İMADƏDDİN NƏSİMİ نسیمی
Kirpiklǝri çün iki cahanın ǝsǝridir,
Bu dövri-Zühǝldǝ,
Ol günǝşi gör sǝn kim, anın kimi pǝridir,
Gün bürci-Hǝmǝldǝ.
Katib ki, üzü hǝrfini yazdı otuz iki,
yigirmi sǝkizdǝn,
Ol adǝmi-xaki budur, adǝm, xǝbǝridir,
Qıl nǝqşi-ǝzǝldǝn.
Gǝl surǝtinin sirrini hǝcc eylǝ ǝdǝdcǝ
Ol mǝhrǝmi-ǝsrar
Kim, alǝmi-surǝt qılasan hǝcc sǝfǝridir,
Fikr eylǝ ǝmǝldǝ.
Musasifǝt olgil ki, münacat hǝmişǝ,
Göstǝr yǝdi-beyza,
Didar çün anın gecǝvü-gündüz nǝzǝridir,
Bu Turi-zǝlǝldǝ.
Üqbayǝ duruş, alǝmi-zatǝ bula gör yol,
Anla bu süfati,
Dünya dedigin fitnǝ çü gördün bǝşǝridir,
Nǝqdi anın ǝldǝ.
Gǝl qamǝti-sǝrvin keçib ol cǝnnǝtǝ daxil,
Didar görǝsǝn,
Arif olanın rövzeyi-rizvan çü yeridir
Qalır o mǝhǝldǝ.
Mişkin saçın ǝldǝn qoma zinhar, Nǝsimi,
Namusu yelǝ ver,
Müşkillǝrini keyfiyyǝtin şǝmin ǝridir,
Ol saf bu hǝldǝ.