاب آخرت را با هم دارد .
(كنز العمال، ج 6، ص 470، ح 16593)
28. مَثَلُ أهْلِ بَیْتی کَمَثَلِ سَفینَهِ نوحٍ مَنْ رَکِبَها فَقَدْ نَجی وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْها فَقَد هَلَکَی
اهل بیت من چون کشتی نوح‌اند؛ هر که بر آن نشیند نجات یابد و آنکه از آن تخلف کند هلاک گرددی
(عیون الاخبار، ج 1، ص211)
29. أرکانُ الکُفر أربَعَةٌ الرَّغبَةُ وَ الرَّهبَةُ وَ السَّخَطُ وَ الغَضَبُی
پایه های کفر چهار چیز است : میل و خواهش، ترس و بیم ، ناخشنودی و خشمی
(جهاد با نفس، ح 475)
30. حُسنُ البِشْرِ يَذهَبُ بِالسَّخِيمَةِی
خوش‌رويی كينه را از بين می‌بردی
(كافی، ج2 ، ص 103)
31. طوُبیَ لِمَن أنفَقَ الْفَضلَ مِن مالِهِ و أمْسَكَ الْفَضلَ مِن قَولِهِی
خوشا آنكه زيادی دارايی‌اش را انفاق كند و زبانش را از زياده‌گويی نگه‌دارد
(كافی، ج2، ص 144)
32. ما أعَزَّّّّ اللهُ بجَهل قَطُّ وَ لا أذَلَّ بحِلم قَطُّی
هرگز خداوند کسی را به خاطر نادانی اش عزیز نگردانده و کسی را خاطر بردباری اش ذلیل و خوار نکرده استی
(جهاد با نفس، ح 260)
33. مَن أحَبَّ دُنیاهُ أضَرَّ باِخِرَتهی
هر کس دنیایش را دوست داشته باشد به آخرت خود زیان می رساندی
(جهاد با نفس، ح 609)
34. أفضَلُ الإيمانِ أنْ تَعلَمَ أنَّ اللهَ مَعَكَ حَيثُ ما كُنتَی
برترين ايمان آن است كه بدانی خداوند همه جا با توستی
(كنزل العمال، 66)
35. مِلاكُ العَمَلِ خَواتيمُهُی
ملاك [ارزيابى] كارها، پايان آن‌هاستی
(اختصاص، ص 343)
36. تَمامُ البِرِّ أنْ تَعمَلَ فِي السِّرِّ عَمَلَ العَلانِيَةِی
كمال نيكوكارى آن است كه در نهان همان‌گونه رفتار كنی، كه در آشكارا
(كنزل العمال، 5265)
37. لَيسَ مِنَّا مَن يُحَقِّرُ الأمانَةَ حتّي يَستَهلِكَها إذَا اسْتَودَعَهای
از ما نيست كسى كه امانت را بدان اندازه بی‌اهميت شمرد كه هرگاه امانتی به او بسپرند، آن را ضايع گرداندی
(بحار الأنوار، ج 71، ص 172)
38. لِکُل دَاءٍ دَواءُ وَ دَواءُ الذُّنُوبِ الاِستِغفَارُی
هر دردی دوایی دارد و دوای گناهان استغفار کردن استی
(جهاد با نفس، ح 784)
39. ابن آدم اذا اصبحت معافي في بدنك آمنا في سربك عندك قوت يومك فعلي الدنياالعفاء
فرزند آدم وقتي تن تو سالم است و خاطرت آسوده است و قوت يك روز خويش راداري ، جهانگر مباش.
(كنز العمال ، ج 3 ، ص 782)
40. إنَّ اللهَ تَعَالَي جَمِيلٌ يُحِبُّ الْجَمَالَ
خداوند متعال زيباست و زيبايی را دوست داردی
(كنز العمال، ح17166)
41. الایمانُ مَعرفَهٌ بالقَلبِ وَ قَولٌ باللِّسانِ وَ عَمَلٌ بالاَرکانِی
ایمان عبارت است از شناخت قلبی، گفتار زبانی و کردار با اعضا و جوارحی
(میزان الحکمه، ج 1، ص 301)