آموزش زبان ترکی استانبولی + دانلود دیکشنری ترکی به فارسی (ترکیه به فارسی ) 2

صفات:

صفات در زبان ترکی قبل از اسم می آیند و بر چند نوع می باشند:

صفت مطلق: صفتی است که به صورت ثابت در فرهنگ لغات قرار دارد و با آمدن قبل از اسم در واقع آن را تعریف می کند. مثال: 

 güzel (زیبا)   ,   kötü (بد)   ,     az (کم)   ,   çok (زیاد

صفت برتر: این نوع صفت با افزودن پیشوند daha ، که خود دارای معنی می باشد، به قبل از صفت مطلق ساخته می شود. مثال: 

  daha güzel (زیباتر)   ,   daha  kötü (بدتر  ,    daha az (کمتر)   ,   daha çok (بیشتر

صفت برترین: این نوع صفت با افزودن پیشوند en به قبل از صفت مطلق ساخته می شود. مثال: 

  en güzel (زیباترین)   ,   en  kötü (بدترین)   ,     en az (کمترین)   ,    en çok (بیشترین)

نکته اول: نوع خاصی از صفت وجود دارد که از مصدر فعل یا اسم ساخته می شود و در فرهنگ لغات به ندرت یافت می شوند. بلکه بسته به موقعیت این نوع صفت ساخته می شود. این صفت با افزودن li یا به مصدر ساخته می شود. البته باید دقت داشت که هنگام ترکیب ek - آخر مصدر حذف می شود. مثال: 

 ـ  در زیر yetenek به معنی توانایی که خود اسم می باشد در ترکیب با به صورت yeteneklı به معنی توانا در آمده است:

yetenek + = yeteneklı        

 ـ  در زیر yemek به معنی خوردن که خود فعل می باشد در ترکیب با li به صورت yemeli به معنی خوردنی در آمده است:

yemek + li = yemeli        

نکته دوم: نوع خاصی از صفات همچون çok و fazla  هر دو به معنی زیاد می توانند بر سر صفات دیگر آمده و نشان دهنده تاکید بیشتر بر آن صفت باشند. مثال:

ـ صفت çok به معنی "زیاد" وقتی همراه با صفت güzel به معنی "زیبا" میاید با هم معنی "خیلی زیبا" را می دهند.

ـ صفت fazla هم به معنی "زیاد" وقتی همراه با صفت güzel به معنی "زیبا" میاید با هم معنی "خیلی زیبا" یا "بیش از حد زیبا" را می دهند.

جمع بستن صفت و اسم: برای جمع بستن هم صفت و هم اسم از پسوندها ی  ler - یا lar - استفاده می شود. مثال:

dağ  کوه   +   lar   =  dağlar  کوهها                    çiçek   گل   +   ler  =   çiçekler  گلها

güzel  زیبا   +   ler   =  güzeller  زیباها                   acı   تلخ   +   lar  =   acılar  تلخی ها

 

حروف اضافه

توجه: اول یک نکته درباره یک وِیژگی که منحصر به فرد زبان ترکی است بگویم: در زبان ترکی هیچ حرف اضافه ای کلمه مستقل نیست و تماما به کلمات دیگر می پیوندند. یعنی حروف اضافه در اشتقاق با کلمات دیگر دارای معنی شده و معنی آن کلمه را نیز تغییر می دهند. توضیحات بعدی این مسئله را کاملا مشخص خواهد کرد.

 

حرف اضافه مفعولی (را):

 حرف اضافه "را" با افزودن صداهای u ، ü و i یا ı به آخر کلمات ساخته می شوند. اگر صدای ما قبل آخر کلمه ö ، o ، u و یا ü باشد صدای آخر ü یا u خواهد بود. در مابقی کلمات صدای آخر i یا ı خواهد بود.

البته توجه داشته باشید که اگر صدای آخر کلمه خود جزو حروف صدادار باشد در ساخت مفعول صدای n قبل از یکی از صداهای مفعولی استفاده می شود، مثل "او را" در زیر.           مثال:

o + u = onu     او را

yol + u = yolu    راه را

bülbül + ü = bülbülü   بلبل را

sürü + ü = sürünü     دسته را

sen + i = seni     تو را

dil + i = dili     زبان را

kız + ı = kızı    دختر را

  kitap + ı = kitapı   کتاب را

مثال در جمله:   

من او را دیدیم    Ben onu gördüm      یا        من تو را دیروز دیدم     Ben seni dün gördüm

 

حرف اضافه (از):

  حرف اضافه "از" با افزودن پسوند den یا dan به آخر کلمات ساخته می شوند. اگر صدای ما قبل آخر کلمه i ، ü ، e یا ö باشد پسوند آخر den  خواهد بود. در غیر این صورت آخر کلمات پسوند dan را خواهد داشت.   مثال:  

yol + dan = yoldan              از راه

nur + dan = nurdan            از نور 

kız + dan = kızdan            از دختر

bülbül + den = bülbülden          از بلبل

bir + den = birden                      از یک

kör + den = körden                    از کور

مثال در جمله:    من از این راه آمدم    Ben bu yoldan geldim      یا        از یک تا ده بشمار     Birden onacak sana

حرف اضافه (به):

حرف اضافه "به" با افزودن صداهای e (با تلفظ اَ ) یا a به آخر کلمات ساخته می شوند. اگر صدای ما قبل آخر کلمه i ، ü ، e یا ö باشد صدای آخر e  خواهد بود. در غیر این صورت آخر کلمات صدای a را خواهند داشت.  

البته توجه داشته باشید که اگر صدای آخر کلمه خود جزو حروف صدادار باشد در ساخت مفعول صدای y قبل از صدای اضافه ساز استفاده می شود، مثل "به زنده" در زیر.   مثال:

ev + e = eve              یه خانه

dil + e = dile                به زبان 

diri + e = diriye           به زنده

yol + a = yola                    به راه

kız + a = kıza                   به دختر

kar + a = kara                  به برف

مثال در جمله:   

 من به خانه رفتم    Ben getim eve      یا        دارم به برف نگاه می کنم     Kara bakiyorum

 

 

 

توجه: اول یک نکته درباره یک وِیژگی که منحصر به فرد زبان ترکی است بگویم: در زبان ترکی هیچ حرف اضافه ای کلمه مستقل نیست و تماما به کلمات دیگر می پیوندند. یعنی حروف اضافه در اشتقاق با کلمات دیگر دارای معنی شده و معنی آن کلمه را نیز تغییر می دهند. توضیحات بعدی این مسئله را کاملا مشخص خواهد کرد.

حرف اضافه (در):

 حرف اضافه "در" با افزودن پسوندهای  de و da به آخر کلمات ساخته می شوند. اگر صدای ما قبل آخر کلمه i ، ü ، e یا ö  باشد پسوند آخر de  خواهد بود. در مابقی کلمات پسوند آخر da خواهد بود.    

نکته: اگر کلمه فقط از یک حرف صدادار تشکیل شده باشد نیاز به یک مصوت(ترجیحا n) قبل از گرفتن این پسوند خواهد داشت. مثل «در او» در مثال پایین.       مثال:  

o + da = onda     در او

yol + da = yolda    در راه

çöl + de = çölde   در بیرون

sürü + de = sürüde   در دسته

sen + de = sende     در تو

dil + de = dilde     در زبان

kız + da = kızda    در دختر

kitap + da = kitapda  در کتاب

مثال در جمله: من عشق را در او پیدا کردم  Ben sevgini onda buldum  یا  من تو را دیروز در جاده دیدم  Ben seni dün yolda gördüm

حرف اضافه (تا):

  حرف اضافه "تا" با افزودن پسوند cek یا cak به آخر کلمات ساخته می شوند. اگر صدای ما قبل آخر کلمه i ، ü ، e یا ö باشد پسوند آخر cek خواهد بود. در غیر این صورت آخر کلمات پسوند cak را خواهد داشت. 

نکته: به صداهای قبل از پسوند و آخر کلمات دقت کنید. مثل«تا راه» یا «تا خانه» و ....      مثال: 

yol + cak = yolacak                   تا راه

bura + cak = buracak             تا اینجا 

son + cak = sonacak                 تا آخر

ev + cek = evecek                 تا خانه

bir + cek = birecek                  تا یک

çöl + cek = çölecek               تا بیرون

مثال در جمله:    همه چیز تا اینجا کافیه    Herşey buracak yeter      یا        از یک تا ده بشمار     Birden onacak sana

حرف اضافه (با):

حرف اضافه "با" با افزودن پسوندهای le یا la به آخر کلمات ساخته می شوند. اگر صدای ما قبل آخر کلمه i ، ü ، e یا ö باشد پسوند آخر le خواهد بود. در غیر این صورت آخر کلمات پسوند la را خواهند داشت.  

نکته: در ساخت بعضی از کلمات با این پسوند نیاز به افزودن برخی صداها به کلمه قبل از پسوند می باشد. مثل «با تو» و «با ماشین» در مثال پایین.    مثال:

sen + le = seninle                      با تو

iyi + le = iyile                        با خوبی 

sürü + le = sürüle                 با دسته

araba + la = arabayla            با ماشین

kız + la = kızla                            با دختر

kar + la = karla                           با برف

مثال در جمله:   

 من با تو صحبت کردم     Ben seninle konuşdum      یا        با ماشین اومدی؟    ? Arabayla geldimmi

 

 

 

صرف افعال

توجه: به دلیل اهمیت ویژه ای که افعال در جمله دارند و فهم دقیق کاربرد زمانها در موقعیت های مناسب خود این صرف افعال در چندین جلسه به صورت دقیق مورد بحث قرار خواهد گرفت.

زمان حال ساده (Şimdiki Zaman):

 برای ساخت زمان حال ساده ابتدا مصدر فعل را که دارای پسوند mek و یا mak هست حذف کرده سپس پسوند yor و در پایان پسوند مرتبط با هر شخص را به ترتیب زیر اضافه می کنیم:

git+yor+um = gidiyorum   می روم

git+yor+uz = gidiyoruz  می رویم

git+yor+sun = gidiyorsun    می روی   

git+yor+sunuz = gidiyorsunuz  می روید

git+yor = gidiyor    می رود 

git+ yor+lar = gidiyorlar می روند

مثال: 

Ben herşeyi biliyorum  من همه چیز را می دانم

Sen araba sürüyorsun  تو ماشین می رانی

O beni anliyor   او مرا درک می کند

Biz sana bir hediye alıyoruz  ما یک هدیه برایت می گیریم

Siz dersi oğreniyorsunuz  شما درس را یاد می گیرید

Onlar bir bina yapıyorlar  آنها یک ساختمان می سازند

 

سوالی کردن افعال ساده:

  برای سوالی کردن افعال زمان حال ساده بعد از پسوند yor از پسوندهای پرسشی mu ، mi ، و یا استفاده کرده و با افزودن پسوند مرتبط هر شخص جمله را سوالی می کنیم.  

نکته: در اکثر حالتهای سوالی کردن جملات فقط شکل افعال تغییر می کند اما بعضی مواقع علاوه بر تغییر فعل، کلمه acaba هم به جمله افزوده می شود. (مثال در پایین)

 

git+yor+muyum = gidiyormuyum?   آیا می روم؟

git+yor+musun = gidiyormusun?    آیا می روی؟

git+yor+mu = gidiyormu?    آیا می رود؟

git+yor+muyuz = gidiyormuyuz?  آیا می رویم؟  

git+yor+musunuz = gidiyormusunuz?  آیا می روید؟

git+ yor+larmı = gidiyorlarmı? آیا می روند؟

 

مثال:

 

Ben herşeyi biliyormuyum?  آیا من همه چیز را می دانم؟

Sen araba sürüyormusun?  آیا تو ماشین می رانی؟

O beni anlıyormu?   آیا او مرا درک می کند؟

Biz sana bir hediye alıyoruz?  آیا ما یک هدیه برایت می گیریم؟

Siz dersi oğreniyormusunuz?  آیا شما درس را یاد می گیرید؟

Onlar bir bina yapıyorlarmı?  آیا آنها یک ساختمان می سازند؟

 

مثال برای کاربرد acaba در جمله:

 

 Anlıyamıyorum gidiyormusun acaba ya yok?      متوجه نمی شوم آیا می روی یا نه؟

منفی کردن افعال ساده:

برای منفی کردن افعال در زمان حال ساده قبل از پسوند yor یکی از پسوندهای  mu ، mi ، و یا را آورده و سپس پسوند مرتبط با هر شخص را به آن اضافه می کنیم.  

git+mi+yor+um = gitmiyorum   نمی روم

git+mi+yor+sun = gitmiyorsun    نمی روی

git+mi+yor = gitmiyor    نمی رود

git+mi+yor+uz = gitmiyoruz  نمی رویم  

git+mi+yor+sunuz = gitmiyorsunuz  نمی روید

git+ mi+yor+lar = gitmiyorlar نمی روند

 

مثال:

Ben herşeyi bilmiyorum  من همه چیز را نمی دانم

Sen araba sürmüyorsun  تو ماشین نمی رانی

O beni anlamıyor   او مرا درک نمی کند

Biz sana bir hediye almiyoruz  ما یک هدیه برایت نمی گیریم

Siz dersi oğrenmiyorsunuz  شما درس را یاد نمی گیرید

Onlar bir bina yapmiyorlar  آنها یک ساختمان نمی سازند

 

 

 
صرف افعال
 

توجه: به دلیل اهمیت ویژه ای که افعال در جمله دارند و فهم دقیق کاربرد زمانها در موقعیت های مناسب خود این صرف افعال در چندین جلسه به صورت دقیق مورد بحث قرار خواهد گرفت.

زمان آینده (Gelecek Zaman):

 برای ساخت زمان آینده ابتدا مصدر فعل را که دارای پسوند mek و یا mak هست حذف کرده و به ترتیب زیر زمان را می سازیم:

مصدر فعل + cek + e + علامت ضمایر شخصی

git+e+cek+im = gideceğim*          خواهم رفت

git+e+cek+sin = gideceksin         خواهی رفت

git+e+cek = gidecek                     خواهد رفت

git+e+cek+iz = gideceğiz*               خواهیم رفت

git+e+cek+siniz = gideceksiniz        خواهید رفت 

git+e+cek+ler = gidecekler              خواهند رفت

 

*نکته: در مواردی مثل بالا گاهی صدای k با رسیدن به حرف صدادار (اینجا i) تبدیل به صدای ğ می شود.

   مثال: 

Ben yarin şehire döneceğim  من فردا به شهر برخواهم گشتم

Sen herşeyi anlayacaksın       تو همه چیز را خواهی فهمید

O beni artik unutacak            او دیگر مرا فراموش خواهد کرد

Biz sana bir hediye alacağız    ما یک هدیه برایت خواهیم خرید

Siz dersi öğreneceksiniz       شما درس را یاد خواهید گرفت

Onlar bir bina yapacaklar           آنها یک بنا خواهند ساخت

 

سوالی کردن افعال گذشته:

  برای سوالی کردن افعال زمان آینده کمی متفاوت تر از ساخت آن عمل کرده و به ترتیب زیر فعل پرسشی را می سازیم:  

مصدر فعل + cek + e به علاوه (mu ، mi ، یا ) + علامت ضمایر شخصی

 

 نکته: دراین فرمول برای سوم شخص مفرد و جمع استثنا وجود دارد و در آنها علامات پرسشی در آخر فعل قرار می گیرند. به ترتیبی که در جدول زیر مشاهده می کنید:

git+e+cek+mi+im = gidecekmiğim?        خواهم رفت

git+e+cek+mi+sin = gidecekmisin?       خواهی رفت

git+e+cek+mi = gidecekmi?                     خواهد رفت

git+e+cek+mi+iz = gidecekmiğiz?         خواهیم رفت

git+e+cek+mi+siniz = gidecekmisiniz?   خواهید رفت 

git+e+cek+ler+mi = gideceklermi?        خواهند رفت

 

مثال:

Ben yarin şehire dönecekmiğim?آیا من فردا به شهر برخواهم گشت؟

Sen herşeyi anlayacakmısın?      آیا تو همه چیز را خواهی فهمید؟

O beni artik unutacakmı?       آیا او دیگر مرا فراموش خواهد کرد؟

Biz sana bir hediye alacakmığız? آیا ما یک هدیه برایت خواهیم خرید؟

Siz dersi öğrenecekmisiniz?        آیا شما درس را یاد خواهید گرفت؟

Onlar bir bina yapacaklarmı?            آیا آنها یک بنا خواهند ساخت؟

 

منفی کردن افعال گذشته:

برای منفی کردن افعال در زمان آینده به ترتیب زیر عمل می کنیم:  

مصدر فعل + cek + meye,maya + علامت ضمایر شخصی

 

git+meye+cek+im = gitmeyeceğim        نخواهم رفت

git+meye+cek+sin = gitmeyeceksin     نخواهی رفت

git+meye+cek = gitmeyecek                  نخواهد رفت

git+meye+cek+iz = gitmeyeceğiz        نخواهیم رفت

git+meye+cek+siniz = gitmeyeceksiniz  نخواهید رفت

git+meye+cek+ler = gitmeyecekler      نخواهند رفت

 

مثال:

Ben yarin şehire dönmeyeceğim      من فردا به شهر برنخواهم گشت

Sen herşeyi anlamayacaksın             تو همه چیز را نخواهی فهمید

O beni artik unutmayacak             او دیگر مرا فراموش نخواهد کرد

Biz sana bir hediye almayacağız     ما یک هدیه برایت نخواهیم خرید

Siz dersi öğrenmeyeceksiniz          شما درس را یاد نخواهید گرفت

Onlar bir bina yapmayacaklar               آنها یک بنا نخواهند ساخت

 

 

آموزش زبان ترکی استانبولی + دانلود دیکشنری ترکی به فارسی (ترکیه به فارسی )

آموزش زبان ترکی استانبولی  

الفبای ترکی استانبولی

الفبای ترکی استانبولی با حروف لاتین می باشد و دارای تفاوتهایی نسبت به الفبای لاتین سایر زبانها می باشد. آن شامل 29 حرف است. 

 

A  آ مثل:   (آدم)   adam

 M م مثل:   (مدرسه)   mektep

B ب مثل:   (صلح)   barış

N ن مثل:   (نفس)   nefes       

C ج مثل:   (جان)   can

O اُمثل:   (افتخار)   onur    

Ç چ مثل:   (سریع)   çabuk

Ö۶ اُئـ مثل:   (مرگ)   ölüm    

D د مثل:   (آهن)   demir

P پ مثل:   (انگشت)   parmak      

E۱ اِ اَ مثل:   (دست) el - (قبیله) el

R ر مثل:   (رویا)   rüya  

F ف مثل:   (کارخانه)   fabrika

S س مثل:   (زرد)   sarı    

G گ مثل:   (شب)   gece

Ş ش مثل:   (آبشار)   şelale     

Ğ۲ غ ی مثل:   (معلم)   öğretmen

T ت مثل:   (داس)   tırpan           

H۳ ه ح خ مثل:   (خبر)   haber

U او مثل:   (پرواز)   uçuş     

I۴ ائـ مثل:   (کارگر)   ırgat

Ü۷ ئوُ مثل:   (وطن)   ülke     

İ ایـ مثل:   (انسان)   insan

V و مثل:   (دارایی)   varlık       

J ج مثل:   (ژاله)   jale

Y ی مثل:   (دروغ)   yalan

K۵ ک ق مثل:   (مقابل)   karşı

Z ز ذ ض ظ مثل:   (ظلم)   zulüm

L ل مثل:   (بندر)   liman

 

۱- کلمه el اگر با صدای اَ تلفظ شود دست و اگر با اِ تلفظ شود قبیله معنی می دهد.

2- در ترکی استانبولی هیچ کلمه ای با این حرف آغاز نمی شود و اکثرا در وسط کلمه میاید. البته به ندرت صدای (غ) می دهد.

3- در ترکی استانبولی صدای خ وجود ندارد و کلمات دارای صدای (خ) با صدای (ه) تلفظ می شوند.

4- این صدا، ما بین (ای) کشیده و (اِ) قرار دارد و اکثر کوتاه تلفظ می شود مثل همون مثال.

5- در ترکی استانبولی بسیاری از کلمات که در زبان آذری به صورت (ق) تلفظ می شوند، با صدای (ک) تلفظ می شوند. مثلkalem که به معنی قلم میباشد. ضمنا توجه داشته باشید که صدای (ک) در کلمه "kitab" به صورتی دیگر تلفظ می شود.

6- این حرف ما بین (اُ) و (او) قرار دارد و هنگام تلفظ لبها بیشتر به طرفین باز می شوند.

7- این صدا ما بین (او) کشیده و (اُ) کوتاه تلفظ می شود و هنگام تلفظ لبها بیشتر به طرفین باز می شوند.

 

 

 

 

 
 
 

دو دیکشنری ترکی استانبولی:

دیکشنری اول به صورت کتاب بوده و در کتاب فروشی ها یافت می شود:

»» فرهنگ ترکی استانبولی به انگلیسی و فارسی

تالیف: دکتر قدیر گلکاریان (عضو هیات علمی دانشگاه و انجمن زبانشناسان ترکیه)

توضیحات: این دیکشنری که ناشر آن انتشارات راهنما می باشد شامل بیش از 25000 لغات و اصطلاحات ترکی می باشد که به دو صورت انگلیسی و فارسی معادل دارد. در ضمن علاوه بر معانی هر لغت،  اصلیت هر لغت، یعنی اینکه کلمه اصیل ترکی است یا مال زبانهای دیگر، نیز آورده شده است. ضمنا لغات فنی و تخصصی نیز به صورت مربوط به رشته  خود، مشخص شده اند. این دیکشنری برای علاقمندان این زبان بسیار سودمند می باشد.

دیکشنری دوم به صورت نرم افزار بوده و برای علاقمندان جهت استفاده در کامپیوتر مفید می باشد:

»» این دیکشنری به صورت ترکی به فارسی است .  این دیکشنری کامل می باشد و دارای لغات خیلی زیادی است. دیکشنری از لینک های زیر قابل دانلود است:

 

سرور 1 + کرک

 

سرور 2 بدون کرک

 

همچنین برای دانلود کرک این برنامه می توانید از یکی از لینکهای زیر استفاده کنید:

 

سرور 1

 

سرور 2

 

نکته:بعد از نصب فايل PB_2008 (کرک) را جايگزين فايل اصلي نماييد.
براي اجراي برنامه بايد ابتدا روي Icon برنامه در Desktop راست كليك كرده و Properties رو بزنيد و در قسمت Target آدرس را از PBStub.exe به PB_2008.exe تغيير دهيد مانند زير

"C:\Program Files\LingvoSoft\LingvoSoft Talking PhraseBook 2008 (English-Persian (Farsi)) for Windows\PB_2008.exe

یعنی بعد از این که کرک را در محل نصب کپی کردید آن را به دسکتاپ سند کنید شورتکات کنید و برنامه را به جای اجرا کردن از آیکون موجود در دسکتاپ از آیکون سند شده به دسکتاپ (کرک) باز کنید تا برنامه کامل باز شود .

 

نکات پایه گرامری(ضمایر)

 

ضمایر Zamirler

ضمایر شخصی فاعلی 

 Şahıs Zamirleri

ben                               من

sen                                 تو

o                                     او

biz                                  ما

siz                              شما

onlar                  آنها، ایشان

 

ضمایر شخصی مفعولی

 Nesnel Zamirleri

beni, bana                    مرا، به من

seni, sana                       ترا، به تو

onu, ona                       او را، به او

bizi, bize                      ما را، به ما

sizi, size               شما را، به شما

onları, onlara            آنها را، به آنها

 

ضمایر ملکی

 İyelik Zamirleri

benim                         مال من

senin                            مال تو

onun                             مال او

bizim                            مال ما

sizin                          مال شما

onların                        مال آنها

 

کاربرد ضمایر با شکل افعال

کاربرد این ضمایر در جملات با اشکال خاص افعال و سایر کلمات از جمله اسمها همراه هستند. مثالهای زیر کاربرد این ضمایر را به خوبی روشن خواهد نمود.

 ضمایر ملکی

Benim kaderim            سرنوشت من

Senin kaderin               سرنوشت تو

Onun kaderi                  سرنوشت او

Bizim kaderimiz            سرنوشت ما

Sizin kaderiniz           سرنوشت شما

Onların kaderi             سرنوشت آنها

ضمایر مفعولی

Beni vurma                         مرا نزن

Seni vurmuram             ترا نمی زنم

Onı vurma                         او را نزن

Bizi vurmayın                   ما را نزنید

Sizi vurmuruz        شما را نمی زنیم

Onları vurmayın             آنها را نزنید

ضمایر فاعلی

Ben gidiyorum               من می روم

Sen gidiyorsun               تو می روی

O gidiyor                         او می رود

Biz gidiyoruz                  ما می رویم

Siz gidiyorsunuz          شما می روید

Onlar gidiyorlar            آنها می روند

 

شکل دوم ضمایر مفعولی

            نکته: برخی جملات به صورت امری می باشند که در آینده مورد بحث قرار خواهند گرفت.

                                                  فعلا کاربرد ضمیر مورد نظر است.

Kalemi ver bana                               قلم را به من بده

Kalemi verrem sana                    قلم را به تو می دهم

Kalemi ver ona                                   قلم را به او بده

Kalemi ver bize                                  قلم را به ما بده

Kalemi verrem size                 قلم را به شما می دهم

Kalami ver onlara                             قلم را به آنها بده

 

نکته:

نوع دیگری از ضمیر ملکی وجود دارد که با افزودن kı- یا ki- ساخته می شود:

Benimki                           مال من

Seninki                             مال تو

Onunkı                             مال او

Bizimki                              مال ما

Sizinki                           مال شما

Onlarınkı                         مال آنها

 

 

 

فوتبالین تورکجه سؤزلری

آنا دیلیمیزی قؤروماق اوچون بو جدولی یازمیشیق اومودوموز وار اوز اصیل سؤزلریمیزی دیریلتماغینان اوز تورک و آذربایجانلی غیرتیمیزی دنیایه گورسداخ حابئله امودوموز وار بو جدوله باخماقینان اوز تازا سؤزلریزی بو جدوله تؤپلویاسیز

کلمه بیگانه تورکجه سؤز(TÜRKCƏ SÖZ)
حمله یوگورماق(YUGURMAQ)
مهاجم یوگورچی(YUGURÇİ)
دفاع قؤروقماق(QORUQMAQ)
مدافع قؤروقچی(QORUQÇİ)
وسط آرا(ARA)
هافبک آراچی(ARAÇİ)
دروازه بان  قاپی چی(QAPIÇI)
دروازه قاپی(QAPI)
ضربه ویریش(vırış)
داور حاکیم(HAKİM)
نیمه اول  بیرینجی یاری (BİRİNCİ YARI)
نیمه دوم ایکینجی یاری (İKİNCİ YARI)
ضربه ایستگاهی دوراق ویریشی(DURAQ VIRIŞI)
سوت آغاز باشلانیش فیشقا(BAŞLANİŞ FİŞQA)
تعویض ده یشیک لیک(DƏYİŞİKLİK)
میدان میدان(MêYDAN)
توپ تؤپ(بو سؤز اؤزی ترکی دیر)
زمین یئر(YER)
مربی اگرتچی(ORGATÇİ)
بازیکن ایونچی(OYUNÇİ)
سانتر یؤلاماخ(YOLLAMAX)
دیدار گوروش(GÖRUŞ)
نتيجه سونوج(SONUC)
هوادار یانلی(YANLI)
 کرنر  بوجاق(BUCAQ)
 وقت اضافی  آرتیرما(ARTIRMA)

قایناق : تورک اوغلو بلاقی


Azərbaycan türkcəsinin öyrədilməsi ((Baybək ARAZOĞLUdan)) آموزش نوشتن زبان آذربایجانی به لاتین

ƏLİFBA

Əlifba hərflərin müəyyən sıra ilə düzülüşünə deyilir.

Əlifba sözü ərəb əlifbasında ilk iki hərfin adını bildirən (əlif, bə), yunan dilində isə alfa və beta hərflərinin birləşməsindən ibarət olan alfabet şəklində işlənir.

İlk əlifbanı finikiya tacirləri tərtib etmişlər. Dünyada ən çox işlənən əlifbalar ərəb(sətrənciyyə), kiril və latın əlifbalarıdır.

Hərflərin çap və əl yazısı şəkli, böyük və kiçiyi olur. Danışıq səsləri daha ilkin və qədim olan şifahi dilin; hərflər isə nisbətən sonralar yaranan yazılı dilin göstəriciləridir.

Hərflər danışıq səslərinin yazıdakı şərti işarələridir. Azərbaycan əlifbasında 32 hərf var. Hərfləri onların əlifbadakı adları ilə göstərmək lazımdır. Hazırda istifadə etdiyimiz latın qrafikalı əlifba aşağıdakı şəkildədir:   Latin Adı Nümunə Latin Adı Nümunə Aa a Alçaq Qq qe Qulaq Bb be Bütöv Ll el Laxlamaq Cc ce Coşqun Mm em Mağara Çç çe Çiçək Nn en Narın Dd de Dayaq Oo o Oba Ee e Elçi Öö ö Ölçü Əə ə Əmək Pp pe Paltar Ff fe Fışıltı Rr er Rəng Gg ge Güzgü Ss se Səs Ğğ* ğe Dağ Şş şe Şanlı Hh he Haray Tt te Tanıtmaq Xx xe Xəzər Uu u Uzun Iı* i Yağı ÜÜ ü Ünlü İi i İncə Vv ve Varlıq Jj je Jalə Yy ye Yaylaq Kk ke, ka Kəskin Zz ze Zingilti *QEYD: Dilimizdə iki hərflə: Iı və Ğğ hərfləri ilə söz başlanmır. FONETİKA Dilçiliyin əsas bölmələrindən biri olan fonetikada danışıq səsləri öyrənilir. Ahəng qanunu, heca və vurğu da fonetikanın mövzularına daxildir. Danışarkən tələffüz etdiyimiz səslər danışıq səsləri adlanır. Bu səs­lər danışıq üzvlərinin köməyi ilə yaranır. Dodaqlar, dil və səs telləri danışıq səslərinin yaranmasında daha fəal iştirak edir. Danışıq səslərini tələffüz edir və eşidirik. Yazıda onlar hərflərlə işarə olunur. Hərfləri isə görür və yazırıq. Səsləri hərflərdən fərqləndirmək üçün burada onlar böyük mötərizə içərisində verilir. Məsələn: [a] Danışıq səsləri fərqli özəlliklərinə görə iki növə bölünür: 1.  Səslilər(Ünlülər-Saitlər),   2.  Səssizlər(Ünsüzlər-samitlər). Səslilər ağız boşluğunda sərbəst və maneəsiz tələffüz olunur. Buna görə də onlar aydın şəkildə və avazla səslənir. Səslilərin daha bir özəlliyi heca əmələ gətirməsidir. . Səssizlərin tələffüzündə isə ağız boşluğunda müxtəlif maneələr olur. DAVAMINA BAXIN!

Səslilərin bölgüsü

Dilimizdə 9 səsli səs var: [a], [e], [ə], [i], [ı], [o], [ö], [u], [ü]. Yaranma vəziyyətinə görə səslilərin aşağıdakı üç bölgüsü var:

1. Dilin arxaön hissəsində deyilməsinə (dilin üfüqi durumuna) görə:
Qalın səslilər (dilarxası): [a], [ı], [0], [u].
İncə səslilər (dilönü): [ə], [i], [ö], [ü], [e].

2. Dilin üst damağa doğru yuxarı qalxması və nisbətən aşağı enməsi vəziyyətinə (ağız boşluğunun vəziyyətinə) görə:
      Qapalı səslilər (dar): [ı], [i], [u], [ü].
      Açıq səslilər (gen): [a], [ə], [o], [ö], [e].

Qapalı səslilərin teleffüzünde alt çənə yuxarıya doğru qalxır və ağız boşluğu daralır. (Buna görə də onlara dar səslilər də deyilir). Bu səsliləri asan yadda saxlamaq üçün dilimizdəki dörd cür yazılan şəkilçiləri (-çı, ­çi, -çu, -çü; -lıq, -lik, -lııq, -Iük və s.) yadda saxlamaq lazımdır. Belə şəkilçilərin tərkibində qapalı səslilər iştirak edir. Açıq səslilərin tələf­füzündə isə alt çənə aşağı düşür və ağız boşluğu genəlir. (Buna görə də onlara gen səslilər də deyilir).

3. Dodaqların vəziyyətinə görə:
Dodaqlanan səslilər: [o], [ö], [u], [ü].
Dodaqlanmayan səslilər: [a], [ə], [ı], [i], [e].

Dodaqlanan səslilərin teleffüzündə dodaqlar bir qədər irəliyə gəlir dairəvi şəkil alır. Dodaqlanmayan səslilərin tələffüzündə isə bu hal baş vermir.

Səsli səslərin növlərini aşağıdakı cədvəldə daha aydın şəkildə görmək olar:


 

Açıq

Qapalı

 

Qalın

İncə

Qalın

İncə

Dodaqlanmayan

a

e, ə

i

i

Dodaqlanan

o

ü

u

ü


Cədvəldən göründüyü kimi, hər bir səslinin üç növü var. Məsələn: [a] səslisi qalın, açıq, dodaqlanmayan: [ü] səslisi incə, qapalı, dodaqlanandır.

Səslilərin üç bölgüsü olduğu üçün onların qarşılaşdırılması da aşağıdakı 3 cədvəldə olduğu kimidir:

              I.     Qalın səslilər: [a], [ı], [o], [u]
İncə səslilər: [ə], [i], [ö], [ü]

           II.     Açıq səslilər: [a], [ə], [o], [ö]
Qapalı səslilər: [ı], [i], [u], [ü]

        III.     Dodaqlanan səslilər: [o], [ö], [u], [ü]
Dodaqlanmayan səslilər: [a], [ə], [ı ], [i ]

[e] səsinin taleffüzündə dil neytral vəziyyətdə olur, buna görə də onun heç bir qarşılığı yoxdur.

Şəkilçilərdə yalnız a, ə, ı, i, u, ü səsliləri iştirak edir.

Bəzi səslilərin uzun tələffüzü

Dilimizdə, əsasən, ərəb mənşəli bir sıra sözlər var ki, onlarda bəzi səslilər bir qədər uzun tələffüz olunur.

Məsələn: Arif, alim, Sabir, şikayət, əfsanə sözlərindəki [a:] səsi; Etibar, elan, nemət sözlərindəki [e:] səsi; möcüzə, şölə, şöbə, mötəbər sözlərindəki [ö:] səsi; məna, bəzi, tətil sözlərindəki [ə:] səsi uzun tələf­füz olunur.

Bəzi sözlərdə [i], [u] və [o] səsliləri də uzun tələffüz olunur. Məsələn: vəsiqə, həqiqət, zinət sözlərində [i:] səslisi; Füzuli, musiqi, xüsusi sözlərində [u:] səslisi uzun tələffüz olunur. Dovşan, sonra, dovğa, lovğa və s. kimi sözlərdə [o:] səslisi uzun tələffüz olunur. Belə sözlərdə o hərfindən sonra gələn v səssizi (bəzən də n səssizi) tələffüzdə düşür: [do:şan], [so:ra], [lo:ğa]. Eyni hal tövbə, lövbər, bənövşə və s. kimi sözlərin tələf­füzündə də baş verir: [tö:bə], [lö:bər], [bənö:şə].

Dilimizdəki [ı][ü] səsliləri isə uzun tələffüz olunmur.

Səssiz səslərin növləri

Səssizler səs tellərinin iştirakına görə iki növə bölünür:

1. Kar səssizlər
2. Cingiltili səssizlər

Kar səssizlər təkcə küydən əmələ gəlir və onların tələffüzündə səs telləri iştirak etmir.

Cingiltili səssizlərin tələffüzündə isə səs telləri iştirak edir və onlar küydənavazdan ibarət olur.

Dilimizdəki cingiltili və kar səssizlərin çoxu cütlük təşkil edir:
Cingiltili səssizlər: [b], [q], [v], [ğ], [d], [j], [z], [y],   [g], [c], [l], [m], [n], [r], -
Kar səssizlər:       [p], [k'], [f], [x], [t],  [ş], [s], [x`], [k], [ç],  -     -      -     -   [h]

[1], [m], [n], [r] cingiltili səssizlərinin kar qarşılığı, [h] kar səssizinin isə cingiltili qarşılığı yoxdur.

[m][n] səslərinin əmələ gəlməsində hava axını əsasən burun boşluğundan çıxır. Buna: görə həmin səssizlərə burun səssizləri deyilir.

Dilimizdə 25 səssiz səs var ki, onlar 23 hərflə ifadə olunur. Əlifbamızda komandir, tank, klub sözlərindəki [k'] səsini (cingiltili [q] səssizinin kar qaşılığı) və ipək, çiçək, məktəb sözlərindəki [x`] səssizini (cingiltili [y] səssizinin kar qarşılığını) ifadə etmək üçün xüsusi hərf yox­dur. Bu iki səs elifbamızda kənd, türk, şəkil sözlərindəki [k]' səsini (cingiltili [g] səssizinin kar qarşılığını) ifadə edən "k" herfi ilə göstərilir. Buna görə də dilimizdəki səssiz səslərin sayı 25, əlifbamızdakı hərflərin sayı isə 23-dür.

Dilimizdə 34 səs, 32 hərf var.

Ahəng qanunu

Ahəng qanunu dilimizin əsas fonetik qanunudur. Sözdə qalın və ya incə səslilərin ahənginə, bir-birini izləməsinə ahəng qanunu deyilir.

Ahəng qanununa görə söz qalın səslili heca ilə başlayırsa, sonrakı hecalar da qalin səslili olur. Məsələn: ya-zı-çı-lar. Eyni hal incə səsli ilə başlanan sözlərə də aiddir. Məsələn: ə-kin-çi-lə-ri-miz; Əsl Azərbaycan sözləri ahəng qanununa tabe olur.(İşıq, ilan, ilğım, iıı am, iraq, ilxı, ildırım, ilıq, işartı, elat və s. kimi bir neçə söz istisnadır). Bir çox alınma sözlərdə isə ahəng qanunu pozulur. Məsələn: alim, vəfa, kitab, dünya, büro və s.

Ahəng qanunu kökşəkilçi arasında daha möhkəmdəyişməz olur. Belə ki, hər hansı bir sözə öz dilimizə məxsus şəkilçi artırsaq, o, hökmən sözün son hecasının ahənginə uyuşmalıdır. Məsələn: ki-tab+da, təy-ya-rə+çi+lər və s. Deməli, ahəng qanunu köklə şəkilçi arasında daha möhkəm ve dəyişməz 0lur. Köklə şəkilçi sözün morfoloji quruluşunu müəyyən edir. Ahəng qanunu isə köklə şəkilçi arasında nizamlayıcı amil rolunu oynayır. Deməli, ahəng qanunu fonetik hadisə olmaqla yanaşı, həm də morfoloji hadisədir. Məhz bu özəlliyinə görə ahəng qanunu dilçilikdə morfonoloji (morfologiya və fonotikanı bir­ləşdirən) hadisə sayılır. Morfonologiya iki sözdən ibarətdir: morfologiya, fonetika.

Ahəng qanununun tələbinə görə öz dilimizə məxsus şəkilçilər ya iki, ya da dörd variantlıdır.

Qeyd: Əsl Azərbaycan sözlərindən ibarət olan bəzi mürəkkəb sözlərdə də ahəng qanunu pozulur. Məsələn: dəvəquşu, quşüzümü, günəbaxan, Günay, Aybəniz və s

Qoşasəslili sözlərin yazılışı və tələffüzü

Dilimizdə bəzi sözlər var ki, onlarda iki səsli səsi ifadə edən hərflər yanaşı gəlir. Belə sözlər qoşasəslili sözlər adlanır.

Bu tipli sözlərdə ki səsli qoşalığı ya iki eyni səslidən, ya da iki müxtəlif səslidən ibarət olur. Bu səbəbdən sözlərdəki səsli qoşalığının iki növü fərqləndirilir:

1.    Eyni səsli qoşalığı

2.    Müxtəlif səsli qoşalığı

Eyni səsli qoşalığı Sözün ortasında, bəzən da sonunda; müxtəlif səsli qoşalığı isə sözlərin həm əvvəlində, həm ortasında, həm də sonunda olur. Məsələn:saat, təəccüb, ailə, nüəzzin, səadət, poeziya, müdafiə, rübai, aeroport və s.

Dilimizdə eyni səsli qoşalığı ilə başlanan söz yoxdur.

Qoşasəslili sözlərin çoxunun yazılışı və tələffüzü fərqlənir. Bu aşağı­dakı qaydada olur:

1. Eynicinsli qoşa səsliləri ifadə edən iki hərf bir uzun səsli kimi tələf­füz olunur. Məsələn: saat - [sa:t], maaş - [ma:ş], camaat­ - [cama:t], təəssüf - [tə:ssüf], mətbəə - [mətbə:], bədii - [bədi:], təbii - [təbi:] və s.

Lakin eynicinsli qoşa o səslisi ilə yazılan sözlər vurğusuz halda həm də uzadılmış a kimi [a:] tələffüz olunur. Məsələn: zoologiya [za:logiyaJ, kooperasiya [ka:perasiya] və s.

2. Tərkibində ai, oi, io, (bəzən də io, ia, eə, aü, ea) hərf birləşmələri olan sözlər bu səslilər arasına y samiti əlavə olunmaqla tələffüz edilir. Məsələn: ailə - [ayilə], daima - [dayima], zəif -[zəyif], Səidə - [Səyidə], təbiət - [təbiyət], müdafiə - [müdafiyə], radio - [radiyo], dialoq - [diyaloq], iaşə - [iyaşe], maneə - [maniyə], təqaüd - [təqayüd], stadion - [stadiyon] və s.

3. Tərkibində əa, üa, üə hərf birləşmələri olan sözlərdə birinci səsli deyilmir, ikincisi isə bir qədər uzun tələffüz edilir.

Məsələn: səadət - [sa:dət], fəaliyyət - [fa:liyət], müavin - [ma:vin], müalicə - [ma:licə], müəyyən – [mə:yyən], müəllim - [mə:llim] və s.

Qeyd 1: Əliağa, əmioğlu, əliaçıq, bacıoğlu, dayıoğlu, xalaoğlu, başıaçıq və s. kimi qoşasəslili mürəkkəb sözlərin tələffüzündə də yanaşı gələn səslilərdən birincisi deyilmir, lakin ikincisi üzun tələffüz olunmur:

Əliağa - [Əlağa], əmioğlu - [Əmoğlu], əliaçıq - [əlaçıx], bacıoğlu - [bacoğlu], xalaoğlu - [xaloğlu] və s.

Qeyd 2: Şücaət, fauna, raund, xaos, qənaət, pauza, məcmuə, sual, mətbuat, seans, bəraət, şüəra, riayət, memuar, qiraət, aktual və s. kimi qoşasəslili sözlərdə bu halların heç biri baş vermir

Qoşasəssizli sözlərin yazılışı və tələffüzü

1. Eynicinsli qoşa kk, pp və tt hərfləri ilə yazıları sözlərdə ikinci kar səssiz onun cingiltili qarşılığı kimi tələffüz olunur. Məsələn: səkkiz - [səkgiz], mürəkkəb -[mürəkgəb], tappıltı-[tapbıltı], əlbəttə -[əlbətdə], Səttar -[Sətdar] və s.

2. Eynicinsli qoşa qq hərfləri ilə yazılan sözlərdə birinci cingiltili səssiz onun kar qarşılığı kimi tələffüz olunur. Məsələn: diqqət -[dik`qət], doqquz-[dok`quz], toqqa -[tok`qa] və s.

3. Eynicinsli qoşa bb, cc, dd, ff, ll, mm, nn, vv, ss, zz səssizlərinin deyilişində heç bir fərq olmur. Məsələn: Abbas - [Abbas], yeddi - [yeddi], Şəffaf- [şəffaf], əlli -[əlli], molla - [molla], bənna -[bənna], fəvvarə - [fəvvarə], qəssab -[qəssab], ləzzət -[ləzzət] və s.

4. Eynicinsli qoşa yy ilə yazılan sözlərin çoxu bir y ilə deyilir.

Məsələn: vəziyyət - [vəziyət], edəbiyyat - [ədəbiyat], şəxsiyyət -[şəxsiyət] və s.

Hədiyyə, təyyarə, səyyar, soyyalı və s. kimi sözlərdə isə qoşa yy səssizlərinin hər ikisi tələffüz olunur.

Söz ortasında bəzi səssizlərin fərqli tələffüzü:

1. Söz ortasında yanaşı gələn iki müxtəlif kar samitdən ikincisi cingiltili tələffüz olunur. Məsələn: tüstü -[tüsdü], dəftər- [dəfdər], təşkil - [təşgil], kəşfiyyat -[kəşviyat], şaftalı -[şafdalı] və s.

2. Söz ortasında n səssizi b, m samitlərindən əvvəl gəldikdə m kimi tələffüz olunur. Məsələn: zənbil -[zəmbil], sünbül - [sümbül], tən­bəl -[təmbəl], dinməz -[dimməz], qonmaq - [qommaq], varlanmaq - [varrammax] və s.

3. Söz ortasında kar səssizdən əvvəl gələn q səssizi ı k 'l kimi tələffüz olunur. Məsələn: nöqsan «[nök 'san], təqsir -[tək'sir], iqtisadiyyat -[ik'tisatdiyat], nöqtə - [nök'tə] və s.

Bu səssiz cingitili səssizden əvvəl gəldikdə isə [q] kimi tələffüz olunur. Məsələn: istiqlal - [istiqlal], miqyas - [miqyas], maqnit - [maqnit] və s.

Söz ortasında səssizdən əvvəl gələn k səssizi əsasən [x'] kimi tələf­füz olunur. Məsələn: təklif - [təx`lif], ürəkdən - [ürəx'dən] və s. Belə sözlərdəki k hərfinin [y] kimi tələffüzü də düzgün sayılır. Sözün ilk c səssizindən sonra d, z, ı, s səssizləri gəldikdə c samiti [j] kimi tələffüz olunur. Məsələn: vicdan - [vijdan], səcdə - [səjdə], gücsüz - [güjsüz] və s.

Söz ortasında ç səssizindən sonra d, t, s səssizləri gəldikdə ç səssizi [ş] kimi tələffüz olunur. Məsələn: keçdi - [keşdi], qaçsan - [qaşsan] və s.

Sonu eynicinsli qoşa səssizlə bitən söz köklərinin yazılışı

Dilimizdə, əsasən, ərəb mənşəli təkhecalı bəzi sözlər var ki, qoşa səssizlə bitir. Məsələn: hiss, sirr, xətt, hədd, fənn, sədd, haqq və s. Belə sözlərə səssizlə başlayan şəkilçi artırdıqda söz kökündəki səssizlərdən biri yazılır. Məsələn: hissiz, sirdaş, xətdə, fənlər, haqdan və s.

Rəsmxət kimi mürəkkəb sözlərdə söz kökündəki səssiz hər­fin biri yazılır.

Sözlərin sonunda cingiltili səssizlərin yazılışı və tələffüzü

Dilimizdə sonu b, d, g və c ilə bitən çoxhecalı ve bəzi təkhecalı sözlərdə bu hərflər bir sıra hallarda cingiltili [b], [d], [g] və [c] kimi, başqa hallarda isə onların kar qarşılıqları - [p], [t], [k] və [ç] kimi tələffüz olunur.

Məsələn, kitabım, öyüdüm, tüfəng, qılınc sözlarində b, d, g, c hərfləri cingiltili [b], [d], [g], [c] səsləri kimi; kitablar, öyüdlər, tüfəngdən, qılıncdan sözlərində isə kar [p],[t], [k] və [ç] kimi teloffüz olunur. Nümunələrdən göründüyü kimi, sözün sonundakı samitin kar, yoxsa cingiltili olduğunu (yəni [b], yoxsa [p]; [c] yoxsa [t]; [g] yoxsa [k]; [c] yoxsa [ç] olduğunu) müəyyən etmək üçün həmin sözlərə səsli ilə başlanan şəkilçi artırmaq lazımdır. Belə sözlərə səsli ilə başlanan şəkilçi qoşulduqda söz kökündəki son səssiz cingiltili, səssizlə başlanan şəkilçi qoşulduqda isə kar tələffüz olunur.

Məsələn: corab - corabı [b] - corabda [p], bulud - buluda [d] - bulud­lar [t], pələng - pələngi [g] - pələngdə [k], gənc - gəncə [c] - gənclik [ç] və s. Bu qayda həmin sözlər söz birləşmələrinin birinci tərəfi kimi işləndikdə də eynilə özünü göstərir. Belə ki, bu cür sözlərdən sonra gələn ikinci tərəf səsli ilə başlanırsa, onda söz kökündəki səssiz cingiltili, səssizlə başlanırsa kar tələffüz olunur.

Məsələn: kitab [b] evi - kitab [p] mağazası, kənd [d] adamı- kənd [t] camaatı, gülünc [c] iş - gülünc [ç] hərəkət, nəhəng [g] adam - nəhəng [k] pəhləvan və s. Bu səssizlərlə bitən sözlər ayrılıqda və şəkilçisiz işləndikdə son səssiz kar tələffüz olunur. Məsələn: palıd [t], doşab [p], ağac [ç], qəşəng [k] və s.

Qeyd: Sonu c səssizi ilə bitən çoxhecalı sözlər ayrılıqda işləndikdə [ç] kimi tələffüz olunur: gənc [ç], ülgüc [ç] və s. Belə sözlərdən sonra d, 1, t, s, z samitləri ilə başlanan şəkilçilər və ya sözlər gəldikdə isə əsasən, [ş] kimi tələffüz olunur. Məsələn: ağacdan - [ağaşdan], çəkicsiz - [çəkişsiz], ülgüc [ş] yarası, çekic [ş] səsi və s.

Qeyd: Bəzi sözlərin sonundakı z səssizi də tələffüzdə karlaşa bilir.

Məsələn: almaz - [almas]

Sonu q və k ilə bitən çoxhecalı sözlərin yazılışı və tələffüzü

Dilimizdəki çoxhecalı sözlərin sonundakı qe hərfi [x] və ya [ğ] kimi tələffüz olunur. Məsələn: otaq - [otax], yanacaq - [yanacax], oynamaq ­[oynamax] və s. Belə sözlərə səsli ilə başlanan şəkilçi qoşulduqda yazıda q - ğ əvəzlənməsi baş verir. Məsələn: bulaq - bulağın - bulağa və s.

Qeyd: Bu hərflə biten sözlərdən sonra səssizlə başlayan şəkilçi və ya söz gəldikdə kar tələffüz olunur, səsli ilə başlayan şəkilçi və ya söz gəldikdə isə, cingiltili tələffüz olunur.

Dilimizdəki ərəb mənşəli üfüq, şəfəq, hüquq, əxlaq, eşq, aşiq, ittifaq, müstəntiq, natiq və s. sözlər isə bu, qaydaya tabe olmur. Həmin sözlərin sonundakı səssiz [k'] kimi tələffüz olunur: üfüq - [üfük`], şəfəq - [şəfək`] və s. Belə sözlərə səsli ilə başlanan şəkilçi qoşulduqda söz kökündəki səssiz [q] kimi tələffüz olunur. Məsələn: şərq+i - [şərqi].

Son səsi [y] cingiltili səssizinin kar qarşılıhğı [x'] kimi tələffüz olu­nan çoxhecalı sözlər ke hərfi ilə yazılır. Məsələn: çiçək, ürək, çiyələk və s. Belə sözlərə səsli ilə başlanan şəkilçi qoşulduqda yazıda k-y dəyişilməsi baş verir. Məsələn: köynək - köynəyi, köynəyə və s.

Deyilişi ilə yazılışı fərqlənən sözlər elə sözlər sayılır ki, onlarda hərf tərkibi ilə səs tərkibi arasında fərq olsun. Bu hal iki şəkildə özünü göstərə bilər:

1.         Sözdə hərf və səslərin sayıda fərq olur. Məsələn: maaş - [ma:ş] - 4 hərf, 3 səs; bənövşə [bənö:şə] - 7 hərf, 6 səs; fəaliyyət [fa:liyət] - 9 hərf, 7səs və. (Bu hala SƏSDÜŞÜMÜ deyilir). Və ya əksinə: ailə [ayilə] - 4 hərf, 5 səs; məişət - [məyişət] - 6 hərf, 7 səs və s. (Bu hala da SƏSARTIMI deyilir).

2.         Sözdə bir (və ya bir neçə) hərf adi qaydada ifadə etdiyi səsdən fərqli olan səsi bildirir. Məsələn: "de" hərfi adətən [d] səsini ifadə edir: dədə - [dədə]. Lakin bu səs söz sonunda [t] kimi də tələffüz olunur: qanad - [qanat], armud - [armut] və s. (belə hərflərə ORFOQRAM deyilir).

Yazılışı ilə deyilişi fərqlənən bu tipli sözlərə aid daha bir neçə nümnə: ağac - [ağaç], ürək - [ürəx`], avtomat - [aftamat], əgər - [əyər], ixtira - [ixdira], nəhəng - [nəhənk], taxta - [taxda], şənbə - [şəmbə], doşab - [doşap], döyüşkən - [döyüşgən], itki - [itgi] və s.

Dilimizdə elə sözlər də var ki onların tərkibində uzun tələffüz olunan səslər var. Lakin bu hal həmin sözlərdə hərf- səs fərqinə gətirib çıxarmır. Məsələn: alim - [a:lim], hakim - [ha:kim], Sabir- [Sa:bir], həqiqət - [həqi:qət], məna - [mə:na], şölə - [şö:lə], etibar - [eti:bar], surət _ [su:rət], sufi - [su:fi] və s. Buna görə də belə sözlər yazılışı ilə deyilişi fərqlənən sözlər sayılmır.

Sağ qalın, Şad yaşayın


Baybək ArazOğlu

E-mail: baybakarazoglu@yahoo.com


Yahoo! ID: baybakarazoglu

.

معنای میوه ها و سبزیجات ترکی در فارسی

اسم ترکی میوه ها و سبزیجات

 

شویود:شِوید

اوشقون:ریواس

ایسباناق:اسفناج

شاهی:شاهی

ساریمساق:سیر

توروپ:تربچه

پامادور:گوجه فرنگی

گؤبه لک:قارچ

که وار:تره

شامبلله:شمبلیله

که کلیک اوتو:کاکاتی

بویماده رن:بومادران

ساری کؤک:زرد چوبه

مرجی:عدس

آلما:سیب

پرتاقال:پرتقال

ماندالین:نارنگی

شیرین لومو:لیمو ترش

تورش لومو:لیمو ترش

آرمود:گلابی

گیلاس:گیلاس

گیلانار:آلبالو

هولی:هلو

اریک:زرد آلو

شافتالی:شفتالو

آلچا:گوجه سبز

خییار:خیار

توت:توت

چیه لک:توت فرنگی

بانان:موز

نارگیل:نارگیل

اوزوم:انگورق

قارپیز:هندوانه

قو وون: خربزه

نار:انار

خورما:خرما

کارتوف:سیب زمینی

سوغان:پیاز

یئر کؤکو:هویج

ایستی اود:فلفل

کدو:کدو

بادیمجان:بادمجان

چوغوندور:چغندر

اوون:آرد

دویو:برنج

بوغدا اوونو:آرد گندم

یومورتا:تخم مرغ

قیرمیزی لوبیا:لوبیا چیتی

آغ لوبیا:لوبیا سفید

گؤی لوبیه:لوبیا سبز

ماش:لوبیای چشم بلبلی

قوز:گردو(قیرده کان هم معنای گردو را دارد)

آش اریشته سی: رشته آش

دوز:نمک

یودلو دوز:نمک یددار

قارغی دالی:ذرت

ساققیز:آدامس

پاخلا:باقلا

کلم:کلم

سود:شیر

که لفس:کرفس

اوزلو قاتیق:ماست پر چرب

گؤی نخود:نخود سبز

قورا:غوره

آذری لاتین یازماق latın Azəri yazın

بویوک تانرینین آدیلا ( böyük tanrının adıla )


1- لاتین یازماق چوخ ساده دی چون هر کلمه نی نئجه تلفظ ائدیریک اوجوردا یازیریق ساده جه بعضی اوصول وار کی گرک ریعایت اولونسون .
2- بیزیم الفبامیز بونلاردی



3- حروف صدادار آذری یا سسلی حرفلر :

آذربایجان لاتین دیلینده سسلی حرفلر بیر بولمه ده 2 قیسمته بولونور اینجه و قالین

a ) اینجه حرفلر İncə     -----   

İ ; Ü ; Ö ; Ə ; E

b ) قالین حرفلر    -----   Qalın

I ; U ; O ; A

4 - یازماقین اوصولو

اگر بیر کلمه نین اول بخشینین سسلی حرفی قالین اولسا بقیه بخشلرین سسلی حرفلری ده قالین اولاجاق . نمونه اوچون :

ANA گؤرسه نیر کی سسلی حرفی A دی کی بیر قالین سسلی حرف دی پس بونون باشقا بخشلریده قالین سسلی حرفلرینن گله جک
Ana -- Analar -- anaları -- analarımız
yaşa -- yaşasın -- yaşasınlar
duz -- duzlar -- duzlu -- duzdan -- duzsuz -- duzdanımız


اگر بیر کلمه نین اول بخشی ایجه سسلی حرفینن اولسا قالانی دا اینجه سسلی اولاجاق .

ev -- evlər -- evləri -- evlərimiz
söz -- sözlər -- sözlü -- sözsüz
biz -- bizlər
kənd -- kəndlər -- kəndimiz -- kəndləri

نکته :

شاید بو سوال ایجاد اولا کی هاردان بیلاق اول بخشی هانسی قیسمته تعلق تاپیر ( اینجه یوخسا قالین ) مثلا قیز کلمه سین ایستییریق لاتین یازاق ایکی جوره یازماق اولار

qiz

qız

هانسی دوزدو ؟ بوردا بیر خیردا ترفند ایشلییه جاییق گلین بو کلمه نی جمع باغلایین یا اونون باشقا فرمالارندان بیرینی یازین قیز کلمه سینین جمعی اولور قیزلار پس تئز دییه بیله ریق کی

اونون ریشه سی یعنی قیز قالین حرفینن یازیلمالی دیر پس qız دوزدو نه qiz یا همن ایشی سؤز کلمه سی اوستونده ایشله داق

soz

یوخسا

söz

کلمه نین جمعی سؤزلر --- sözlər پس ریشه سی یعنی سؤز بئله یازیلاجاق söz

5 - بیر باشقا بولمه ده سسلی حرف لر یاسسی و یووارلاق بولونور

آ ) یاسسی حرفلر --- yassı -- صاف

A ; Ə ; E ; İ

ب ) یووارلاق حرفلر --  yuvarlaq -- گرد

اول بخشی بیر کلمه نین اگر

a اولسا قالانی یا a یا I اولاجاق

o اولسا قالانی یا u ; a یا I اولاجاق

u اولسا قالانی یا u; a یا I اولاجاق

I اولسا قالانی یا a یا I اولاجاق

ö اولسا قالانی یا ü یا ə یا İ اولاجاق

ü اولسا قالانی یا ü یا ə یا i اولاجاق

e اولسا قالانی یا ə یا i اولاجاق

ə اولسا قالانی یا ə یا i اولاجاق

i اولسا قالانی یا ə یا i اولاجاق

6- بو سسلی حرفلر ( e ; o ; ö ) یالنیز کلمه نین اول بخشینده گلللر .

7- هئچ کلمه ğ حرفینن باشلاماز و او کلمه لر کی باشقا دیللردن گلیب بیزیم دیلیمیزه و ğ حرفینن باشلاییر اول حرفی تبدیل اولار q کلمه سینه

مثلا غم qəm

8- هئچ کلمه r حرفینن باشلاماز تورکی دیلینده و ئوزگه دیللردن وارید اولان کلمه لر ده بیر حرف اوللرینه ایضافه اولونار

مثال
رشته  əriştə
روس   urus

=====================

یازان : وحید شکرزاده

تورکی- گرامر(2)

قافيه هجاسي:
«قافيه»عربجه داليجا گئدن،ايزله ين،آنلاميندادير.آنجاق شعيـر صنعتينده،ايكي كليمه يه كي قافيه هجالاري عيني دورا دئييلير. «قافيـه هجاسي»ايسه سوْن واكي روي اوْلان هرهانسي هجايا وئريلـن عنـواندير.«گلدي»كليمـه سينده«دي»، «آياق»كليمه سينده «ياق» «قافيه هجا»سي ديرلار.
بيـر هجالي كليمـه لرده، «قافيه هجـاسي»ايله كليمه هجاسي بيرگه دورور.اَل،گئت دور،يئل،اوٍزكيمي.
رديف :
قافيه كليمه سينـده ن سـوْنرا، لفظي و معنوي جهتدن عيني حالدا تكرارلانان كليمه وياخود كليمه لره دئييلير.«قالدي منه» كليمه لري آشاغيداكي بيت ده رديف ديرلر؛          
        سانما كيم سن گئتدين اي آي يوزلوجان قالدي منه
                                 جـان سـن ايلـه گئـتدي جسـم ناتـوان  قالدي منه
شاه اسماعيل خطايي نين بوبيت ينده«جان»ايله«ناتوان»كليمه لري«قافيه كليمه»لري،  «قالدي منه»كليمه لري ايسه رديف دورورلار.آنجاق راجي نين
يازين بوسؤزو سنگ مرمرده سيز
                                                    قـوْيون فـرق نامــرديلن مــرده سيز
هميشه ائدر عجز بوٍلبول گـوٍله
                                                      گره ك ناله بوٍلبول ائده،گوٍل گوٍله
شعـرينده،ايكينـجي بيتين سـوْنوندا گلَـن كليمه لري رديف دئييللر.چوٍنكو ايلك «گـوٍله» چيچـك اوٍچـون؛آنلامينـدادير،ايكينـجي«گـوٍله»ايسـه گـولومسه مك معناسينـدادير:لفظـي بيرليك دورور امّامعنوي بيرليك يوْخدور،اوْ اوٍزدن بو ايكي كليمه رديف دئييللر.
مسجّع(ئوتمه لي):
سجع عربجه قـوشـلارين اوْخوماغيدير،توركجه قوشلارين اوخوشماقلارينا،آواز لارينا
«ئوتمه» دئييرلر.
سجع ايكي شكيلده اوْلور.بيرينجي سينده كليمه لر آراسيندا قورولور,ايكينجي سي جومله لر آراسيندا ايشلنير.سجع ايله كليمه لرو جومله لر آراسيندا قورولان آهنگي، چالغيني آرتيق زنگينلشديرمك اوْلور.سجع هجالارين چئشيدلري،«روي» نين   بيرگه اوْلوب اوْلماسيندان بحث ائدير،و بو بحث قافيه بحثيندن گئنيشدير.
چونكو قافيه يالنيز شعريده دانيشلير،امّاسجع بيرتك شعريده دئييل،«نثر»ده ده ايشه آلينار.آذربايجان توركجه سي سجع باخيميندان،چوْخ زنگين بيرديلدير. يوخاريدا دئييلديييي كيمي سجع ايكي بؤيوك سطحيده طرح اوْلور:

1-   موازي سجع(آربا- ئوتمه)
                                كليمه لرآرا        2- مطرّف سجع(يانلي- ئوتمه)
3-   موزون سجع(بيچيملي- ئوتمه)

سجع(ئوتمه)
1-   ترصيع(سارما)
                                جومله لر آرا        2- موازنه و مماثله(اوزلاشما)
  3 - اعنات الازدواج(قارشيليق)



موازي سجع (آربا-ئوتمه):
ايكي كلمه اؤلچودش،«روي»حرفينده بيرگه اوْلا،دئييلير.
مَرفوعه= مَوضوعه
                         فيها سُرُر” مَرفُوعَه و اكواب” مَوˆضوعَه   ( قرآن- غاشيه13-14)
سؤز= کؤز
                        آدام آلتيندا سؤز،قازان آلتينداکؤز      ( آتالار سؤزو)
شراب = رباب  
                              گه ل قيـرخ اﻳلليک شرابم
                               رفـــده قـــالان ربابيم              (حميد نطقی )

موازی سجع دوٍزتمه ﻳوْللاری:
1 - بيرهجالي كليمه لرده ايلك سوسوغو دييشمه ك ايله :
باغ     داغ     ساغ  
            من كؤلگه سيز باغ گـؤرمه ديم            ائل دردی تک داغ گؤرمه ديم
گـؤزله رمی يومـوب آچــديم           نئچـه دوْستو ساغ گؤرمه ديم
                                                                                                   ( رسـول رضا)
ياش     قاش
              قاشي کمی قامتی بوٍکولموش       ياشي کيمی  پيکری توٍکولموش    
                                                                                    ( فضـولـی )

باج        تاج
              باش اوجالديقدا دماوند داغيندان باج آليرسان
                                                                     شئر اليندن تاج آليرسان
(شهريار)
2- نئچه هجالی كليمه لرده،قافيه هجاسيندا،ايلک سوسوغو دييشمه ك ايله :
             بارماق     بارداق                             قارساق     قارماق      
3- نئچه هجالی كليمه لرده،قافيه هجاسيندا قاباق هجالاردا  ايلک سوسوغو دييشمه ك ايله :
حاخلاديم= ساخلاديم              
                      اؤزمو زامانلارا حاخلاديم،اؤره ک اؤلکه سين سنه ساخلاديم
                      سحـری گـونش له آداخـلاديم،نييه مـددعا دئمـه ييم سنـه
                                                                               (سحـر خانيم)  
ساليرام= چاليرام                
برجلردن برجلره يوللار ساليرام
                        سـاعاتدان  –  ساعاتا
                                   اوچورام کـی ، مـن
                                               عصيردن – عصيره
                                                                قـاناد چاليـرام.
                                                                                 (نبـی خـزری)



بيلديريش:
               مـوازی سجـع ايله قافيـه نين فرقلنمـه سی؛قافيه ده يالنيز قافيه
                    هجـاسی عينـی اوْلماليدير و باشقا هجالارين بيرلييی و عينی لييی                    
               گرک دئييلـدير.اما مـوازی سجـع ده هجالاری سايی وچئشيدی                
                   (نـؤوعـو) بيـرگـه اولما ليدير.اؤرنک اوٍچـون«ايشلمـه ک»ايله
                    «ايلمک»قافيه دورورلار،بيرحالداکی موازی سجع دئييللر.
بيلديريش:
               ايکی موازی سجع بيرجومله ده ياناشی گليرسه«قوشاق»صنعتی
                     دئييرلر. قوشاق تورکجه«تضمين الازدواج»دئمه کدير.
           سوز    ساز
                يانار کانون ديلده عشق اوْدی اما دئييل ظاهر
                 مؤيد بوسـؤزه گرمييتيلن سـوزو ساز يمـدير                 (صــراف)
کئچه ر    گئدر
                عيبی يوخدور کئچه ر گئدر عوموردور
                 قيـشداچيخـار  اوزو قــار کـؤموردور                       (شهـريار)
مطرف سجع(يانلی- ئوتمه):
بو نوؤع سجع ده«روی»حرفی بيرگه اوْلور اما اؤلچو لری آيری وفرقلی اوْلور.
سوز    گداز
                پروانه يوْلون قويما کسه پردﺓ نامــوس
                 وصل عالميدير سوزو گداز اوْلماسا اوْلماز                  (صــراف)  
هر ايکی کليمه ده«ز»روی حرفی حسابلانير.اما«سوز»کليمه سی بير هجالی،«گداز» کليمه سی ايکی هجاليدير.اوسببدن اؤلچولری فرقلنير.وياخود«چمن» ايله«ياسمن» کليمه لری

صمد وورغونون بو بيتينده :
                           چمنلـرياسمنلـرگؤز ووروب بير جيلـوه گـؤسترسه
                           سـوْرار کـؤنلوم،چيـخارسيره حياتين غم اطاغيندان

فارس ديلينده تورك سؤزلري و اوْنلارين گؤستريجيلري  یازان:  حسن اومود اوغلو

موختليف طايفا آدلاري ايله يئر كوره‌سينين بير چوخ حيصّه‌سينه حؤكمرانليق ائله‌ين توركلر دونيانين ان قديم ميللتلريندن بيريدير . آلتاي‌لاردان باشلانميش شومالدا بوزلو دنيزه قدر ، جنوبدا ايسه هندوستانا قدر ،‌غرب‌دن ايسه بالكانا قدر ياييلميش تورك ائتنوْسلاري دونيا مدنيتينه ان بؤيوك تأثير بوراخميش . توركلر بو گونكو ايران اؤلكه‌سينين ان قديم ساكينلريندن ديرلر . بوتون دونيا ديللرينده اولان سؤز خزينه‌لريميز بونا ان دوزگون اؤرنك اولا بيلر . هله مادلار ايرانا گلمه‌ميش بورادا توركلر باشقا ـ باشقا ائتنوس آدليقلاري آلتيندا ياشاييرديلار . ايرانين قديم و يئني جوغرافييا سؤ‍زلوكلرينده اولان توْپوْنيملر (جوغرافي آدلار) بونو ثبوت ائله‌يير . ان قديم ايران خاقانليغي هخامنشي ، اشكاني ، شاهلاري آدلاريندا كي تورك آنتروْپوْنيم‌لري دانيلمازدير . دونيا ديلچي‌لري بو مدعاني تصديق‌لييرلر . قديم ايران داش يازيلي عابيده‌لرينده (ميخي كتيبه‌لر ) آوئستا و حتي شاهنامه‌نين متنينده يئرلشن بير چوخ تورك آدلاري،  سؤزلري ، توركيزم‌لر واردير . بو مسئله‌ني حتي بئله انصافسيز فارس لئسيكوگرافلاري اؤزلريده اعتراف ائديرلر . قديم فارس لغت‌ نامه‌لريندن اولان فرهنگ نظام ‌دا بئله بير قيد وار : « آميزش فارسي با تركي در همان اوايل اسلام شده است نه در اثر سلطنت مغول ، زيرا در آثار اوليه ادبيات فارسي نيز الفاظ تركي است حتي مي توان گفت آميزش تركي و فارسي خيلي قبل از اسلام واقع شده ، چه تركان قديم همسايه ايران بودند و با آن مرابطه داشتند . ايران قديم ميان ترك ها ، ‌سامي ها ( آشوري ها ) واقع شده بود و باعث آميزش سه زبان آريايي ، سامي ‌و تركي‌گرديده است» .( فرهنگ نظام ، جلد دوم ، مقدمه )                                                                                                                
دونيا لوغت شوناسلاري و تدقيقاتچيلارينين چاليشمالاري نتيجه‌سينده آيدينلاشديريليب كي فارس ديلينده 20 مين تورك منشألي سؤز وار . ( باخين فرانسادا جامع التواريخ رشيدينين كاتئرمئر چاپينين مقدمه‌سينه و يا خود فرانسادا همين كيتابين بولوشه چاپينا ) ايسته‌ينلر محمد عباسي طرفيندن ايراندا ايلك دفعه چاپ اولان برهان قاطع سؤزلويونون گيريش حيصه‌سينه‌ده باخا بيلرلر .  بو سؤزلردن سونرا تدقيقاتچيلاريميز اوچون فارس سؤزلوكلرينده آنا ديليميزدن فارس ديلينه كئچن كلمه‌لرين علامتلريني قئيد ائديريك . قيد ائتمك لازيمدير بير سيرا استثنالاري نظرده آلماساق ، سونلوقلاري آشاغيدا كي كوْمپوْنئنت‌ ( اَك) ‌لرله بيتن سؤزلر تورك منشألي سؤزلردير .                                                  

1 ـ  فارسجا تلفظونده سونو « آق » ، « آغ » ، « آك » ، « اوْك » ايله بيتن . مثلاً : ا تاق ، سراغ، الك ، يدك ، چابك و ساير سؤزلر بو سيراداندير  .                                                                      
2 ـ فارسجا تلفظونده سونو « مَه // مِه » ايله بيتن سؤزلر . مثلاً : دكمه // تكمه ( دوگمه // دوكمه) ،    ( تؤكمه // توْكمه) ، قيمه ( قيمَه // قيمِه ) ، سرمه ( سوْرمه // سوْرمِه ) ، چكمه ، دلمه، چاتمه ، قاتمه ، چنباتمه و ... بو سيراداندير . ( عرب سؤزلري مستثنا اولاراق )                                                
3 ـ « اوق » ، « اوْق » ، « ايق » ، « اوْك » عنصرلري ايله بيتن سؤزلر . مثلاً : قرق ، اَغروق ، ايليق ، بولوك ، چابك // چابوك و  ...                                                                                    
4 ـ « چي » ، « چي» عنصرلري و يا شكيلچي‌لري‌له بيتن‌لر . مثلاً : سورچي ، قورچي ، يورتچي ، ارابه‌چي، قهوه‌چي ، يازيچي و ... سؤزلر  .                                                                        
‎.5 ـ « ليق » ، « ليق » ، « لوق » عنصرلري بيتنلر . مثلاً : بوزلوق ، قارليق ، باشلوق ، اتاليق ، باشليغ و ... .6 ـ « لاق » ، « لاخ » ايله بيتن سؤزلر . مثلاً : ييلاق ، قشلاق ، باتلاق . لاخ عنصرو فارس ديلينده آرتيق شكيلچي كيمي ايشله‌نرك ، فارس سؤزلريله بيرليكده دوزلتمه سؤزلرين عمله گتيريلمه‌سينده اشتراك ائتميشدير . مثلاً : سنگلاخ ، رودلاخ ، نشيب لاخ ، سولاخ ، سوراخ ، ديولاخ و ... .              
7 ـ « ماق » ، « مق » ، عنصرو ايله بيتن‌لر . مثلاً : چخماق ، قيماق ، تخماق و ... .                          
8 ـ « آر » ، « اَر » ايله بيتن‌لر . مثلاً : قاتار ( قطار ) ، چاپار ، آچار ، چپر ، دچار و ... .                    
9 ـ « اِر » ، « اوْر » ايله بيتن سؤزلر . مثلاً : قاطر ، چادر ، بهادر و ... .                                        
10 ـ « اوْل » ، « آووْل » ايله بيتن‌لر . مثلاً : قراووْل ، سياول ، قرقاول و ... .                                  
11 ـ « داش » ، « تاش » ايله بيتن‌لر . مثلاً : داداش ، آداش ، سرداش ، كونولتاش ، يكتاش و...  .        
12 ـ « غَه // غِه » ، « قَه // قِه » ، « كَه // كِه » ، « گَه // گِه » ايله بيتن سؤزلر . مثلاً : داروغه ، يرقه     ( يورقَه // يورقِه ) ، اُلكه ( اوْكه ) ، الكا ( اوْلكا ) ، جلگه ( جوْلگه // جولگه ) و ... .                      
13 ـ « قي » ، « قو » ، « غو » ايله بيتن سؤزلر . مثلاً : قرقي ( قئرقي  ، برقو ( بورغو  ، يرغو ( يوْرغو ) و ... سؤزلر .                                                                                                          
* كؤكونده يا خود قورولوشوندا « ق » و « چ » حرفي اولان آدلار ، سؤزلر، فعل لر تماميله تورك سؤزلري‌دير (قاچاق ، قيچي ، قاچ ، قارچ ، چاقو )  .                                                            
* كؤكونده يا قورولوشوندا « ك » و  « چ » حرفلري ايشتراك ائدن سؤزلر ( كوچ ،كوچه ،كوچك ، چكول ، چاك ، چابك ، كچل و ... .                                                                              
* كؤكونده ، قورولوشوندا « ق » ، « د » ، « ت » ايشتراك ائله‌ين سؤ‍زلر : قاتر، قاتوق ،  قره‌قات ،  قوروت ، آنقوت ، قتار // قطار و ...  .                                                                            
* « انگ » و « نگ » سؤزلري : فشنگ ، تفنگ ، كلنگ ، سنگر و ... .                                          
*  « ي » سسيله باشلايان سؤزلر اكثر حالدا تورك منشألي‌دير : يام ، يامچي، يونجه ،يالغ ، ياله =        ( بو سؤزه « پ » پروْتئز اولاراق « پياله »‌شكليني‌ده آلميش‌دير ) ، يال ، يله ، يون // يان آت معناسيندا نريون و ماديون // ماديان سؤزلرينده گورمك اولار .                                                            
* قورولوشوندا « ق » و « ز » اولان سؤزلر : قاز ، قوزك ، قوزه ، قزوين ، قوز ( بو سؤ‍ز گوژ فورماسيندا فارس ديلينده ايشلنمكده‌دير ) .                                                                        
* «ت» ،«پ» و يا خود « چ »،« پ »حرفلريله قورولان سؤزلرين چوخو يئنه‌ده تورك منشأليدير :چاپار ، تپش ، تپيدن ، تپه ، توپال و ... .                                                                                    
* « چ » و « غ »  سسلرله قورولان سؤزلر اكثر حالدا تورك منشألي‌دير : بوغچا // بقچه ، غنچه ،‌ چاغ ، چوغول // چغلي و ...  .                                                                                              
قيد ائتمك لازيمدير بير سيرا تورك منشألي سؤزلرده  ترجمه يولو ايله فارس ديلينه كئچميش‌دير . بعضي بيتگي آدلاري ، حئيوان آدلاري بو يوللا فارس ديلينه كئچميش‌دير . مثال اوچون : قديم تورك ديلينده اولان « دوه‌قوش // دوه‌قوشي » سؤزون « شترمرغ » فوْرماسيندا و يا خود « سيغير ديلي »       =   « گاو زبان »  ، « پيشيك اوْتو » ايسه « علف گربه » كيمي. فارس ديلينده رنگلرله باغلي بير سيرا سؤزلر  ( كوْروْنئميك آدلار ) اكثر حالدا تورك ديللريندن ترجمه اولونوب ، فارس ديلينه كئچيريلميشدير.       « سياه‌گوش » ،  « سيه‌رود» ، « سيه‌چشمه» ، « مسجد كبود» ، « درياي سياه » ، «درياي سرخ» كيمي آدلار توركجه  « قارا قولاق »  ،« قارا چاي »،« قارا بولاق »، « گؤي مچيد »، « قارا دنيز »، « قيزيل دنيز » سؤزلرينين  ترجمه‌سيندن‌تؤرنميشدير . فارس ديلينده بير او قدر تورك منشألي سؤزلر وار كي قلميميز اونو قئيد ائتمكدن عاجزدير . اوسته وئريلن اؤرنكلر دنيزدن بيرداملادير . گئج تدقيقاتچيلاريميز فارس  «امثال و حكم» ينده گؤز دولانديرسالار گؤرجكلر علامه‌دهخدانين توپلاديغي مثللرين‌چوخو قطعيت‌له دئمك اولار ياريسي تورك آتالار سؤزوندن فارس ديلينه ترجمه اولونموش سؤزلردير .

تورکی- گرامر(1)

« سوسوق » ايله « اوٍنل»
آذربايجان توركجه سينده حرفلر ايكي بؤلومه آيريلير: سوسوق و اوٍنل.
سوسوق: سس سيز،تك لييينده سسلنمه ين،هئچ بير سس وئرمه ين هـر هـانسي حرف.  
اوٍنل: سسلي، سسله شن،اؤزلويونده، تك باشينا سسله نن وسوسوق حرفلـر ايله قونوشوب اوْنلاري سسلنديرن حرفلره دئييلير.  
آذربايجان توركجه سينده 23 سوسوق و 9 اوٍنل واردير. اوٍنللر ايسـه ايكي جرگه يه بؤلونورلر:قالين سسلي و اينجه سسلي.
1- قالين اوٍنللر بونلاردير:   = I اﻳˇ ، =A آ ، =U او،    =Oاوْ
2- اينجه اوٍنللر بونلاردير:   =İ اﻳ    ، Ə  =اَ، =Ü اوٍ، Ö = اؤ
واج:
ديلين ان كيچيك فوْنئتيك بؤلومونه‌ «واج»ياخود«واك» دئييلير.
هجا:
آذربـايجــان ديلـچي لي يينده اؤزهرطـرفلي علمـي تحـليليني تاپمايان فوْنئتيك واحيدلردندير.اوْ ديلچي لي ييميزده ايندي يه دك خصوصي تدقيقـات موضـوعسو اوْلماميشدير.بوسببدن هجانين دوزگوٍن تانيتماغي چتين وموشكول ايشلردندير.
دانيشيق، سس دالغالارينين دال- دالا قولاغا چاتماسيدير.آنجاق دينله ين كيمسه يه
گـؤره بودالغالار،قاچ_قاچ دوْغـولور،بيرگه لشيب بوٍتونلشديكده بير سؤزو ايفاده ائديرلر. بوشيديرغي دوغولان قاچلارا«هجا»دئييلير.
اؤرنك اوچون؛«گؤزه ل»كليمه سيني ايفا ائتديكده،«گـؤ»حـرفينده دالغالارين ايلك بؤلومـو،كي اوْنلارين قـوشـولماغيندان«گؤزَل»كليمـه سي ديله نير،باشاچاتير، «ز» حـرفيني دئمـه يه باشلاماقـلا ايكينـجي بؤلـوم دوْغمايا باشلير.بو ايـكي بؤلومون
آيريجي،قاچلارين،هجالارين بيربيريندن آيريجي دير.هر«هجا»داکی اوٍنل اوْ «هجا» نين استـراكتورو مركزينده دورور.اوْسببدن،ان كيچيك«هجا»لاريالنيز،تك بيراوٍنل ايله ورولا بيليرلر.دئمه لي«هجا»بير اوٍنلدن ويا نئچه سوسوق ايله بير اوٍنلدن تؤره نير. آنجاق هرهانسي بيركليمه ده اوٍنللر ساييجا،هجا تاپيلير.«سسلي بؤلوم »، سايغيـلی  دوﹾستـوم و حؤرمتـلی معلـم نورالـدين مقـدم طرفينـدن«هجا» يا وئريلن گؤزه ل عنواندير.
هجالارين بؤلومو:
1- قيسا هجا -     يالنيز بيراوٍنل دن تؤره نير؛ اوْ، آ، كيمي
2- آچيق هجا-     بيرسوسوق ايله بيراوٍنل دن تؤره نير؛ با، وا، سو، كيمي.
3- باغلي هجا-     بيراوٍنل ايله بيرسوسوقدان تؤره نير؛اوْن،آت،اوٍت كيمي.
4- بؤيوك هجا-   سوسوق+ اوٍنل+ سوسوق   ساز،گوٍن، داغ كيمي.
5- اوزون هجا-    سوسوق+ اوٍنل+ سوسوق+ سوسوق  قورد،يورد،بَرك كيمي بوردا قئيد ائديلمه ليديركي،اوزون هجادا(سوسوق+ اوٍنل)يئرينه تك بير(اوٍنل)ده گلـه بيليـر،دئمـه لـي: اوٍنل+ سوسوق+ سوسوق  چئشيتلي هجالاردا اوزون هجا ساييلاجاقلار. ايلك، اؤرت، اَنگ، كيمي.




- اؤلچودش (هم وزن) كليمه لر:
هرايكـي كليمـه يه كـي هجالارينين سايي برابر،چئشيتلـري ايسه بيرنؤوعدن اوْلا دئييلير.اؤرنك اوچون،«قارداش»ايلـه«بارمـاق»اؤلچـودش ديرلر،چونكو هرايكي سي، ايكـي بؤيوك هجـادان تشكيـل تاپميشلار.«سَريلديم»ايله«يوْرولدوم»كليمـه لـري اؤلچودش ديرلر،
چونكـو،هرايكـي سيندده هجالارين سايي اوچ،نؤوعلري ايسـه ترتيب ايلن،آچيق، بؤيوك، بؤيوك دورلر.«گؤز»ايله«گوٍن»كليمه لري ده اؤلچودش ديرلر،چـونكو هر‌ ايكي سي بير بؤيوك هجادان مئيدانا گلميشلر.
گؤروندويو كيمـي اؤلچـودش كليمه لرده،هجالارين سايي،ائلـه جه ده هجالارين نؤوعو و دوٍزوٍلمه سي ترتيبي عيني اوْلورلار.

رَوي:
كليمه نين كؤكوندن اوْلان ان سوْن«واك»ينا دئييلير.
آدلاردا سوْن حرف ايله«روي»عيني دورورلار.اؤرنك اوچون؛«بارمـاق»كليمه سينده «ق»حـرفي«رَوي»حسابلانير.ائله جه ده«گـوٍنش»كليمـه سينـده«ش»حـرفي«روي»  دورور.
فعل لره گلديكده،«روي»فعلين كؤكونون سوْن حرفينه دئييلر.دئمه لي فعلين الحاقي اوْلان شخصـي عوض ليك لري هابئله زامان شكيل چيلريندن اؤنجه گله ن، فعلين كؤكونون سوْن حرفينه اطلاق اوْلونماليدير.آنجاق هرفعلين،اؤز زامانينا داير  تصريفينده دييشيلمه ين سوْن حرفه،واكا«روي»دئييلير.اؤرنك اوٍچون«گؤردوم»ده روي«و»اوْلور،    هابئله«گلديك»ده روي «ي»دورور.

آموزش زبان آذربایجانی

سلام. يورولمياسيز/ سلام خسته نباشيد

آموختن زبان شيرين تركي خيلي آسان است

زبان تركي يكي از زبانهايي است كه علاوه بر ايران در چندين كشور دنيا از جمله تركيه, جمهوري آذربايجان, بيشتر جمهوري هاي قفقاز و حتي در چندين كشور اروپايي مانند آلمان, فرانسه و ... به عنوان يكي از زبانهاي مطرح كاربرد دارد زيرا در آن كشورها تعداد زيادي ترك به عنوان اقليت قابل توجه زندگي مي كنند كه داراي حق و حقوق فرهنگي خود مي باشند. علاوه بر آن با توجه به اينكه تمامي افعال زبان تركي از يك قاعده واحد تبعيت مي كنند و داراي ريشه هستند بنابراين هم ياد گرفتن آن آسان است و از سوي ديگر با يادگرفتن يك لهجه از زيان تركي قادر خواهيد بود با افرادي كه به لهجه هاي مختلف تركي صحبت مي كنند ارتباط برقرار كنيد.  بنابر اين در اين سايت آنچه كه براي يك شخص براي برقراري ارتباط و انجام امور روزمره به زبان تركي لازم است, در قالب درس هاي مختلف آورده خواهد شد. اميد كه در اين زمينه موفقيت هايي حاصل گردد.

درس 1  (اعداد)

اعداد در تركي از يك قاعده خاصي پيروي مي كند كه يادگيري آن را آسان مي كند. شما ابتدا اعداد زير را به خاطر بسپاريد:

    1= بير 2= ايكي 3= اوچ   4= دؤرد   5= بئش 6= آلتي  7= يئددي  8= سگگيز 9= دوققوز

 10= اون  20= ايييرمي  30= اوتوز  40= قيرخ  50= اَللي 60= آتميش  70= يئتميش  80= هشتاد 90= دوخسان   100= يوز  200= ايكي يوز  300= اوچ يوز  400=دؤرد يوز  و الي آخر  1000= مين  1000000= ميليون  1000000000= ميليارد

حالا كه اين اعداد را به خاطر سپرديد (سطر اول اعداد از 1 تا 9 و سطر دوم اعداد ده تا ميليارد)

اكنون شما مي توانيد با اضافه كردن اعداد به همديگر, عدد مورد نظر خود را بسازيد به عنوان مثال براي ساختن عدد 11 شما فقط عدد 10 و 1 را يكجا مي آوريد. به مثالهاي بيشتر توجه كنيد:

21= ايييرمي بير    32= اوتوز ايكي   105= يوز بئش   1002= مين ايكي  2004= ايكي مين دؤرد

اكنون شما شيوه شمارش در تركي را ياد گرفتيد. اين مهم را به شما تبريك مي گويم.  ساغ اول

منتظر درس بعدي باشيد كه در مورد تعارفات روزمره خواهد بود.


درس دوم (احوال پرسي)

اميدوارم كه اعداد را ياد گرفته باشيد. در درس امروز به دنبال يادگرفتن تعارفات روزمره و احوال پرسي به زبان تركي هستيم. لطفا جملات زير را به خاطر بسپاريد:

نئجه سن = حال شما چطوره

ساغ اول سيز نئجه سيز = زنده باد شما چطورين

سحريز خير اولسون = صبح شما به خير

گله جه گيز خير = عاقبت شما به خير

اوشاقلار نئجه دير= بچه ها چطورن

سلام لاري وار سيزين كي لر نئجه دير = سلام دارن بچه هاي شما چطورن

بويورون = بفرماييد

خوش گؤرموشوخ = چشم مان روشن

خوش گليبسيز = خوش آمدين

آدين نه دير = اسم تان چيه

منيم آديم محمد دير = اسم من محمده

نه گؤزل آد = چه اسم خوبي

چوخ ايستيرديم سيزي گؤرم = خيلي دلم مي خواست شما را ببينم

در زبان تركي از اين تعارفات زياد است. در قالب بحث هاي بعدي به آنها خواهيم پرداخت. اما چندين واژه را كه امروز در مكالمه بالا به كار برديم دوباره مرور مي كنيم.

سيز = شما ,  اولسون =باشد , اوشاق = بچه, اوشاقلار= بچه ها,  گؤرمك = ديدن , گؤرميشوخ= ديده ايم,  گؤزل= زيبا,  چوخ= خيلي,  ايسته مك= خواستن , ايستيرديم= مي خواستم,  آد= اسم

اميد كه از امروز بتوانيد با دوستان ترك زبان خود حداقل چند كلمه به تركي خوش و بش كنيد. درس بعدي به گفتگو در مورد آب و هوا خواهد پرداخت. ساع اولون شاد قالين / سلامت باشيد شاد بمانيد


درس سوم ( آب و هوا)

با سلام دوباره نئجه سيز؟ حاليز ياخجي دي. به به شما دارين تركي رو ياد مي گيرين. امروز مي خوام در مورد آب و هوا با شما صحبت كنم. ابتدا كلمات زير را را خاطر بسپارين.

هاوا= هوا

بوگوٍِِن (bugün)= امروز

صاباح= فردا

دونن (dünan)= ديروز

ايستي= گرم

سُيوخ (soyukh)= سرد

سرين= خنك

شاخدا= بسيار سرد سوزان

سازاخ= باد سرد

قار= برف

ياغيش= باران

دومان= مه   براي واژه مه در زبان تركي بيش از 12 معادل وجود دارد كه انواع مختلف مه مي باشد

بولوت= ابر

گون (gün)= آفتاب - خورشيد - روز

آي= ماه

اولدوز= ستاره

اكنون براي شما تازه كاران يك قاعده اي را خواهم گفت كه با استفاده از آن به راحتي وضعيت هوا را به دوستان خود تعريف كنيد. به جمله زير توجه كنيد:

هاوا نئجه دي= هوا چطوره

هاوا بولوت دي= هوا ابري است

شما مي توانيد تا زماني كه تركي را خوب ياد گرفته ايد صرفا يك فعل  دي (di) را به وضعيت مورد نظر خود بعد از هاوا اضافه كنيد و دوست خود را در جريان وضعيت هوا قرار دهيد.

مانند :  محمد! بوگون هاوا ايستي دي = محمد! امروز هوا گرم است

يا : تهرانين هاواسي چوخ ايستي دي= هواي تهران خيلي گرم است

اميدوارم كه درس امروز را ياد گرفته باشيد. ساغ اول/ شاد ياشا

درس بعدي در مورد قرار ملاقات خواهد بود


درس  چهارم (قرار ملاقات)

سلام, اميدوارم كه حالتون خوب باشه. امروز مي خواهيم با شما به زبان تركي قرار بگذاريم. و شما بتوانيد با دوستان خود قرار بگذاريد.ابتدا به مكالمه زير توجه كنيد:

- سلام

-سني گؤرمك ايستيرم / مي خواهم شما را ببينم

-منده ايستيرديم سني گؤرم/ من هم مي خواستم شما را ببينم

- هاچان گؤره بيله ره م / كي مي توانم ببينم

- صاباح آخشام / فردا عصر

- بو گون ساعات اون ايكي ده  اولماز؟ / امروز ساعت دوازده نمي شه؟

اولسون بوگون گله ره م / باشه امروز مي آيم

شما با استفاده از اين مكالمه مي توانيد انواع قرار ها را نمونه سازي كنيد در صحبت با دوستان ترك زبان خود استفاده نماييد. در قرار ملاقات چندين واژه اساسي است. توجه كنيد:

هاچان = كي   مثال: هاچان گله جكسن= كي مي آيي؟

هارا= كجا       مثال: هارا گَليم= كجا بيايم

آخشام= عصر  مثال: آخشام اولدو= عصر شد

گئجه= شب    مثال= دونن گئجه سنه زنگ  ووردوم= ديشب به تو زنگ زدم

ائو (ev)= خانه       مثال= سني ائوه چاغيريرام= تو را به خانه دعوت مي كنم

ائشيگ (eshig)= بيرون      مثال=ائشيگ ايستي دي= بيرون گرم است

اميد وارم كه امروز هم توانسته باشيم چيزهايي را به شما ياد بدهيم. هله ليك= فعلا

جلسه بعد در مورد خوردني ها با شما صحبت خواهيم كرد


درس پنجم (ميوه ها)

در پايين اسم چند ميوه به تركي آروده مي شود:

سيب: آلما

نار: انار

هيوا: به

قارپوز: هندوانه

قوون: خربزه

گيله نار: آلبالو

مثالها:

من آلما ايستيرم: من سيب مي خواهم

آلما يئمه لي دير: سيب خوردني است

دونن يولداشيم منه گيله نار وئردي: ديروز دوستم به من آلبالو داد

ايستيرسن سنه نه آليم؟: مي خواهي  برات چي بگيرم؟

 من آلما سويو سويرم:  من آب سيب دوست دارم

اولسون: باشد

داها نه ايستيرسن: ديگه چي مي خواهي

ساغ اول بير زاد ايسته ميرم: زنده باد چيز ديگري نمي خواهم

نار سئوه رسن؟: آيا انار دوست داري؟

نار سويو اولسا ياخچي اولار: آگر آب انار باشد بهتر است

اولسون بويورون: باشد بفرماييد


درس ششم (تعريف و تعارف)

افراد براي اينكه ميزان علاقه مندي خود را به دوست خود نشان بدهد از الفاظ مختلفي استفاده مي كند ببينيد:

من سني چوخ ايستيرم: من خيلي تو را دوست دارم

آوخ! ساغ اول من سني چوخ راخ:‌ اوه زنده باد من تو را بيستر

اكنون برخي واژگان مربوطه را ملاحظه فرماييد:

ساغ اول:‌زنده باد

گؤزل: زيبا ،‌ خوش تيپ

گؤيچك: خوشگل

سن نه گؤزل سن: تو چقدر زيبايي

بير داناسان: يكدانه اي

تايسيز: بي نظير

سن اولماسان منده اولامام: تو نباشي من هم نمي توانم باشم

سن منيم هر زاديم سان: توهمه چيز من هستي

سني سئويرم: عاشق تو هستم

منده سني چوخ سئويرم: من هم تو را خيلي دوست دارم

سنسيز داريخيرام: بدون تو دلم مي گيرد

داريخيرام: دلم مي گيرد

بويور: بفرما

سنين تاين يوخدي: تونظيري نداري


درس هفتم  (خوابيدن و بيدار شدن)

د ر اين درس اصطلاحات مربوط به خوابيدن و بيدار شدن به شما خواهم نوشت. چنانچه مايل هستين ابتدا اين واژه ها را به خاطر بسپاريد:

اوياغ: بيدار     يوخو: خواب    يوخولو(yuxuloo): خواب آلود     تئز (Tez): زود    گئجه: شب     گونش (günash): آفتاب   گوندوز (gündüz):‌ روز

اويات : بيدار كن    يوخلا: بخواب    

من يورولموشام: من خسته ام      يوخوم گلير: خوابم مي آيد       بو گئجه تئز ياتاجاغام: امشب زود خواهم خوابيد    صاباح گرك تئز اويانام: فردا بايستي زود بيدار شوم

گوندوز چوخ ايشله ميشم: روز زياد كار كرده ام     سن اوياخسان؟: تو بيداري؟   يوخ منده ايستيرم يوخليام: نه من هم مي خواهم بخوابم    گئجه ز خير: شب تان به خير

نيه دانيشميسان: چرا حرف نمي زني     يوخولويام: خواب آلو هستم      گئجه ياخجي ياتا بيلدين؟: آيا شب تونستي خوب بخوابي   يوخو گؤردوم: خواب ديدم

در زبان تركي حالت هاي مختلف خواب و بيداري داراي اصطلاحات مخصوصي است. به اصطلاحات زير توجه كنيد:

يوخلاميشام: خوابيده ام     ياتميشام: دراز كشيده ام به قصد خواب        اوزانميشام: دراز كشيده ام به قصد استراحت نه خواب      مورگولورم (mürgülüram): چرت مي زنم

اويانميشام:  كاملا بيدارشده ام         آييلميشام: از خواب بيدار شده ام ولي هنوز دراز كشيده ام      (يوخودان) دورموشام: (از خواب) بيدار شده و سرپا هستم  


در هشتم  ( صحبت در مورد عيد نوروز)

در اين درس با صحبت كردن در مورد عيد نوروز يا هر عيد ديگري آشنا خواهيد شد. ابتدا اين واژه ها را به خاطر بسپاريد.

بايرام: عيد     ايل: سال   يِني (yeni): تازه    آي: ماه     گون (gün): روز     گؤروش: ديدار    شَنليك: شادي      آتا: پدر   آنا: مادر     باجي:خواهر      داداش يا قارداش: برادر   گؤيَرتي : سرسبزي  چؤل: صحرا    داغ: كوه    گؤرمه لي: ديدني

بايراميز مبارك اولسون: عيدتان مبارك باد

بايرمدا هارا گئدميشدين: عيد به كجا رفته بودين

گئدديم آتا - آنامي گؤردوم: رفتم پدر- مادرم را ديدم

داها هاردان گؤروش ائتدين: ديگر از كجا ديدن كردي

داغا گئتديم. داداشيم نان چؤله گئتدوخ: به كوه رفتم. با برادرم به صحرا رفتيم

چؤل بوتون گؤيرتي دي: صحرا تمام سرسبزي بود

هانسي گون ائوه قاييتدين: چه روزي به خانه برگشتي

آيين آلتي سي: در ششم ماه              هانسي آيين: كدام ماه            فروردين!

بو گون آيين نئچه سيدي: امروز چندم ماه است         اون دؤردي: چهاردهم           ايندي هارداسان: الان كجايي     من ايشليرم: من كار مي كنم

اميدوارم كه  سال خوب و خوشي داشته باشيد و درس اين جلسه نيز مفيد بوده باشد. مشتاقانه منتظر پيشنهادات و نظريات شما هستيم. ساغ اولون (زنده باشين)

ویژگی های زبان ترکی

تالیف دکتر جواد هیئت

متأسفانه در دوران پهلوی،به پیروی از افکار ملی گرایانه افراطی و شوونیستی بیش از نیم قرن در این باب سیاست جبر و تحمیل اعمال شد و از چاپ و انتشار هر گونه کتاب تورکی جلوگیری به عمل آمد و زبان فارسی هم بصورت زبان انحصاری دولتی و تحمیلی در آمد!در نتیجه این سو ء تدبیر و انحصار طلبی و سیاست زور گویی،زبانهای غیر فارسی مردم ایران،بویژه تورکی رسما" ممنوع شد.البته اینگونه رویه و اعمال غیر انسانی و ضد مردمی بدون واکنش نماند و در مردمی که زبانشان ممنوع اعلام شده بود عکس العمل هایی نا مطبوع و گاهی کینه و نفرت برانگیخت و خواه و نا خواه از شیرینی لهجه فارسی هم در مذاق آنها کاسته شد!؟ 

منبع : اینترنت 

بعد از سقوط رژیم پهلوی و رفع ممنوعیت دولتی در مدت کوتاهی کتاب و مجله و روزنامه به زبان تورکی چاپ و منتشر شد و دیوانهای شعرای تورکی گو قدیم و جدید تجدید چاپ گردید و زبان تورکی مجددا" ولو بطور نسبی فرصت و میدان هنرنمایی یافت.

در حال حاضر 25 لهجه یا زبان تورکی در مناطق مختلف شوروی سابق،ترکستان شرقی(چین)،ترکیه و بالکان زبان رسمی مردم است و در حدود20 لهجه یا زبان تورکی دارای کتابت و ادبیات کتبی است.

ادبیات شفاهی تورک ها بسیار غنی است و در هر منطقه ضمن ویژگی های عمومی و قدیمی خصوصیات محلی را نیز در بردارد.ادبیات شفاهی تورک زبانان ایران شاید غنی ترین و یا یکی از غنی ترین آنها در نوع خود میباشد.

کتاب ده ده قورقود که داستانهای اقوام اوغوز را بازگو میکند،یکی از قدیمی ترین آثار ادبیات شفاهی است و بطوریکه اغلب دانشمندان معتقدند،همچنانکه از متن کتاب هم بر می آید مهمترین وقایع تاریخی این داستانها در آذربایجان و در قسمت شرقی آناطولی رخ داده و در آن از قهرمانی ها و ویژگی های قومی و قبیله ای مردم این سرزمین سخن رفته است.

طبق آمارهای اخیر در دنیا شش هزار زبان موجود است که نیمی از آنها کمتر از ده هزار و یک چهارم آنها کمتر از یک هزار گویشور دارند و تنها 20 زبان هستند که صدها میلیون نفر بدانها سخن می گویند.زبان شناسان معتقدند که یک زبان به شرطی می تواند زنده بماند که حداقل یک صد هزار نفر گویشور داشته باشد بنابراین بیش از نیمی از زبانهای حاضر در حال نابودی هستند.

اینترنت،حکومتهای ملی در گزینش و تحکیم زبانهای ملی و تضعیف دیگر زبانها نقش مهمی دارند. پیشرفت علمی و صنعتی شدن و روشهای ارتباطی نوین نیز به نابودی زبانها کمک می کند.زبانی که در اینترنت نباشد زبانی است که در دنیای نوین "دیگر وجود ندارد"،این زبان مورد استفاده قرار نمی گیرد و در تجارت هم بکار نمی رود.

در حال حاضر هر سال ده زبان از بین می رود،افق آینده نیز تیره تر به نظر میرسد.برخی چنین پیش بینی کرده اند که 50 تا 90 درصد زبانهای فعلی در این قرن از بین می روند و بدین سبب حفظ آنها امری ضروری به شمار میرود.

مسئله زبان در قرن21 ام دو سئوال را مطرح میسازد.از یکسو زبانهای ملی یا پر گویشور چگونه در برابر پیشتازی زبان انگلیسی مقابله کنند؟از سوی دیگر،زبانهای فرعی یا محلی چگونه می توانند از خطر نابودی نجات یابند و در جهت توسعه پیش بروند؟

برای حمایت از زبانهای محلی و جلوگیری از نابودی آنها در 10-12 سال اخیر مقامات بین المللی تصمیماتی اتخاذ و قطعنامه هایی صادر کرده اند . از جمله:

در18 دسامبر 1992 مجمع عمومی سازمان بین الملل متحد بیانه مربوط به حقوق اشخاص متعلق به اقلیت های قومی یا ملی،مذهبی و زبانی را به تصویب رساند.این بیانیه کشورها را موظف کرد تا از موجودیت و هویت اقلیتها در داخل مرزهایشان حمایت کنند.از میان حقوق پیش بینی شده برای اشخاص متعلق به اقلیتها عبارتند از:حقوق برخورداری از فرهنگ خاص خودشان / حق استفاده از زبانشان / اجازه شرکت مؤثر در فعالیت های فرهنگی،مذهبی،اجتماعی،اقتصادی و زندگی عمومی و نیز در تصمیم گیریهای مربوط به اقلیتی که به آن متعلق هستند./ اجازه تاسیس و اداره موسسات مربوط به خودشان،حق ایجاد ارتباط صلح جویانه و خالی از تبعیض با اعضای گروه خودشان یا دیگر اتباع کشورهای دیگری که با آنها پیوندهای مشترک قومی ، مذهبی و زبانی دارند.این نخستین سند قابل قبول جهانی و جامع مربوط به حقوق اشخاص وابسته به اقلیتهاست و از همین رو بر نحوه اجرا و تصویب قوانین ملی کشورها تأثیر خواهد گذاشت.

شباهت و خویشاوندی زبانها از دو نظر بررسی میشود:

1-منشأ زبانها

2-ساختمان و شکل خارجی زبانها(موروفولوژی)

زبان تورکی از نظر منشأ جزو زبانهای اورال-آلتای و یا به بیان صحیحتر،از گروه زبان های آلتائی است.

زبانهای اورال-آلتای به مجموعه زبانهایی گفته میشود که مردمان متکلم به آن زبانها از منطقه بین کوه های اورال-آلتای(در شمال ترکستان)برخاسته و هر گروه در زمانهای مختلف به نقاط مختلف مهاجرت نموده اند.

این گروه زبانها شامل زبانهای فنلاند،مجارستان(اورالیک)و زبانهای تورکی،مغولی،منچو و تونقوز(زبانهای آلتائیک)میباشد.

از نظر ساختمان و موروفولوژی زبانها به سه دسته تقسیم میشوند:

1-زبانهای تک هجائی ویاتجریدی :مانند زبان چین جنوب شرقی آسیا.در این زبانها کلمات صرف نمی شوند و پسوند و پیشوند نمی گیرند و تغییر نمی کنند.گرامر منحصر به نحو و ترکیب و ترتیب کلمات است که معانی کلمات را تغییر میدهد.در این زبانها آکان یا استرس(تاکید یا وورغو)،تن صدا و انتو ناسیون یا آهنگ ادای کلمات و جمله بسیار مهم است و معنا را مشخص میکند.در زبان چین تعداد کمی از واژه ها تک هجایی هستند.

2-زبانهای تحلیلی یا صرفی : در این زبانها ریشه کلمات هم ضمن صرف تغییر می نماید مانند:گفتن - می گویم. زبانهای هند و اروپائی و از آن جمله زبان فارسی جزو این گروه می باشند.

3-زبانهای التصاقی یا پسوندی : در این زبانها کلمات جدید و صرف افعال از چسبانیدن پسوندهای مخصوص به ریشه کلمات ایجاد میشود و این مسئله سبب پیدایش لغات جدید و غنای لغوی می گردد.در این زبانها ریشه ثابت و در موقع صرف تغییر نمی یابد.پسوندها تابه آهنگ ریشه بوده و به آسانی از آنها قابل تشخیص اند. زبان تورکی و گروه زبانهای اورال-آلتائی جزو این دسته می باشند.

در زبانهای هند و اروپائی از جمله فارسی پیشوندهای جر(ادات)یا حروف اضافه وجود دارد. در صورتی که در تورکی پیشوند وجود ندارد. مثلا در برابر کلمه ی انترناسیونال (فرانسه)و بین الملل(عربی)،در تورکی میلّتلر آراسی و یا اولوسلار آراسی گفته میشود.یعنی به جای پیشوند ، پسوند بکار میرود،چون در تورکی کلمات از آخر تکامل و توسعه پیدا می کنند.

در زبانهای هند و اروپائی عنصر اصلی(مبتدا و خبر)در بتدا قرار می گیرد و عناصر بعدی با ادات ربط یه شکل حلقه های زنجیر به یکدیگر مربوط میشوند و اگر عناصر بعدی قطع شوند ساختمان جمله ناقص نمی شود . ولی در تورکی ترتیب عناصر کاملا بر عکس است . یعنی ابتدا باید عناصر ثانوی و فرعی تنظیم و گفته شود،عنصر اصلی، یا فعل هم در آخر قرار می گیرد. مثال در فارسی = من به شیراز رفتم تا دوستم را ببینم که اخیرا از فرانسه آمده و در آنجا شش سال طب خوانده است.

حال همین مثال در تورکی = آلتی ایل صب اوخویاندان سونرا فرانسادان یئنی قاییدان دوستومو گؤرومک اوچون شیرازا گئتدیم.

جی،ال،لویس در دستور خود اجزای جمله تورکی را به ترتیب زیر می شمارد:

1-فاعل2-قید زمان 3- قید مکان 4-مفعول غیر صریح5-مفعول صریح6-قید و هر کلمه ای که معنی فعل را تغییر دهد7-فعل.

هر چیز معین بر غیر معین مقدم است،یعنی اگر مفعول صریح معین باشد بر مغعول غیر صریح غیر معین مقدم میشود.مثال جمله مرتب تورکی چنین است:

نقاش گئچن گون موزده گلن لره تابلولارینی اوزو گؤستردی یعنی نقاش روز گذشته در موزه تابلوهای خود را به تماشاچیان خودش نشان داد.

بعلاوه هر عنصری از جمله که به آن بیشتر اهمیت داده شود نزدیک فعل قرار می گیرد.

در صورتی که جمله با فعل ختم نشود جمله معکوس گفته میشود که در محاوره ،شعر و سبکهای خاص به کار میرود.

هماهنگی اصوات:یکی از بارزترین ویژگی های تورکی هماهنگی اصوات است.اصوات یا آواها در زبان به عنوان عناصر بسیط تشکیل دهنده کلمات دارای نقش اساسی هستند در زبان تورکی بین اصوات مختلف ریشه وپسوند هماهنگی موجود است.

هماهنگی اصوات سبب میشود که کلمات تورکی دارای آهنگ خاص بوده و تلفظ صحیح آنها اثر مطبوعی در شنونده ایجاد نماید.

حروف یا صداهای رایج تورکی 32 عددند که از آنها 9صائت و بقیه صامت هستند.

در تورکی بر خلاف فارسی و عربی صدادارها کوتاه اند و به همین علت شعرای تورکی گو در شعر عروضی به اجبار از کلمات فارسی یا عربی استفاده کرده و یا بعضی اوقات صداها را کشیده تلفظ می کنند.وزن عروضی بر خلاف وزن هجایی برای شعر تورکی مناسب نبوده و در شعر معاصر جای سابق خود را از دست داده است.شعر تورکی قبل از پذیرفتن اسلام با وزن هجایی سروده شده و "قوشوق" یا "قوشقی" نامیده میشد.بعد از آنکه بر اثر مهاجرتها تورکان به اعراب و فارسی زبانان نزدیک شدند وزن عروضی آن را از آن اقتباس و به مرور وزن کلاسیک شعر تورکی قرار دادند.با وجود این شعرای خلقی (اوزانها و عاشیقها) اشعار خود(بایاتی ، قوشما و...)را با وزن هجائی سروده اند.

در بررسی مقایسه ای زبانها از چهار نقطه نظر تحقیق میشود:

1-از نظر جمله بندی یا نحو

2-از نظر مورفولوژی یا شکل خارجی و پسوندها

3-از نظر آوائی یا فونتیک(صداها)

http://tansu.blogfa.com

اینک درباره لغات و مخصوصا" افعال تورکی در مقایسه با لغات و افعال فارسی توضیحاتی داده میشود.

در این باب امیر علیشیر نوائی در حدود 500سال قبل در کتاب محاکمة اللغتین بحث قابل توجهی نموده و بعنوان مثال یکصد لغت تورکی را که معادل آنها در فارسی نیست مطرح نموده است ،همچنین تعداد زیادی از افعال تورکی را که فارسی ندارد برشمرده است.

نوائی می گوید معادل این کلمات که صد تای آن بعنوان نمونه ذکر شد در فارسی وجود ندارد،بنابراین اگر بخواهیم معانی این کلمات را به فارسی زبانها بفهمانیم ناچار باید به کمک جمله هایی با کمک گرفتن از کلمات عربی متوسل شویم.

لغاتی را که نوائی در کتاب خود بعنوان مثال بکار برده کلمات تورکی جغتائی است و اغلب برای تورک زبانان ایران نا آشناست از اینجهت در این رساله به جای آنها لغات مشابه تورکی آذربایجانی بکار برده شده است.

در این رساله در حدود 1700 کلمه تورکی آذربایجانی درج شده که در فارسی کلمه مستقلی برای آنها بکار نمی رود. ضمنا" بعنوان نمونه در حدود 350 کلمه تورکی نقل شده که عینا" در فارسی بکار میرود مانند:آقا،خانم،سراغ،اوغور،قاب،قاشق،قابلمه،دولمه،بیرق،سنجاق و امثال آنها.

در مقایسه دیکسیونرهای تورکی آذربایجانی تورکی ترکیه مشاهده میشود لغاتی که معادلشان در فارسی موجود نیست در دو لهجه تورکی یکی نبوده و در بیش از 30%لغات با هم متفاوتند.از طرفی از هر ریشه لغتی 1- 4 کلمه ذکر شده،در صورتیکه در تورکی از یک ریشه تعداد زیادی کلمات ساخته میشود و هر کدام معنی بخصوصی دارند.ضمنا" باید خلطر نشان نمود که در حال حاضر 28 زبان یا لهجه مستقل تورکی وجود دارد که 20 لهجه آن دارای کتابت و ادبیات میباشند و هر کدام دارای لغات مترادف بیش از یک هزار لغت تورکی آذربایجانی می باشند.با این ترتیب معلوم میشود که هزاران کلمه در تورکی موجود است که معادل آنها در زبان فارسی موجود نیست.

در زبان تورکی کلماتی با اختلاف جزئی(نوآنس)در معانی موجود است که در فارسی نیست.مثلا"برای انواع دردها کلمات:

آغری/ آجی/ سیزی/ یانقی/ زوققو/ سانجی/ گؤینه مک/ گیزیلده مک اینجمک، بکار می رود که هر کدام درد بخصوص را بیان می کنند.

آغری معادل درد فارسی است(درد عضوی).

سانجی به درد کولیک احشاء تو خالی گفته میشود مانند قولنج روده،

آجی به درد پرووکه گفته میشود مانند درد در موقع کشیدن دندان.

سیزی به درد خفیف سوزش دار گفته میشود.

یانغی معادل سوزش میباشد.

زوققو درد همراه ضربان است مانند درد آبسه ودرد عقربک انگشتان و امثال آنها.

گؤینه مک شبیه سوختن است و در دقایق اول سوختگی دیده میشود.

اینجیمک دردر موقع پیچ خوردگی مفاصل و یا درد حاصل از ضربه و سقوط میباشد.

گیزیلده مک درد شبیه گزگز کردن دردناک می باشد.

در فارسی برای تمام حالات فوق لغت درد و یا سوزش بکار می رود.

در تورکی به گریه کردن آغلاماق گفته میشود.ولی این کلمه مترادفهای زیادی دارد که هر کدام حالات مختلف گریه را بیان می کند.مثلا":

آغلامیسماق یعنی بغض کردن و به حالت گریه افتادن بدون اشک ریختن.

بؤزمک به معنی حالت گریه گرفتن کودک.

دولوخسونماق به معنی حالت گریه به خود گرفتن و متأثر شدن بزرگسال و پر شدن چشم از اشک میباشد.

آغلاشماق به معنی گریه دسته جمعی و تعزیه بکار میرود.

هؤنکورمک با صدای بلند گریه کردن و هؤککولده مک گریه با هق هق میباشد.

بوزلاماق با صدای بلند گریه کردن و از سرما لرزیدن میباشد.

ایچین چالماق به معنی از فرط گریه کردن گریه بدون اشک و یا هق هق نمودن است .

کؤیرلمک به معنی حالت گریه دست دادن است.

در تورکی جغتائی اینگره مک و سینگره مک به معنی یواش یواش بطور مخفی گریه کردن و سیقتاماق به معنی زیاد گریه کردن و اؤکورمک به معنی با صدای بلند گریه کردن میباشد.همچنین ییغلاماق به معنی گریه کردن و اینجگیرمک به معنی با صدای نازک گریه کردن است.

در تورکی اوُسانماق به بیزار شدن و به تنگ آمدن می گویند.بیقماق،بئزیکمک،بئزمک و چییریمک هم با اختلاف جزئی همان معنی را میدهد مثلا":چییریمک بیشتر بمعنی زده شدن میباشد.

ترپشمک به معنی تکان خوردن

و ترپتمک به معنی تکان دادن است

ولی چالخالاماق به معنی تکان دادن به منظور سوا کردن(مثلا سوا کردن کره از ماست)،

قاتیشدیرماق به معنی مخلوط کردن

و قاریشدیرماق به معنی به هم زدن با قاشق و غیره .. میباشد.

ییرقالاماق به معنی تکان دادن و جنباندن

و سیلکه له مک به معنی تکان دادن درخت و یا لباس و فرش و امثال آن میبا شد.

در فارسی برای هیچکدام از این تعبیرات لغات مستقل به خصوصی وجود ندارد.

ایمرنمک،قیمسانماق که با اختلاف جزئی به معنی آرزو کردن و هوس کردن و نیسگیل به معنی آرزوی براورده نشده و حسرت میباشد،هیچکدام معادل مستقلی ندارند.

برای دعوا کردن کلمات متعددی بکار می رود که هر کدام شکل و حالت ویژه ای را از دعوا بیان می کنند مانند:

دؤیوشمک:همدیگر را کتک زدن

ووُروشماق:همدیگر را زدن

ساواشماق:با یکدیگر دعوا و جنگ کردن و گلاویز شدن

دیدیشمک:دعوا همراه چنگ زدن همدیگر

چارپیشماق:دعوا و برخورد به یکدیگر،تصادم

دالاشماق:با هم دعوای لفظی کردن

دارتیشماق:با هم مشاجره کردن

چاخناشماق:با هم سر شاخ شدن

تؤتوشماق:دعوا با گرقتن همدیگر

بؤغوشماق:دعوا همراه یقه ی همدیگر را گرفتن و خفه کردن

تیپشمک و تیپکلشمک:دعوا همراه لگد انداختن به هم

خیرتدکلشمک یا فیرتیلاقلاشماق:دعوا همراه گلوی همدیگر را گرفتن

سؤیوشمک:همدیگر را دشنام دادن

دیرشمک:دعوا کردن،رو در روی هم ایستادن

بؤغازلاشماق:گلوی همدیگر را گرفتن،رو در روی هم قرار گرفتن،دعوا کردن

چیرپیشماق:زدوخورد

دُروشماق:مناقشه،مجادله،رو در رو شدن

سؤپورلشمک:گلاویز شدن،در هم آویختن

همچنین برای اینکه بگوئید فلانی از در وارد شد ، بسته به شخصیت فلانی و نحوه ی ورود و مناسب گوینده با وی کلمات زیر بکار میرود:

قاپی دان گلدی(از در آمد،بطور متعارف)

قاپی دان ایچری بویوردولار(از در تشریف فرما شدند)

قاپیدان گیردی(از در وارد شد،بطور خودمانی)

قاپی دان گئچدی(از در گذشت)

قاپی دان سؤخولدو(از در خودش را چپاند)

قاپی دان تپیلدی(از در خودش را به زور تو کرد)

قاپی دان دوروتولدو(از در یواشکی تو آمد)

قاپی دان سؤروشدو(از در سر خود آمد تو،بمعنی مجازی)

در تورکی به مرغابی «اؤردک» گفته میشود ولی برای انواع آنها اسامی مختلف بکار میرود.مثلا" به اردک ماده«بورچین» و به اردک نر«سونا» و همچنین «یاشیل باش» گفته میشود

در تورکی برای اسب و اغلب حیوانات اهلی در هر سنی نام مخصوص وجود دارد.مثلا"«قولون»برای اسب نوزاد،«دای» به اسب دوساله و «یولان»به اسب پنج ساله گفته میشود

برای صداهای حیوانات مختلف و عناصر طبیعت لغات ویژه ای بکار میروند مانند:

سو شیریلتیسی:صدای شرشر آب

یارپاق خیشیلتیسی:صدای خش خش برگ

اوت پیچیلدیسی:صدای افتادت باد در سبزه

گؤی گورولتوسو:صدای غرش آسمان

قافلان نریلتیسی:صدای غرش پلنگ

قوش جیویلتیسی:صدای جیک جیک مرغ

اینکلرین بؤیورمه سی:صدای گاوها

شلاله نین چاغلاماسی:صدای ریزش آبشار

همچنین در برابر کلمه«کندن»فارسی شش کلمه تورکی موجود است که هر کدام در محل و مورد خاصی بکار می رود:

قازماق: بمعنی کندن زمین و امثال آن

یولماق:بمعنی کندن مو و کندن از ریشه

سویماق:بمعنی کندن پوست و رازهزنی

اویماق:بمعنی کندن چوب و امثال آن برای منبت کاری و در آوردن چشم بکار میرود.

قوپارماق: برای کندن جزئی از چیزی

قیرتماق:برای کندن و برداشتن جزئی از چیزی و نشگون گرفتن است.

بطوریکه مشاهده میشود در فارسی به جای کلمات مستقل تقلید صداها بطور مکرر بکار میرود.

در تورکی لغات مشابه(اومونیم)یا لغاتی همانند با معانی مختلف بسیار است که در شعر و ادبیات برای جناس و ایهام بکار میرود مانند:آت بمعنی اسب و آت بمعنی بیانداز.

زبان تورکی از نظر لغات برای مفاهیم مجرد بسیار غنی است.افعال تورکی بطوری که خواهیم دید از نظر نوع،وجه و زمان بسیار متنوع میباشد.در نتیجه زبان تورکی برای بیان اندیشه بطور دقیق بسیار مناسب و رساست.

نا گفته نماند با آنکه لغت باعث غنای زبان است ولی غنای زبان بیشتر تابع تحرک و قابلیت لغت سازی،افاده و بیان مفاهیم جدید وغنای مفاهیم مجرد همچنین تنوع بیان قدرت بیان تفرعات و تفاوتهای جزئی(نوآنس)کلام است.

با در نظر گرفتن مراتب فوق، نوائی و بسیاری از شرقشناسان معتقدند که نثر زبان تورکی برای بیان اندیشه و مفاهیم و موضوعات مختلف علمی،فلسفی،اجتماعی و ... رساتر و مناسبتر از زبانهای دیگر است.

مفاهیم و اندیشه هایی را که می توان در تورکی با یک جمله بیان نمود،جملات و شرح مفصلی را در آن زبان ایجاب می نماید.

در زبان یا همان لهجه فارسی واژه های بسیط سخت گرفتار کمبود است زیرا بیشتر آنها به مرور زمانها رها گشته و از یاد رفته است،*واژگان زبان فارسی برای مفاهیم علمی مجهز نیست*، و مترجمان ایرانی بیش از همه این درد جانکاه را احساس می کنند و از این، عذاب می برند.گاه میشود که انسان یک ساعت ،یک روز و حتی یک هفته تمام درباره بهمان تعبیر زبان خارجی می اندیشد،مغز و اعصاب خود را می فرساید و از هم می گسلد و سر انجام نیز راه به جائی نمی بردو خوانندگان هم همواره از مترجمان و ترجمه های فارسی ناخشنودی می نمایند.

افعال:افعال کار ،حرکت و حالت را بیان می کند و عنصر اصلی جمله محسوب میشوند،بطوریکه بدون فعل ،جمله نا تمام و معنی آن نا مفهوم خواهد بود.

زبانهای اورال-آلتائی عموما" و زبان و زبانهای تورکی خصوصا" از نظر افعال غنی هستند بعلاوه دارای انواع،وجوه و زمانهای متعدد و متنوع اند بطوریکه ممکن است مفاهیم و مطالبی را با یک فعل بیان نمود در حالیکه برای بیان همان مفهوم و مطلب در زبانهای دیگر نیاز به جملات مشروح و مفصل می باشد مثلا":اوسانمیشام یعنی من از او به تنگ آمده و بیزار شده ام،خوسانلاشدیق یعنی ما با هم بطور خصوصی درد و دل کردیم،قوجاقلاشدیلار یعنی همدیگر را در آغوش گرفتند و آغلاشدیلار یعنی با همدیگر گریه کردند،گئچیندیریر یعنی اعاشه را تامین می کند و ...

افعال تورکی همه با قاعده اند جز فعل ناقص فراموش شده ی ایمک به معنی بودن که بجای فعل معین بکار میرود.

http://tansu.blogfa.com

در خاتمه این مقاله به جا خواهد بود اگر نگاهی مقایسه آمیز هر چند گذرا به چند و چون اصطلاحات و تعبیرات فعلی در زبانهای فارسی و تورکی بیاندازیم.اصطلاحات و تعبیرات فعلی که از آن در اصطلاح لغت شناسی به ترکیبات ثابت فعلی زیان نیز نام برده میشود.یکی از جالبترین و پرمایه ترین شقوق لغوی و ترکیبی زبان در ارائه معانی مجازی و تشبیهی است.

زبان فارسی که در عین حال یکی از زبانهای ترکیبی است و کلمات آن انعطاف زیادی برای تشکیل اصطلاحات و تعبیرات فعلی دارد و از وسعت و شمول زبان تورکی در ایجاد و کاربرد این نوع ترکیبات برخوردار نیست. در زبان تورکی تنها در رابطه با اعضای بدن انسانی از نوع :

باش(سر)،گؤز(چشم)،آغیز(دهان)،آیاق(پا) و امثال آن صدها اصطلاح و تعبیر وجود دارد اینک برای اینکه در این باب نموداری به دست داده باشیم به نقل تعدادی از اصطلاحات وتعبیرات فعلی رایج در زبان تورکی که از یادداشتهای آقای م.ع.فرزانه اقتباس شده در رابطه با کلمه دیل(زبان)بسنده می کنیم:

1-دیل - آغیز ائله مک(دلداری دادن،با لحن ملایم خواستار پوزش شدن،رفع رنجش و کدورت کردن.)

2-دیل آچماق:زبان باز کردن(طفل)،درد خود را باز گفتن،التماس کردن و خواهش کردن

3-دیل بوغازا سالماق:وراجی کردن،پشت سر هم و بدون وقفه حرف زدن.

4-دیل اؤیرتمک:چیزهای ندانسته را یاد دادن،حرف یاد(یکی)دادن،راه و چاه نشان دادن.

5-دیل تاپماق:تفاهم پیدا کردن،جلب رضایت و اعتماد کردن،زبان مشترک یافتن

6-دیل تؤکمک:خواهش و تمنا کردن،اصرار ورزیدن

7-دیل چیخارماق:استهزا کردن،ادای یکی را در آوردن

8-دیل وئرمک:راضی شدن،قبول دادن*دیل وئرمه مک:امکان حرف زدن به دیگری را ندادن

9-دیلده توک بیتمک: از تکرار و بازگویی یک مطلب خسته شدن

10-دیلدن دوشمک:خسته شدن،از پا درآمدن

11-دیلدن سالماق: خسته و درمانده کردن،از پا انداختن

12-دیلدن دوشمه مک:ورد زبان بودن،از یاد نرفتن،فراموش نشدن

13-دیله گتیرمک:یکی را به حرف وا داشتن،کاری را که در حق کسی انجام شده را به زبان راندن

14-دیله توتماق:با حرفهای شیرین یکی را رام کردن،بچه در حال گریه را با زبان ساکت کردن

15-دیله گتیرمه مک:یارای گفتن حرفی را نداشتن،حرفی را که گفتن آن ممکن است نگفتن

16-دیلی آغزینا سیغماماق:خود ستائی کردن،حرفهای گنده گنده گفتن

17-دیلی باتماق:نطقش خاموش شدن

18-دیله گلمک: زبان و شکوه و شکایت گشودن،به ناله و فغان آمدن

19-دیلی قیسا اولماق:به خاطر داشتن قصور،جرأت حرف زدن نداشتن

20-دیلی دولاشماق:حرفها را اشتباه گفتن،در نتیجه اشتباه و یا دستپاچگی حرفها را قاطی کردن

21-دیلی دؤنمه مک:قادر به تلقظ و ادای صحیح حرف نبودن

22-دیلی توتولماق:توان و یارایی گفتن را از دست دادن،به هنگام سخن گفتن لکنت پیدا کردن

23-دیلینه وورماماق:از چشیدن چیزی امتناع کردن

24-دیلیندن دوشمه مک:مرتبا" تکرار کردن،بطور مدام بر زبان داندن

25-دیلیندن قاچیرماق:بی هوا و بی حساب از دهانش در رفتن

26-دیلینی باغلاماق:وادار سکوت کردن

27-دیلینه باغلاماق:به گردنش گذاشتن،حرف بر زبان کسی گذاردن

28-دیلینی بیلمک(باشا دوشمک):از حال و مقالش با خبر شدن،راز دلش را حالی شدن

29-دیلینی قارنینا(دینمز یئرینه)قویماق:از زیاده گویی خودداری کردن،زبان در حلق فرو بردن

30-دیلینی دیشله مک:حرف را نا تمام گذاشتن،در وسط حرف تأمل کردن

31-دیلینی کسمک:به سکوت وا داشتن،جلو حرف یکی را به زور گرفتن

32-دیلینی ساخلاماق:از گفتن چیز خاصی خودداری کردن،سکوت را ترجیح دادن

33-دیلینی ساخلاماماق:در گفتن بی پروائی نشان دادن،حرف زیادی و بی موقع زدن

34-دیللر ازبری اولماق:به دلیل خوشنامی و به زبانها افتادن،ذکر خیر داشتن

35-دیللرده گزمک(دولاشماق):همچون امثال در زبانها گشتن.

36-دیللره دوشمک:ورد زبان خاص و عام شدن،سر زبانها افتادن،شایع شدن.

نتیجه:

زبان تورکی یکی از با قاعده ترین زبانهاست و از نظر لغات،مخصوصا" افعال بسیار غنی است.وجود قانون هم آهنگی اصوات،کلمات تورکی را موزون و آهنگدار نموده و به آنها نظم و ترتیب خاص داده است.در تورکی علاوه بر اسامی ذات لغات زیادی برای مفاهیم مجرد وجود دارد.بعلاوه لغات مترادفی با اختلاف جزئی در معنی موجود است که میدان قلمفرسائی را وسیعتر و قلم نویسنده را تیزتر و دقیقتر میسازد.

افعال تورکی به قدری وسیع و متنوع اند که در کمتر زبانی نظیر آنها را میتوان یافت.گاهی با یک فعل تورکی اندیشه و مفهومی را میتوان بیان نمود که در زبان فارسی و زبانهای دیگر نیاز به جمله و یا جملاتی پیدا می کند.از طرفی وجود پسوندهای سازنده سبب شده که قابلیت لغت سازی برای بیان مفاهیم مختلف و تعبیرات فعلی بسیار زیاد است.

نحو و ترکیب کلام در تورکی با زبانهای هند و اروپائی متفاوت است. در تورکی عنصر اصلی جمله یعنی فعل اصلی در آخر جمله قرار دارد. زبانهای هند و اروپائی عنصر اصلی جمله در ابتدا قرار می گیرد و عناصر بعدی با ادات ربط بشکل حلقه های زنجیر به یکدیگر مربوط میشوند و اگر عناصر بعدی قطع شوند سازمان جمله ناقص میشود، ولی در تورکی ترتیب عناصر جمله کاملا" بر عکس است یعنی ابتدا باید عناصر ثانوی و فرعی تنظیم و گفته شود و قسمت اصلی در آخر قرار گیرد و از همینجاست که هر نویسنده و یا گوینده تورک زبان نمایان میشود.

درس شانزدهم : آيين نگارش

عدم رعايت آئین و ضوابط نگارش ، نوشته را معیوب کرده و آنرا سست و بی ارزش می کند. عدم توجه به اصول و قواعد یک زبان باعث کم رغبتی خواننده به نوشته می شود. آیا برای خواننده فرق نمی کند که نویسنده «می خواهم» را «میخواهم» یا «میخاهم» بنویسد؟ قطعاً او با دیدن چنین خطاهائی به نوشته ، به دیده حقارت نگاه خواهد کرد و نوشته ارزش خود را از دست خواهد داد.
متأسفانه به خاطر عدم آموزش زبان ترکی آذربایجانی در ایران ، این زبان دارای آئین نگارش مصوب و متقن نیست. همین باعث می شود که عده ای به تقلید از ادبیات جمهوری آذربایجان یا ترکیه روشی را پیش گیرند و عده ای هم به اجتهاد خود آئینی برگزینند و این باعث پراکندگی می شود و خواننده باعث سردرگمی می شود.
برای نمونه عده ای به تقلید از نگارش فونوتیکی کشورهای همجوار سعی می کنند تمام مصوتها را در نگارش نشان دهند و این مورد درباره فتحه مشکلساز است. نوشتن «گله جک» بصورت «گه له جک» هم باعث اطاله نوشتار می شود و هم خواننده سردرگم می شود. حذف حروف عربی و تبدیل آن به حروف ترکی (به تقلید از خط لاتین) یکی دیگر از پراکندگی های نگارش ترکی است. عده ای اصرار دارند که «اقتصاد» را «ایقتیساد» بنویسند و خواننده ای که دهها سال با املای کلمه انس گرفته است را به یکباره دچار سردرگمی کنند.
آیا همه اینها صحیح است؟ آیا همه شان اشتباه است؟ کدام را پیش بگیریم؟ قطعاً وقتی این کار متولی ندارد ، هرکسی راه خود را پیش می گیرد. آنچه در اینجا هم آورده می شود ، باز قانون متقن و قطعی نیست ولی بعضی اصول اولیه از جانب تمام نویسندگان باید رعایت گردد و عدم رعایت آن موجب طرد آن از جانب خواننده می گردد.
بیشترین هجمه به آئین نگارش از جانب گویشهای مختلف محلی است. در نگارش کنونی ترکی آذربایجانی هیچ خطری بیشتر از گویش گرایی ، زبان ادبی را تهدید نمی کند. گویشها محترم و عزیز هستند و غنا و گستردگی یک زبان را می رسانند ولی مرز بین زبان محاوره و زبان ادبی باید مشخص گردد. دومین خطر و آفت بزرگ زبان ترکی آذربایجان در ایران دخالت ترکیبات زبان فارسی در ترکی است. در این حالت جمله «صادرات بانکی قرض الحسنه وامی وئریر» تبدیل می شود به «بانک صادرات ، وام قرض الحسنه وئریر». سومین آفت در این باره نیز صحبتها ، مصاحبه ها ، سخنرانی ها و نطق های مسئولین محلی و بدتر از همه گویندگان رادیو و تلویزیون محلی است. به جمله زیر توجه کنید: «دهه فجر امسال ، ششصد و بیست و سه طرح عمرانی در سطح استان افتتاح اولاجاق»!. آیا این مسئول محترم نمی توانست به جای «اولاجاق» بگوید: «خواهد شد» تا هم خیال ما را راحت کند و هم خیال فارسی زبانها را؟ گوینده تلویزیون می گوید: «اذان مغربدن سورا ، استاندار محترم دانیشاجاخ»! آیا برای او سخت است که بگوید: «آخشام اذانیندان سونرا محترم استاندار دانیشاجاق دیر». جالب است که اگر به همین مسئول یا گوینده تلویزیونی بگوئیم دو جمله فارسی بگو ، دچار اضطراب می شود. درحالیکه کافیست به جای فعل ترکی ، فعل فارسی بگوید. آنچه در شبکه محلی صدا و سیما از زبان گویندگان ناشی و بی اطلاع از زبان محلی جاری می شود و لهجه شهر یا حتی محله خود را به تمام استان تحمیل می کنند ، بزرگترین آفت زبان و ادبیات ترکی آذربایجانی در ایران است.
آنچه بصورت پراکنده در 15 درس گذشته گفته شد ، زیربنای آئین نگارش است. قطعاً یاد گرفته ایم که دیگر «قوشچی ، خویلی ، عمر» را «قوشچو ، خویلو ، عؤمور» بگوئیم و بنویسیم و از کاربرد ترکیبات فارسی (نه کلمات فارسی) پرهیز کنیم. پرداختن مجدد به این مسائل و اصول اولیه ای که در تمام زبانها رعایت می شود ، باعث اطاله کلام ما می شود. در اینجا برای تکمیل گفتار و نوشتار خود تنها به چند اصول دیگر توجه می کنیم:
>> در زبان ترکی در یک کلمه نمی توان هم مصوت ثقیل وجود داشته باشد و هم مصوت ظریف. لذا در گفتار و نوشتار کلمات جاافتاده ای مانند «ایاق» (در اصل آیاق) را باید تصحیح کنیم.
>> نیازی نیست مصوت فتحه را در تمام کلمه ظاهر کنیم. خواننده می تواند «سپه لنمک» را بخواند و متوجه شود. دیگر نیازی نیست آنرا بصورت «سه په له نمک» بنویسیم.
>> حروف عربی و حتی املای کلمات عربی باید حفظ گردد. لذا صحیح نیست بنویسیم: رمزان ، زاهیر ، ایقتیساد ، ایشتیباه. بلکه همان رمضان ، ظاهر ، اقتصاد ، اشتباه ، هم برای خواننده آشنا است و هم قابل تلفظ. قطعاً یک خواننده در خواندن متن ترکی «اشتباه» را «ایشیتباه» می خواند و نیازی به تحمیل این فکر به او وجود ندارد.
>> کلمات عربی و فارسی که باید تغییر شکل دهند تا در قالب ترکی بیایند ، باید با شکل تغییر کرده نوشته شوند. مانند: عؤمور (عمر) ، قایدا (قاعده).
>> در نوشتار کلمات اصیل ترکی نباید حروف عربی را دخالت دهیم. لذا نوشتارهای مانند اصلان (آسلان) ، اطو (اوتو) ، اطاق (اوتاق) اشتباه است.
>> در نوشتار ترکی ، کلمات اصیل ترکی را که وارد زبانهای دیگر شده اند ، باید به همان صورت اصیل ترکی بنویسیم. مانند: قالا (قلعه) ، بوشقاب (بشقاب) ، قاشیق (قاشق) ، ساچما (ساچمه) ، اومود (امید) ، کؤمک (کمک).
>> در گفتار و نوشتار اشتباهات خود را بدینصورت تصحیح کنیم:
- اگر اونو منه وئره (اونو منه وئرسه)
- درسده دوشدو چونکی اوخومامیشدی (اوخوماماغی ایچین درسده دوشدو)
- منیم کیتابیمی وئر یا یئرینه باشقا کیتاب آل (منیم کیتابیمی وئر یوخسا یئرینه باشقا کیتاب آل)
- اونو وئردیم تا باشیمدان آچیلا (باشیمدان آچیلماغا اونو وئردیم)
- بورادان تا تبریزه ایکی ساعات یول دور (بورادان تبریزه دک ایکی ساعات یول دور)
- بو اوغلوم یاخشی دی تا او بیریسی (بو اوغلوم او بیریسینه گؤره یاخشی دی)
- کیتاب کی اوخویورسان نه دیر؟ (اوخودوغون کیتاب نه دیر؟)
- آیا او درسی باشا دوشموشدون؟ (او درسی باشا دوشموشدون مو؟)
- به قول آتام: چوخ یاخشی کیشی دیر (آتام دئمه لی: چوخ یاخشی کیشی دیر)
- اوز به اوز (اوز اوزه) ، گؤز به گؤز (گؤز گؤزه) ، دال با دال (دال دالا)
- بالاخره آلاجاغیمی آلدیم (آنجاق آلاجاغیمی آلدیم)
- ناواخت سنی گؤره بیله رم؟ (هاچان سنی گؤره بیله رم؟)
- هم من گئدیم هم سن (منده گئدیم سنده)
- نه من گئدیم نه سن (منده گئتمه ییم سنده)
- ...

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهرستان میانه

درس پانزدهم : عدد در ترکی

از لازمه های یک زبان ، عدد است. بدون عدد واقعاً ارتباط گوینده و شنونده کامل نمی شود. در زبان ترکی نقش عدد بارزتر و گسترده تر است ، چراکه عدد در ترکی حتی می تواند در قالب فعل درآید.

عدد صحیح (اعداد غیر از کسری و اعشاری و ... ) در زبان ترکی مانند بسیاری از زبانها در دو ساختار دیده می شود: ساختار ساده و ساختار مرکب. عدد با ساختار ساده ، عددی است که از یک کلمه تشکیل می شود و در ترکی عبارتند از:
• بیر ـ ایکی ـ اوچ ـ دؤرد ـ بئش ـ آلتی ـ یئددی ـ سکگیز ـ دوققوز (به ترتیب یک تا نه)
• اون ـ ییرمی (ایگیرمی) ـ اوتوز ـ قیرخ ـ اللی ـ آلتمیش ـ یئتمیش ـ سکسن ـ دوقسان (به ترتیب ده تا نود)
• یوز ـ مین ـ تومن ـ میلیون ـ میلیارد (به ترتیب صد ، هزار ، ده هزار ، میلیون ، میلیارد)
البته دو عدد میلیون و میلیارد ترکی نیستند ولی اکنون در ترکی استفاده می شوند.

بقیه اعداد از ترکیب دو یا چند عدد ساده تشکیل می شوند. اینها را عدد مرکب می گویند. مثلاً برای ساختن عدد چهارده در ترکی ابتدا ده سپس چهار می آید ، بصورت: اون دؤرد. البته در فارسی هم چنین است و فقط اعداد بین ده و بیست اینگونه مقلوب شده اند. به همین ترتیب داریم: یئددی یوز آلتمیش بئش (هفتصد و شصت و پنج) ، بئش مین یئددی یوز اللی دؤرد (پنج خزار و هفتصد و پنجاه و چهار).
این اعداد بصورت زیر تشکیل می شوند:
• اعداد دو رقمی غیر ساده (11 تا 99): رقم دهگان + رقم یکان
مثلاً برای عدد دو رقمی غیرساده شصت و هفت در ترکی داریم: آلتمیش + یئددی
• اعداد سه رقمی غیر ساده (101 تا 999): رقم صدگان + رقم دهگان + رقم یکان
مانند: آلتی یوز قیرخ اوچ (ششصد و چهل و سه)
• اعداد چهاررقمی غیرساده (1001 تا 9999): رقم هزارگان + رقم صدگان + رقم دهگان + رقم یکان
مانند: مین اوچ یوز اللی یئددی (هزار و سیصد و پنجاه و هفت)
• ...
پس در زبان ترکی اعداد عبارتند از:
• بیر ـ ایکی ـ اوچ ـ دؤرد ـ بئش ـ آلتی ـ یئددی ـ سکگیز ـ دوققوز ـ اون (1 تا 10)
• اون بیر ـ اون ایکی ـ اون اوچ ـ اون دؤرد ـ اون بئش ـ اون آلتی ـ اون یئددی ـ اون سکگیز ـ اون دوققوز ـ ییرمی (11 تا 20)
• ییرمی بیر ـ ییرمی ایکی ـ ییرمی اوچ ـ ییرمی دؤرد ـ ییرمی بئش ـ ییرمی آلتی ـ ییرمی یئددی ـ ییرمی سکگیز ـ ییرمی دوققوز ـ اوتوز (21 تا 30)
• ...
• یوز بیر ـ یوز ایکی ـ یوز اوچ ـ ... ـ دوققوز یوز دوقسان دوققوز (999)
• مین بیر ـ مین ایکی ـ ... ـ دوققوز مین دوققوزیوز دوقسان دوققوز (9999)
• ...
عدد قدیمی ده هزار در ترکی بصورت «تومن» اکنون کاربرد عددی ندارد و فقط در واحد پول استفاده می شود. مثلاً در دیوان قوتادغوبیلیک در هزاره گذشته می خوانیم: «تومن مین ثنا» یعنی ده هزار هزار ثنا. به عبارتی هزاران بار ثنا.
انتظار نمی رود عدد بصورت مجرد در جمله ظاهر شود (مگر به ندرت) و انتظار داریم در کنار هر عدد یک اسم مشاهده کنیم. در زبان ترکی عدد قبل از اسم آمده و تعداد و کمیت آنرا می رساند. مانند ایکی کیشی (دو مرد) ، اوچ آغاج (سخ درخت) ، مین ار (هزار جوانمرد).
اما گاهی خواهیم دید که عدد به آنسوی اسم می رود و مانند حالات شش گانه اسم را به خود می گیرد. مانند: اوشاقلارین بیری گئتدی ، آغاجلارین ایکیسی اوجا دیر ، میدادلارین دؤردو سنین دیر.
دیده می شود که اسم مقلوب شده بصورت جمع ظاهر می شود. در این حالت می توان جمله را به حالت عدد + اسم تبدیل کرد. به شرطی که عدد بصورت طبیعی آمده و اسم مفرد شود. بصورت:
بیر اوشاق گئتدی ، ایکی آغاج اوجا دیر ، دؤرد میداد سنین دیر.
در ترکیب عدد و اسم مقلوب اگر اسم به موضوع خاص و منحصری اطلاق نگردد می توان آنرا فرد آورد. مثلاً هم «میدادلارین دؤردو سنین دیر» می توان گفت و هم «میدادین دؤردو سنین دیر». چرا که مداد مانند اوشاق به موضوع منحصری اطلاق نمی گردد و حالت عام دارد.
نکته دیگر درباره عدد این است که می توان بین عدد و اسم ، واحد اسم را آورد. مثلاً بجای «اوچ آدام» می توان «اوچ باش آدام» یا «اوچ نفر آدام» را آورد. برای نمونه:
آلتی باش اوشاق ، اوچ نفر آدام ، اون دنه چؤرک ، بیر جوت باشماق ، بیر توپ پارچا ، بیر تیکه چؤرک ، بیر دامجی سو ، بیر قاشیق شربت ، بئش پارا کند ، بئش تومن پول ، اوچ گؤز دام و ... .
از موارد دیگری که بین عدد و اسم واسطه قرار می گیرد ، صفت است. چراکه اگر اسم دارای صفت باشد ، باید قبل از اسم بیآید. لذا بین عدد و اسم ، صفت ظاهر می شود. مانند: ایکی گؤزل گول ، دؤرد اوجا اوغلان ، ایکی یاخشی یولداش. حال اگر بخواهیم عدد را همراه با واحد بیآوریم ، هم واحد و هم صفت بین عدد و اسم قرار می گیرند. مانند: ایکی دنه گؤزل گول ، دؤرد باش اوجا اوغلان ، ایکی دنه یاخشی یولداش.
گاهی ممکن است عدد خود نقش اسم را بازی کند. البته این اتفاق ، نادر است. مانند: بو پارچا بئش مینه دیر (بو پارچا بئش مین تومنه دیر) ، بو ورقه ییرمیه یازیلیب (بو ورقه ییرمی نمره ایچون یازیلیب) ، اونلارین اوچو بیره دگمز (اونلارین اوچ دنه سی بیر دنه یه دگمز).

اعداد ترتیبی:
در ترکی نیز مانند همه زبانها از اعداد ترتیبی استفاده می شود. اگر به انتهای عدد ترکی پیوند چهارگانه «ینجی» اضافه کنیم ، به عدد ترتیبی تبدیل می شود. مانند: بیرینجی (اولین) ، ایکینجی (دومین) ، اوچونجو (سومین) ، اونونجو(دهمین) ، یوزونجو (صدمین) ، مینینجی (هزارمین).
اولاً دیده می شود که بسته به مصوت عدد ، این پیوند یکی از حالات چهارگانه خود را با عدد همراه می کند. ثانیاً پس از اعداد «ایکی ، آلتی ، یئددی» که به مصوت «ای» ختم می شوند ، دیگر نیازی نیست دوباره همراه با «ینجی» مصوت «ای» را اضافه کنیم ، بلکه در این حالت «نجی» کافیست. مانند: ایکینجی ، آلتینجی.
اعداد ترتیبی ممکن است در نقش اسم ظاهر شوند و حالات شش گانه آنرا به خود بگیرند. مانند: بئشینجی دن سوروشدوم ، ایکینجی دن اویانا فایدا وئرمز ، دؤردونجونون آدی نه دیر؟

اعداد کسری:
اعداد کسری اعم از اعشاری و متعارفی بخش عمده ای از اعداد هستند و بدون آن نمی توان منظور خود را رساند. عدد اعشاری مانند «سه و ممیز هفت دهم» یا عدد متعارفی مانند «سه پنجم» در ترکی چگونه استفاده و بیان می شوند.
عدد اعشاری مانند 5.4 (پنج و ممیز چهار دهم) را در ترکی به یکی از صورتهای زیر می خوانیم: «بئش ممیز دؤرد» ، «بئش و اوندان دؤرد» ، «بئش تام و اوندان دؤرد». گاهی نیز به تقلید از فارسی می شنویم که می گویند: «بئشی دؤرد» در حالیکه در فارسی نیز گفتن «پنج و چهار» به جای «پنج و ممیز چهار دهم» صحیح نیست. «پنج و چهار» در ادبیات فارسی معنای عدد «نه» می دهد. مثلاً اگر در شعر فارسی می گویند: «ای ده و چهار من بیا» یعنی «ای ماه شب چهارده من بیا» و هرگز منظور از «ده و چهار» عدد «ده و ممیز چهار دهم» نیست!. به هرحال در ادبیات محاوره چه ترکی و چه غیره برای تسهیل ، ساده سازی هایی می کنند که با ادبیات مکتوب سازگار نیست.
درمورد اعداد کسری یا متعارفی مانند «5/2» (دو پنجم) نیز در ترکی می گوئیم: «بئش دن ایکی» یعنی «دو از پنج».
از اعداد کسری معروف در ترکی می توان گفت: یاری (یک دوم یا نیم) ، اوچدن بیر (یک سوم) ، دؤرددن بیر (یک چهارم) ، بئشدن بیر (یک پنجم) ، اوندان بیر (یک دهم) ، یوزدن بیر (یک صدم).
گاهی نیز این اعداد را بصورت زیر می گویند که باز صحیح است: اوچه بیر ، دؤرده بیر ، بئشه بیر ، اونا بیر ، یوزه بیر. که مفهوم یک به سه ، یک به چهار و ... را دارد.
در مورد عدد صد اگر مبنا صد باشد ، مفهوم درصد از آن استخراج می شود. مانند: یوزه اون (ده در صد) ، یوزه اللی (پنجاه در صد) ، یوزه دوقسان دوققوز (نود و نه در صد) ، یوزه یوز (صد در صد).

اعداد غیرمعین:
در ترکی نیز در کنار اعداد معین فوق از اعداد غیرمعین استفاده می شود. مانند: «آز ، چوخ ، خئیلی ، لاپ ، ان ، داها ، اولدوقجا و ...». در کنار این اعداد غیرمعین می توان از ترکیبات آنها با پیوندها و حالتهای شش گانه اسمی آنها نیز در جمله استفاده کرد. مانند: آزجا ، چوخلو ، چوخدان ، چوخدانکی ، خئیلک ، آزی ، چوخو ، چوخونون و ... .

عدد در نقش فعل:
از توانمندیهای استثنائی زبان ترکی ساختن فعل از عدد است. اگر پیوند «له/لا» به عدد بچسبد ، از آن فعل می سازد. مانند: ایکیله مک (دوتائی کردن ، دوبله کردن) ، یاریلاماق (نصف کردن) ، بئشله مک (پنج برابر کردن).

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهرستان میانه

درس چهاردهم : جمله

تمام آنچه را در سیزده جلسه پیشین فرا گرفتیم ، برای رسیدن به این قسمت از ترم یعنی جمله بود. تا جمله ادا نشود ، فایده ای از این همه اطلاعات درباره فعل و فاعل و ضمیر و ... وجود نخواهد داشت.
بحث درباره جمله بسیار گسترده است و نمی توان در یک جلسه به تمام مطالب درباره جمله پرداخت اما می توان تا حدودی با جمله آشنا شد ، طوری که علاقمندان با زمینه مناسب جهت فراگیری مطالب بیشتر دنبال منابع و مراجع دیگر بروند.
جمله یک کلام کامل است که گوینده آنرا به اطلاع شنونده می رساند. جمله از وقوع یک حادثه یا وجود یک واقعیت خبر می دهد.
جمله از دیدگاه های مختلف دارای تقسیمبندی های مختلفی است که در ادامه به چند مورد از آنها اشاره می شود:

1 ـ تقسیمبندی مفهومی
جمله از منظر مفهوم ، به سه گروه اخباری ، استفهامی و امری تقسیم می شود.

1ـ1: جمله اخباری
در جمله اخباری از وقوع عمل در گذشته ، حال و آینده و یا حتی خارج از زمان خبر داده می شود. جملاتی مانند: «آنام گلدی» ، «سن گئده جکسن» ، «آناملا باجیمی بویون ائلچیلیگه گؤندرمیشم» از این نوع هستند.

2ـ1: جمله استفهامی
هرچند یک جمله استفهامی درباره وقوع حادثه یا وجود واقعیت است اما این مفهوم همراه با سئوال و ابهام است. این سئوال گاهی همراه با ادات استفهام مانند «می ، هانسی ، هارا ، کیم ، نه یه ، نه ایچین ، نه ، هانکی و ...» است و گاهی بدون ادات تنها با تکیه بر لحن گوینده است.
جملاتی مانند «نه ایچین دونن گلمه دین؟» ، «تاپیشیردیقلاریمی آلدینمی؟» ، «هانسی درسده دوشدون؟» جملاتی استفهامی همراه با ادات استفهام است اما جملات سئوالی مانند «دئمه دیم گئتمه؟» ، «تاپیشیردیقلاریمی آلدین؟» ، «بو گئجه ائشیگه گله جکسن؟» بدون ادات استفهام باز از نوع جملات استفهامی هستند.

3ـ1: جمله امری
با این جمله با خواهش ، التماس ، تضرع و یا دستور ، خواستار انجام عمل می شویم. مانند: «اونو منه وئر» ، «قاپینی آچ» ، «منه بیر کیلو یئر آلما وئر» ، «بیر لیوان سو وئر».
گاهی ممکن است برای تأکید بر امر یا پرهیز از احساس آمرانه بودن ، از ابزارهای کمکی نیز در جمله استفاده کنیم. مثلاً برای حالت امر ، به انتهای فعل ، پسوند «گیل» و «گیلان» اضافه کنیم. مانند: «اونو منه وئرگیلن» ، «قاپینی آچگیلان». البته پسوند «گیل» امروزه کاربردی ندارد. یا اینکه قبل از شروع جمله امری بگوئیم: «تئز اول» مانند «تئز اول اونو منه وئر». گاهی هم ممکن است پس از اتمام جمله امری بگوئیم: «گؤرم» ، «دای». مانند: «اونو منه وئر گؤرم».
در جملات امری از نوع التماسی و خواهشی نیز ممکن است به پیش جملاتی مانند «اولارسا» ، «ممکن اولسا ...» ، «زحمت اولماسا ...» ، «لطف ائدیب ...» ، «باغیشلایین ...» ، «زحمت دی ...» ، «نه اولاندا».

2ـ جمله فعلیه و اسمیه
جمله از نظر ساختار ممکن است اسمیه باشد یا فعلیه. جمله اسمیه تکیه اش بر اسم است نه فعل. در واقع فاقد فعل است و تنها از افعال کمکی یا علامتهای اسنادی کمک می جویند ، از جمله «دیر ، ایدی ، ایمیش». مانند: «بو آغاج اوزون دور» ، «بو سؤز یالان ایمیش».
جمله فعلیه دارای فعل است ، مانند: «من درسیمه باخمیشام» ، «بویون بیر کره سایتا گیردیم و سؤزلرین اوخودوم» که دارای فعلهای باخمیشام ، گیردیم و اوخودوم می باشند.

3ـ اجزای جمله
جمله دارای یک حداقل اجزا باید باشد تا بتواند در تعریف جمله بگنجد. این حداقل اجزا که آنرا اجزای اصلی جمله هم می نامند ، عبارتند از: مسند و مسندالیه.
مسندالیه همان فاعل است که در جمله اسمیه بصورت مبتدا نمایان می شود. مسند درباره مسندالیه حکم می دهد. در واقع مسند همان فعل در جمله فعلیه و خبر در جمله اسمیه است.
در جمله فعلیه «آنام مشهده گئتدی» ، «آنام» فاعل یا مسندالیه است و «گئتدی» فعل یا مسند. در جمله اسمیه «هاوا قارانلیق دیر» ، «هاوا» مبتدا یا مسندالیه است و «قارانلیق دیر» خبر یا مسند است.
با این دو جزء ، جمله معنی پیدا می کند اما اجزای دیگری هستند که برای توضیح بیشتر جمله و تفهیم بهتر آن در کنار اجزای اصلی می آیند. این اجزا را اجزای فرعی می گویند که مفعول صریح و غیرصریح از آن جمله هستند.
مفعول صریح در ترکی با علامت «ی» یا «نی» تعریف می شود. مانند: «من درسی اوخودوم» ، «آیلار قاپینی آچدی» ، «من ائوی تمیزله دیم».
مفعول غیرصریح نیز تحت تأثیر فعل بوده و یکی از حالات مفعول الیه ، مفعول فیه و یا مفعول عنه را به خود می گیرد. مانند: «ائوه گئتدی» ، «ائدن چیخدی» ، «ائوده قالدی».

4 ـ ساختار جمله ترکی
اجزای اصلی و فرعی جمله در ساختار کامل و طبیعی جمله باید با یک توالی و ترتیب خاصی بیایند وگرنه از حالت طبیعی خارج خواهند شد. ساختار غیرطبیعی همان ساختاری است که در ادبیات محاوره ای و شعر به وفور می بینیم.
ساختار طبیعی یک جمله در زبان ترکی با ترتیب زیر است:
«فاعل(مبتدا) + قید زمان + قید مکان + مفعول غیرمستقیم + مفعول مستقیم + قید حالت + فعل».
برای نمونه در یک جمله کامل و طبیعی ترکی می توان گفت: «آناسی گئجه لر یاتاندا بالاسینا قیسسا ناغیللاری محبتله اوخویار».
جملاتی مانند زیر از نظر ادبیاتی صحیح نیست. چرا؟
• مدرسه ده صاباح امتحان واریم دیر.
• تلویزیونومو صاباح تعمیر ایچین تعمیرکارا وئره جه یم.
• دونن آخشام قارداشیملا آغام شاما اونلارا قوناق ایدیلار.

در شعر نیز بنا بر اجبار ساختار و ترکیب طبیعی جمله به هم می خورد. مثلاً جمله ای طبیعی مانند: «باشیمدا توکلر آغاریب ، قاپیسیندا ابتر اولدوم ، او نازلی دلبر دئمه دی کی: بیزیم گوموش دورور بو» را عارف نامی قرن هفتم ،شیخ صفی الدین اردبیلی ، می گوید:
«آغاریب باشیمدا توکلر ، قاپیسیندا اولدوم ابتر
دئمه دی او نازلی دلبر ، کی بیزیم گوموش دورور بو»
همانطور که گفتیم ، ساختار اصلی جمله با همان مسند و مسندالیه کامل می شود و حتی گاهی می توان اجزای دیگر آنرا بدون اخلال در جمله حذف کرد. بعضی از اجزای جمله صرفاً برای توضیح بیشتر ارائه می شود. برای نمونه جمله ساده و کاملی مانند: «آباسی قوجالیبدیر» را می توان به جمله مفصل و طولانی زیر تبدیل کرد: «یوز یاشیندا اولان ، الدن آیاقدان دوشن آناسی ، داها قوجالیبدیر». یا جمله ساده و کاملی مانند «آنام زیارتدن گلدی» را تبدیل کنیم به جمله طولانی و زائد زیر: «آنام بویون صبح هاوا آچایلان زامنلاردا کی هئچ بیر آدام ائشیکده یوخ ایدی ، ایکی هفته دن سونرا کربلانین زیارتیندن گلدی».

5 ـ هماهنگی فعل و فاعل
فعل و فاعل از نظر جمع و فرد بودن و نیز از نظر شخص باید باهم هماهنگ باشند. به دنبال فاعل جمع ، فعل جمع می آید و بعد از فاعل مفرد ، فعل مفرد می آید.
برای فاعل اول شخص مفرد ، فعلی با ضمیر فعلی اول شخص مفرد می آوریم .
با این دو اصل ، جملات زیر صحیح می باشند:
• من مدرسه دن گلدیم.
• سیز هاچان بازاردان گلدینیز؟
• اونلار امتحان وئرمه دیلر.

اما جملات زیر صحیح نیستند:
• من مدرسه دن گلدیک!
• سیز هاچان بازاردان گلدیم!
• اونلار امتحان وئرمه دیم!

در این میان استثناهائی وجود دارد که مهمترین آنها عبارتند از:
• احترام: برای احترام می توان فعل یک شخص مفرد را جمع آورد. مانند: «رهبر بویون دانیشیغیندا بویوردولار» ، «اوستاد کیلاسدا امتحان آلدیلار».
• فاعل غیرجاندار بصورت جمع می تواند فعل مفرد بگیرد. مانند: «آغاجلار قورودو» ، «سولار کسیلدی». البته متداول است که برای هر نوع سوم شخص جمع از فعل مفرد استفاده کنند. مانند: «قوناقلار گلدی» ، «اؤیرنجی لر گئتدی» ، «ساتقینلار قاچدی».
• برای فاعلی که ذاتاً جمع است ، فعل مفرد می آوریم. مانند: قوشون ، ملت ، آرتئش. مثلاً «قوشون داغیلدی».

5 ـ جمله کامل و ناقص
جمله کامل را با تعریف فوق پذیرفتیم. جمله ناقص یک جمله دارای اعتبار و مفهوم است که شنونده منظور گوینده را متوجه می شود اما اجزای اصلی یک جمله کامل را ندارد. دلیل آن هم این است که شنونده در جملات قبلی یا پیش زمینه قبلی ، اجزای جمله مانند فاعل یا مفعول یا حتی فعل را می شناسد. اینگونه جملات غالباً در جواب یک سئوال گفته می شود.
برای نمونه ممکن است ابتدا نپذیریم که «بازارا» جمله باشد اما اگر بدانیم که این جمله در مقابل سئوال: «آنام هارا گئتدی؟» گفته شده است ، متوجه می شویم که این جمله باید در اصل «آنام بازارا گئتدی» باید باشد که به خاطر ذهنیت داشتن گوینده و شنونده از فاعل و فعل ، این دو جزء اصلی حذف شده است. به همین ترتیب شخصی به دیگری می رسد و درباره ساعتی که گم کرده بود و دنبالش بود ، می گوید: «تاپدیم». در واقع باید بگوید: «ساعتی تاپدیم» که به خاطر ذهنیت داشتن شنونده از موضوع گم شدن ساعت ، آنرا از جمله حذف می کند. او حتی می تواند بجای «تاپدیم» بگوید: «ساعتی تاپدیم» و یا آنرا تفصیل دهد و بگوید: «بالاخره بویون صبح ناماز قیلاندا حوض باشیندان ساعتی تاپدیم».

 

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهرستان میانه

درس سیزدهم: ضمیر

ضمیر با جانشین شدن به جای اسم ، نقش اسم را در جمله بازی می کند و تمام حالات شش گانه اسم را که قبلاً گفته ایم ، به خود می گیرد.
ضمایر در شش نوع مختلف تعریف می شوند که عبارتند از:
1 ـ ضمایر شخصی 2 ـ ضمایر اشاره 3 ـ ضمایر ملکی متصل 4 ـ ضمایر ملکی منفصل 5 ـ ضمایر تأکیدی 6 ـ ضمایر مبهم 7 ـ ضمایر استفهام

تمام ضمایر در دو حالت فرد و جمع برای اول شخص ، دوم شخص و سوم شخص اطلاق می گردند. حال به تفکیک به هر کدام از این ضمایر اشاره می کنیم:
1 ـ ضمایر شخصی
من (بن) بیز
سن سیز
او/ اول اونلار
• ضمیر شخصی اول شخص مفرد بصورت «من» استفاده می شود که صورت کهن آن در ترکی «بن» می باشد و به خاطر قرابت مخرج به «من» تبدیل شده است. با پیوند نشانه جمع قدیمی «یز» به انتهای این ضمیر بصورت «بنیز» به ضمیر اول شخص جمع می رسیم که صورت ساده آن «بیز» است. اتفاقاً «سن» هم با همین قاعده به «سنیز» تبدیل می شود.
• ضمیر سوم شخص مفرد «او» دارای صورت قدیمی تر «اول» است که اکنون تنها در ادبیات مکتوب می توان آنرا دید. این ضمیر بصورتهای شو/شول هم کاربرد داشته و دارد.
• این ضمایر مانند اسم ، حالات شش گانه آنرا هم به خود می گیرد. مانند: من ، مندن ، منه ، منده ، منی ، منیم
• این ضمایر پیوندپذیر هم هستند. مانند: من ، منسیز ، منجه

2 ـ ضمایر اشاره
بو (این) بونلار (اینها)
شو (این) شونلار (اینها)
او (آن) اونلار (آنها)
• ضمیر اشاره «شو» برای نشان دادن اشاره ای بین این و آن است (یعنی حالت متوسط) اما معنای نزدیکی نیز از آن استنباط می شود. اکنون جز در ترکی استانبولی استفاده نمی شود.
• ضمیر اشاره «او» که بصورتهای «او ، اول ، آن» استفاده می شود ، دارای صورت کهن «آن» است. مثلاً آنلار به معنای آنها می باشد. بعداً این ضمیر به «اونلار» و در محاوره به «اولار» تبدیل شده است.
• این ضمایر مانند اسم ، حالات شش گانه آنرا هم به خود می گیرد. مانند: اونلار ، اونلاردان ، اونلارا ، اونلاردا ، اونلاری ، اونلارین
• این ضمایر پیوندپذیر هم هستند. مانند: اونلار ، اونلارسیز ، اونلارجا

3 ـ ضمایر ملکی متصل
این ضمایر به اسم می چسبند و عبارتند از:
م میز
ن نیز
ی لاری
برای نمونه برای اسمهای «آنا ، کیتاب» داریم:
آنام ، آنان ، آناسی ـ آنامیز ، آنانیز (آناز) ، آنالاری
کیتابیم ، کیتابین ، کیتابی ـ کیتابیمیز ، کیتابینیز ، کیتابلاری
• اگر حرف آخر اسم صدادار باشد ، در سوم شخص مفرد از یک حرف کمکی سین کمک می گیریم و مانند مثال فوق بجای آنایی می گوئیم: آناسی
• اگر حرف آخر اسم صدادار نباشد ، برای روانی ادای کلمه از صداهای ی/4 کمک می گیریم. مانند مثال فوق برای کتاب.

4 ـ ضمایر ملکی منفصل
این ضمایر مستقل از اسم هستند و بصورت «ضمیر شخصی+ضمیر ملکی متصل + کی» درست می شوند. مانند: من + یم + کی که می شود: منیمکی.
منیمکی بیزیمکی
سنینکی سیزینکی
اونونکو اونلارینکی

5 ـ ضمایر تأکیدی
ضمایر تأکیدی با وجود فاعل بر او تأکید می کنند. این ضمیر در ترکی کهن «کند» بود که در ترکی کنونی آذربایجان «اؤز» و گاهی «بیله» جای آنرا گرفته است:
کندیم کندیمیز
کندین کندینیز
کندی کندیلری

اؤزوم اؤزوموز
اؤزون اؤزونوز
اؤزو اؤزلری

بیلم بیله میز
بیلن بیله نیز
بیله سی بیله لری
• این ضمایر نیز مانند دیگر ضمایر ، حالات شش گانه اسم را به خود می گیرند. مانند: اؤزوم ، اؤزومدن ، اؤزومه ، اؤزومده ، اؤزومو ، اؤزومون

6 ـ ضمایر مبهم
این ضمایر جانشین اسم شده و یک نوع معنای ابهام را می رسانند. تنوع آنها زیاد است اما برای نمونه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
کیم: کیم ، کیمی ، کیمیسی ، کیمسه ، کیم ایسه ، هر کیم ، هئچ کیم
بیر: بیری ، بیریسی ، هر بیریسی ، هئچ بیریسی ، هر بیر ، هئچ بیر
نه: نه ، نه یه ، نه یی ، نه دن
به همین ترتیب قاباقکی ، دوننکی ، آیری ، آیریسی ، باشقاسی ، اؤزگه و ... .

7 ـ ضمایر استفهام
این ضمایر با سئوال ، هویت اسم را مشخص می کنند. عمده ترین آن عبارتند از: کیم ، نه ، نه یه ، هارا ، هاچان ، هانسی ، هانکی.

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهرستان میانه

درس دوازدهم : ادات

ادات (ياراقلار) نقش ارتباطي بين ديگر اجزاي جمله را دارند. ادات حتي اگر از جمله حذف شوند ، خللي به كليت جمله وارد نمي شود و مفهوم كلي جمله كماكان استنباط مي شود. ادات نه مانند پيوندها بي معني هستند و نه مانند واژه هاي مستقل داراي معنا و مفهوم مستقل هستند. هرچند مي توان معنا و وظيفه ادات را خارج از جمله استنباط كرد ولي آنها در كنار ديگر اجزاي جمله نقش خود را مي توانند ايفا كنند.
تقسيمات ادات بسيار گسترده و متنوع است و در اينجا به تعدادي از اهم ادات اشاره مي كنيم. بحثي در اين ارتباط نيز در بخش فولكلور شهرستان ميانه داشتيم كه هم در كتاب موجود است و هم در سايت ميانه.

-  ادات شدت و تأكيد: داها ، باري ، آخي ، ها ، لاپ ، آرتيق
نمونه: داها بوندان گؤزل اولماز ، لاپ اوجوزو بو ايدي

-  ادات دقت : ائله ، بئله ، جه/جا ، اينديجه
نمونه:ائله بوجور ياز ، بئله دانيش

-  ادات علت : اوچون ، ايچون ، ايچين ، اؤترو ، گؤره ، او دور كي
نمونه: بونون ايچون گئتمه ديم ، سندن اؤترو قالديم

-  ادات استفهام: به يه (مگر) ، به يم (مگر من) ، يوخسا ، هاني ، هاچان ، هاچاق ، نه ، نه يه ، نه منه ، هارا ، نه جور ، نئجه ، هانسي ، هانكي ، مي/4 ، هايان ، هاردا
نمونه: هاردا قالميشدين ، هانسي چايين سويو قورويوب

-  ادات آرزو: اولايدي ، نه اولايدي ، نه اولار ، اولا ، كاش ، كئشگه ، كاشكي ، باري
نمونه: اولايدي كنديميزه گئدم ، اولا بو ايل كنكوردان چيخام

-  ادات دستوري : دئ ، گل ، گؤر ، قوي ، باخ ، باخ گؤرم
نمونه: گؤر نه دئييرم؟ ، باخ گؤرم هارا گئتميشدين؟

-  ادات ندا : آي ، هوي ، آهاي ، هئي ، آ
نمونه: آي اينسان! تانري يا سيغين ، آ قيز آدين نه دي؟

-  ادات تشبيه : كيمي ، كيمين ، تك ، تكين ، تكي ، سانكي ، اوخشار ، بنزر ، ائله بيل ، دئيه سن
نمونه: سنه اوخشار بير اوغلان ايدي ، سنين كيمين آدام تاپيلماز

-  ادات شرط : سا/2 ، ايه (اگر) ، اگر
نمونه: ايه سربازليغا گئتسم ، سربازليغا گئتسم

-  ادات مقصد : دوغرو ، دوز ، ساري
نمونه: دوز ائولرينه گئتديم ، باغا ساري گئتديم

-  ادات همراهي : ايله ، له/2 ، لن/2
نمونه: سن ايله من گئده جه ييك ، سن ايلن من گئده جه ييك

-  ادات استثناء : باشقا ، آيري ، سونرا ، اؤزگه ، سوواي
نمونه: سندن باشقا بير يولداشيم يوخ ، سندن سونرا كيميم وار؟

-  ادات تأسف : حاييف ، حئييف ، حئويك ، آخئي ، آخ ، واي ، نئجه
نمونه: حئييف كي بو جمعه گلنمه يه جگم ، آخئي! دونياني آتاركن سنيلن قوجاقلاشايديم

-  ادات تعجب: بوي (ميانه) ، پي (تبريز) ، وي (زنجان) ، ائ ، واي ، ماغيل ، په دده
نمونه: بوي! سن يئنه بورداسان؟ ، ماغيل گئتمه دين ميانايا؟

-  ادات رضايت: آخئي ، آخئش ، جان ، به به ، اؤلمه ، وار اول ، ساغ اول ، نه دئميشم ، هابئله
نمونه: آخئش! دانشگاهدان چيخديم ، اؤلمه نه گؤزل دانيشدين

-  ادات محدوديت: آنجاق ، يالنيز ، بيرجه ، تكجه ، فقط
نمونه: يالنيز بير آغاج قالدي ، تكجه بير نفر امتحان وئريب

-  ادات تصديق و انكار: هه ، هن ، يوخ ، خئيير ، بلي ، دوز ، يالانسا ، اصلا ، ابدا ، توبا ، هئچ ، آهان
نمونه: يوخ گله بيلنمه رم ، يالانسا پيس گونه قالا

-  ادات مكان و زمان: كيمي ، دك ، جان/2 ، جاق/2 ، چاغ ، قده ر
نمونه: ميانايا دك گئده بيلمه رم ، مياناياجاق گئده جه يم

 

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهرستان میانه

درس یازدهم : قيد

1 ـ تعريف قيد
همانطور كه در درس قبلي ديديم ، صفت در زبان تركي قبل از اسم آمده و آنرا توصيف مي كند. قيد نيز قبل از فعل مي آيد و فعل را توصيف مي كند. توصيف فعل بوسيله قيد ممكن است مربوط به زمان ، كيفيت ، نحوه ، چگونگي وقوع آن باشد.
اگر در «نازلي بالا» ، صفت «نازلي» توصيفي از اسم «بالا» مي كند ، در «يئيين قاچير» نيز «يئيين» نقش قيد را به خود گرفته و چگونگي انجام فعل را مي رساند. همانطور كه قيد «ياواش» خلاف اين حالت را مي تواند براي اين فعل نشان دهد ، بصورت: «ياواش قاچير».
گاهي يك كلمه بسته به نحوه استفاده در جمله ممكن است هم صفت باشد و هم قيد. يعني ممكن است هم همراه اسم بيآيد و هم همراه فعل. براي نمونه «آلچاق» در «آلچاق آغاج» نقش صفت را به خود مي گيرد اما در «آلچاق دانيشيردي» داراي وظيفه قيدي است. پس بطور مطلق نمي توان مرزي براي صفات و قيود قائل شد.

2 ـ انواع قيد از نظر معنا
1ـ2: قيد سبب (پاسخ به سئوالات چرا ، به چه دليل و ...)
«آجليقدان» اوزو آغارميش ايدي

2ـ2: قيد كيفيت (بيان نحوه وقوع فعل)
آلچاق دانيشماق ، يئيين قاچماق ، حيرصلي باخماق

3ـ2: قيد مكان
اوزاق گئتدي ، ياخين گلدي ، اوجايا چيخدي ، گئري گئتدي ، ايره لي گلدي

4ـ2: قيد زمان
بويون گلديم ، هاچان گلدين ، ايندي گئتدي ، باياق گؤردوم

5ـ2: قيد مقدار
آزجا وئر ، آز آز ايچ ، آووججا سو ايچديم

3 ـ انواع قيد از نظر ساختار
1ـ3: قيود ساده ، كه ذاتاً قيد هستند.
مانند: ائرته ، گئري ، ايره لي ، باياق ، بري ، ايندي ، آشاغي ، يوخاري

2ـ3: قيود مشتقي ، كه با تركيب يك پيوند به قيد تبديل مي شوند اما در هرصورت يك كلمه محسوب مي شوند. به نمونه هاي زير و پيوندهاي تركيبي دقت كنيد:
آزجا ، بالاجا ، آستاجا
ال ايله ، آياقلا ، باش ايله ، ديل ايله ، ناز ايله ، سنينله
اينديليك ، بئله ليك ، گئجه ليك
صاباحدان ، گئجه دن ، چوخدان ، پولسوزلوقدان ، هردن
گونده ، آيدا ، ايلده

3ـ3: قيود مركب
كه خود انواع مختلفي دارند:
1ـ3ـ3: تكراري: ياواش ـ ياواش ، آز ـ آز ، چوخ ـ چوخ ، گئج ـ گئج ، بير ـ بير

2ـ3ـ3: تكراري با وساطت به/با
بير به بير ، گون به گون ، آي با آي ، گوچه به گوچه ، تاي با تاي

3ـ3ـ3: همراهي دو مترادف
يورغون ـ آرغين ، قالين ـ قاييم ، سس ـ سمير

4ـ3ـ3: همراهي دو متضاد
گئجه ـ گوندوز ، آلچاق ـ اوجا ، آزـ چوخ

 

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهرستان میانه

درس دهم : صفت

صفت در زبان تركي قبل از اسم آمده و اسم را به شنونده مي شناساند. اگر قيد وابسته به فعل است ، صفت نيز وابسته به اسم است و معنا و مفهوم آن همراه با اسم تكميل مي شود.

1ـ ساختار صفت در تركي
صفت در تركي مانند اسم داراي سه ساختار متفاوت است: صفت ساده ، مشتقي و مركب. كه در ادامه به شرح آن مي پردازيم:

1ـ الف: صفت ساده
ابن نوع صفت كلماتي هستند كه ذاتاً صفت هستند ، مانند: پيس ، ياش ، آغ.
تقريباً تمام صفات ساده تركي تك هجائي هستند. احتمال وجود دارد كه صفات ساده دو هجائي داراي بن هستند و به تك هجا ختم مي شوند. مانند «ياشيل» كه احتمالاً از «ياش» گرفته شده است. يا «قيسسا» كه در اصل «قيتسا» از مصدر «قيتماق» (بريدن) مي باشد. به هرحال چون روي ريشه اين نوع صفات قطعيت وجود ندارد ، آنها را ساده محسوب مي كنيم.

1ـ ب: صفت مشتقي
همانطور كه در مبحث اسم و پيوندها گفتيم ، منظور از اسم ، بصورت عام شامل اسم ، صفت ، ضمير ، عدد و ... است. لذا صفت نيز مي تواند از چسبيدن پيوندها به انتهاي اسم ، عدد ، ريشه فعلي و ... ساخته شود كه با مراجعه به آن مباحث مي توان صفتهاي مشتقي يا پيوندي را از بقيه متمايز كرد و ديگر نيازي به اطاله كلام در اينجا نيست.
در اينجا براي نمونه به چند مورد اشاره مي كنيم:
از جمله صفاتي كه از بن فعلي ساخته مي شد: سورگون ، دورغون ، يازيچي ، قيزاريق ، دونما
از جمله صفاتي كه از بن اسمي ساخته مي شد: دادلي ، يوخولو ، يوخوسوز ، بوغازجيل

1ـ ج: صفت مركب
صفت مركب نيز مانند اسم مركب مي تواند با تركيبي از صفت ، اسم ، عدد و ... ساخته شود. با مراجعه به مبحث اسم و ساختار اسم مركب ، اين منظور را راحتتر تفهيم مي شويد. حالات مختلف اين نوع صفت را در مثالهاي زير تشخيص دهيد:
آجلي ـ توخلو ، آدلي ـ سانلي ، قيرميزي دون ، قارا چادير ، قارا باش كيشي ، آلچاق كيشي ، بوينوزلو كئچي ، اوجا ـ اوجا ، قيشقيرا ـ قيشقيرا ، بالا ـ بالا ، قارني توخ آدام ، گؤزو توخ آدام ، بير قيچلي كيشي ، بئش ايلليك يولداش ، بئش طبقه ليك آپارتمان

2ـ درجات صفات در تركي
درجات صفات در تركي امري استثنائي و منحصر بفرد است. هيچ زباني از نظر درجات صفات داراي گستردگي و تنوع به اندازه زبان تركي نيست. اولاً در اين زبان به جاي سه درجه صفت عادي ، برتر و برترين ، پنج درجه صفت داريم. ثانياً به جاي يك نوع ساختار براي هر كدام ، چندين پيوند براي نشان دادن هر درجه وجود دارد. در ادامه و با مقايسه آن با صفات زبان فارسي ، به عمق اين موضوع پي خواهيم برد.

2ـ الف: صفت عادي (آنا صفت)
اين نوع صفت ، ذاتاً صفت است و مقايسه اي بين دو يا چند موضوع صورت نمي گيرد. مانند: گؤزل ، اوجا ، آلچاق ، كؤك ، آريق ، آغ ، قارا ، پولسوز

2ـ ب: صفت برتر يا قياسي (توتوشدورما صفتي)
براي مقايسه دو چيز در زبان تركي بعد از صفت از پيوند دوگانه «راق/رك» و گاهي از پيوند چهارگانه «لي» استفاده مي كنند. مانند: ياخشيراق (بهتر) ، اوجاراق (بلندتر) ، گوده رك (كوتاهتر) ، چوخلو (بيشتر) ، وارلي (پولدارتر) ، خئيلي (زيادتر).

2ـ ج: صفت تفضيلي يا برترين (اوستونلوك صفتي)
در تركي نوشتاري با آوردن «ان» قبل از صفت مفهوم برترين را به صفت مي دهيم. مانند: ان ياخشي (بهترين) ، ان آلچاق (كوتاهترين) ، ان اوجا (بلندترين) ، ان پوتا (چاقترين).
در تركي محاوره بجاي «ان» از «لاپ» استفاده مي شود. مانند: لاپ ياخشي ، لاپ اوجا ، لاپ آلچاق ، لاپ پوتا.

2ـ د: صفت مطلق
اين صفت مخصوص زبان تركي است. در زبان فارسي صفت تفضيلي يا برترين نمي تواند درجه آن صفت را بطور مطلق نشان دهد. فرض كنيد بلندترين قد دانش آموزي در يك دبيرستان هزار نفري 147 سانتيمتر است. آيا صفت «بلندقدترين» شايسته او هست؟ آيا با شنيدن صفت «زيباترين» واقعاً خيالمان راحت مي شود كه هيچ كم و كسري ندارد يا شايد در مقايسه با ديگران زيبا است و اگر ما ببينيم شايد زشت هم باشد؟ اين مشكل در زبان تركي بوسيله صفت مطلق حل مي شود و وقتي با اين درجه ، صفتي را تعريف مي كنيم ، متوجه مي شويم كه آن موضوع ذاتاً داراي آن صفت است و قياسي صورت نمي گيرد. گاهي اين درجه از صفت را در تركي حالت مبالغه و شدت نيز تعريف مي كنند.
براي ساختن اين درجه از صفت ، يكي از حروف «م ـ پ» را به انتهاي هجاي اول اضافه كرده و اين تركيب را قبل از همان صفت مي آوريم(اگر انتهاي هجاي اول داراي حرف صدادار نيست ، بجاي همان حرف يكي از اين دو حرف را قرار مي دهيم). مثلاً براي ساختن صفت مطلق براي صفت «قارا» (سياه) ، به انتهاي هجاي اول آن (قا) ، حرف «پ» را اضافه مي كنيم و تركيب «قاپ» را قبل از همان صفت (قارا) مي آوريم كه مي شود: قاپ قارا (سياه مطلق). به همين ترتيب مي بينيم: يام ياشيل ، گؤم گؤي ، گؤپ گؤزل ، آپ آغ (آغ آپ آغ) ، دوم دورو ، بوم بوز ، ايپ ايستي ، سوپ سويوق ، ساپ ساري ، قيپ قيرميزي ، سپ سرين ، بوم بوش.

2ـ ر: صفت خفيف
همان مشكلي كه در بيان صفت برترين در زبان فارسي داشتيم ، در بيان صفت خفيف و كم نيز وجود دارد. چطور مي توان خفيف بودن اندازه رنگ ، قد ، دما ، ديوانگي ، قدبلندي ، كوتاه قدي و ... را بيان كرد. در زبان تركي بيش از ده ساختار براي به وجود آوردن چنين صفتي و بيان منظور خود وجود دارد كه به چند نمونه در اينجا اشاره مي شود:
ايمتيل/4: ساريمتيل (مايل به زرد ، زرد خفيف) ، گؤيومتول (آبي كمرنگ ، آنچه متمايل به رنگ آبي باشد) ، قارامتيل (متمايل به سياهي)
سوو: اوزون سوو (كمي بلند ، متمايل به بلندي) ، دلي سوو (متمايل به ديوانگي ، كمي ديوانه)
شين: قاراشين (متمايل به سياهي) ، آغشين (متمايل به سفيدي)

 

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهرستان میانه

درس نهم : اسم  آموزش زبان ترکی آذربایجانی

اگر هشت درس گذشته را خوب فرا گرفته ايد ، نيمي از ترم را مسلط هستيد و از اين جلسه وارد نيم ترم دوم مي شويم. مبحث امروز ما اسم در زبان تركي است.
اسم نيز مانند فعل ساختارهاي گوناگون دارد و از چند زاويه مي توان بدان نگاه كرد. در ادامه اسم را از اين منظرها مورد بررسي قرار مي دهيم:

الف ـ اسم از نظر ساخت
اسم نيز مانند فعل ممكن است ساده ، مشتق و مركب باشد. تعاريف مانند همان تعاريف فعل است اما با ساختار متفاوت:

الف ـ 1: اسم ساده:
غيرقابل تجزيه بوده و به اجزاي كوچكتر تبديل نمي شود. مانند: آي ، گون ، يئر ‏، گؤي ، سو
اين نوع اسم غالباً تك هجائي است و اگر اسمي ساده و دو هجائي باشد ، احتمال وجود دارد كه ما در شناخت ريشه آن ناآگاه باشيم. مثلاً به نظر مي رسد اسم «الك» ساده و غيرقابل تجزيه باشد درحاليكه دو مرتبه مي تواند تجزيه گردد. يكبار با تبديل شدن به فعل اله(مك) و يكبار با تبديل شدن به ريشه تك هجائي «ال» (دست). اما هستند اسمهائي كه دوهجائي هستند و ما درباره ريشه اصلي آنها به قطعيت نرسيده ايم. مانند: آغاج ، اولدوز ، بولود.

الف ـ 2: اسم مشتق:
مانند فعل مشتق مي توان اسم مشتق ساخت. اسم مشتق از روي اسم يا فعل ساخته مي شود و تركيبات متنوعي ايجاد مي كند كه مفاهيم گسترده تري به خود مي گيرد و با نقشهاي مختلف و معاني متنوع ظاهر مي شود. قطعاً در كنار ريشه اي به نام اسم يا فعل ، پيوندهائي هم وجود دارند كه با تركيب شدن روي ريشه بتوانند اسمهاي جديد توليد كنند. در ادامه ايجاد اسم مشتق از روي دو نوع بن اسمي و فعلي را برايتان مي گوئيم:

الف ـ 2ـ1: بن اسمي
پيوندهاي زيادي وجود دارند كه با چسبيدن به انتهاي اسم مي توانند اسم جديد ايجاد كنند. به ده مورد از اين نوع پيوندهاي معروف اشاره مي كنيم:
ü جا/جه(چا/چه): آزجا ، قاراجا ، بالاجا ، قيزيلجا ، قارينجا (قاريشقا) ، منجه ، گؤيجه ، توركجه
ü جاق/جك(چاق/چك): الجك ، ديلچك ، تومانچاق ، اويونجاق ، قولچاق
ü جي/4 (چي/4): ايشچي ، ديشچي ، سوتچو ، آليجي ، وئريجي ، گوموشچو
ü جيل/4(چيل/4): آدامجيل ، اؤلومجول ، يئييمجيل ، اورتانجيل
ü داش/دش: ديلداش ، قارداش ، يولداش ، آداش ، اكدش ، چاغداش
ü راق/رك: اوجاراق ، آزاراق ، قاراراق ، آغراق ، ساريراق
ü لاق/لك: باتلاق ، چايلاق ، قيشلاق ، يايلاق ، دوزلاق ، ديشلك
ü لي/4: باشلي ، وارلي ، كارلي ، پوللو ، گونلو ، اوغوللو
ü ليق/4: يايليق ، ائوليك ، بايرامليق ، دامازليق ، سودلوك ، باشليق
ü مان/من: آيمان ، توركمن ، قاهرامان ، دوزمان ، قوجامان

الف ـ 2ـ2: بن فعلي
پيوندهاي چسبيده به انتهاي فعل و به وجود آورنده اسم جديد نيز بسيار متنوع هستند و در اينجا به ده مورد از متداولترين آنها اشاره مي كنيم:
ü آ/ا: آغا ، يارا ، دره ، اؤته
ü آر/ار: آچار ، ياشار ، يئتر ، دؤنر ، يانار
ü آق/اك: ياتاق ، اوتوراق ، قوناق ، كؤمك ، الك
ü يق/4: قاتيق ، قاييق ، يونوق ، بيشيك ، سؤنوك
ü يم/4: يئييم ، ايچيم ، گؤروم ، قورتوم ، دؤزوم
ü آن/ان: آلان ، وئرن ، گئدن ، قاچان ، ايچن
ü ينج/4: ياپينج ، قيسقينج ، قارينج ، قاخينج ، قيلينج
ü يش/4: باخيش ، گؤروش ، ياغيش ، تانيش ، قارقيشپ
ü اي/4:قالي ، يازي ، سورو ، اؤرتو ، قورو
ü ين/4: اكين ، اويون ، دوگون ، بورون ، يارين

الف ـ 3: اسم مركب
اسم مركب كاربرد زيادي در ادبيات دارد و بدون آن نمي توان منظور خود را رساند. تنوع آنها بسيار زياد است. اسم مركب در تركي ممكن است بدون دخالت واسطه اي ، از تركيب اسم با اسم ديگر به وجود آيد ، ممكن است يك پيوند يا علامت به كمك آنها بيآيد و گاهي ممكن است دو علامت اين وظيفه را برعهده داشته باشند. توجه شود كه در اينجا منظور از اسم بصورت عام شامل اسم خاص ، صفت و ... است.

الف ـ 3ـ1: تركيب دو اسم بدون پيوند
درحالتيكه تركيب دو اسم فارغ از حضور هيج پيوندي است ، ممكن است اسم اول يا دوم ، اسم خاص باشد يا صفت و يا حتي عدد و ضمير. براي نمونه به مثالهاي زير دقت كنيد. ضمناً دقت كنيد كه يكي از آنها ممكن است اسم خاص ، صفت ، عدد يا ضمير باشد:
تاختا قاپي ، قيزيل توپراق ، آلچاق آدام ، مين بير ناغيل ، بو قيز ، آخان سو ، ايستي گون ، كور كيشي ، ايستي سويوق ، داغ داش

الف ـ 3ـ2: تركيب دو اسم همراه با يك پيوند
با مشخصات مورد قبل است با اين تفاوت كه يكي از اجزاي آن داراي پيوند است. مانند:
گئجه قوشو ، بازار آدامي ، قويون سوتو ، قوزو گؤزو ، ائو اوشاغي ، آلما آغاجي ، كامپيوتر ميزي ، اوتاق فرشي.
در مثالهاي فوق ديده مي شود كه انتهاي اسم دوم به مصوت ختم نمي شود. اگر چنين باشد ، براي راحتي تلفظ حرف «س» قبل از پيوند «ي/4» مي آيد. مانند: ائشيك قاپيسي.
گاهي صفت سپس اسم مي آيد. مانند: آنلاقلي آدام ، پولسوز كيشي ، ميانالي دانشجو ، يارالي رزمنده.
گاهي هم يك اسم در انتهاي مصدر مي آيد. مانند: گؤرمك اشتياغي ، قالماق فيكري ، آلماق نظري.

الف ـ 3ـ3: تركيب دو اسم همراه با دو پيوند
در اين نوع تركيب هر دو جزء داراي پيوند هستند و معاني و مفاهيم جديد عرضه مي كنند. مانند:
ائوين قيزي ، ائلين داياغي ، آدامين آنلاغي ، ميانانين مسئوللاري.

ب ـ تقسيم بندي اسم از نظر مفهومي
از اين منظر هم مي توان به اسم نگاه كرد و به انواع زير رسيد:

ب ـ 1: عام و خاص
اسم خاص مانند آيلين ، ميانا ، سينيق كؤپرو ، قافلانتي و ... كه به يك شخص ، شئي يا مكان خاص دلالت مي كنند ، اسم خاص نام دارند. در مقابل اسمهائي چون ائو ، آغاج ، آدام ، شهر و ... كه دقيقاً مشخص نمي كند به چه كسي يا چه چيزي دلالت مي كند ، عام هستند.

ب ـ 2: مجرد و غيرمجرد
اسمهائي مانند پيسليك ، آجيق ، آج ، قارا و ... كه قابل لمس و درك نيستند ، مجردند. در مقابل اسمهائي چون كامپيوتر ، كيتاب ، قيچ ، ال و ... كه قابل لمس و درك هستند ، غيرمجرد ناميده مي شوند.

ب ـ 3: مفرد و جمع
اسمهائي مانند كيتاب ، آغاج ، اوشاق ، كيشي ، خانيم و ... كه به يك چيز يا شخص دلالت مي كنند ، اسم مفردند. اما اسمهائي چون كيتابلار، آغاجلار ، اوشاقلار ، كيشيلر ، خانيملار و ... كه به بيش از يك نفر دلالت دارند ، اسم جمع ناميده مي شوند.
دو نكته در اين قسمت لازم به اشاره است. يكي آنكه بعضي اسمها ذاتاً جمع هستند ولي نشانه جمع «لار/لر» ندارند ، مانند: فوشون ، اولوس(مردم) ، ائل و ... . در جمله براي چنين اسمهائي فعل مفرد مي آوريم. نكته دوم آنكه در تركي كهن نشانه هاي جمع ديگري مانند «يز/4» وجود داشت كه اكنون تنها چند اسم جمع از آن به يادگار مانده است و از خود پيوند «يز/4» استفاده اي نمي كنيم. مانند: دنيز ، بيز ، سيز ، اوغوز و ... . اينها هم ذاتاً اسم جمع هستند ولي در جمله در نقش اسم مفرد استفاده مي شوند.

ج ـ تقسيم بندي نحوي اسم
پس از سازه شناسي اسم ، سراغ نقش آن در جمله مي رويم. اسم در جمله شش حالت مي تواند به خود بگيرد. اين حالات شش گانه اسم عبارتند از:
ü مسنداليه (چه كسي؟ چه چيزي؟) بدون پيوند. مانند: من گلديم ، سن آلدين
ü مالكيت (مال چه كسي؟ متعلق به چه چيزي؟ مال كجا؟) همراه با ضمير ملكي. مانند: سنين آنان ، منيم كيتابيم ، بيزيم مياناميز.
ü مفعول به (چه كسي را؟ چه چيزي را؟) ، با پيوند چهارگانه «ي». مانند: مني آپاردي ، كيتابي اوخودو ، سويو ايچدي ، علي ني گؤردوم.
ü مفعول فيه (در چه كسي؟ در چه چيزي؟ در كجا؟) ، با پيوند دوگانه «دا». مانند: دامدا ، شهرده ، ائوده ، حسن ده ، اوشاقليقدا.
ü مفعول اليه (به چه كسي؟ به چه چيزي؟ به كجا؟) ، با پيوند دو گانه «ا». مانند: آغاجا چيخديم ، ائشيگه گئتديم ، اوتاغا گيرديم ، علي يه وئرديم.
ü مفعول عنه (از چه كسي؟ از چه چيزي؟ از كجا؟) ، با پيوند دوگانه «دان». مانند: آغاجدان ، ائشيكدن ، اوتاقدان ، علي دن.


 

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهرستان میانه

درس هشتم : فعل (3)

گفتيم: فعل ، وقوع عمل يا رخداد حادثه در زمان معين است. معلوم مي شود كه زمان جزء اجتناب ناپذير زبان محسوب مي شود. به نظر مي رسد كه تمام زبانها داراي زمانهايي مثل هم بايد باشند و تنها ساختار آنها بخاطر اختلاف زبانها بايد متفاوت باشد ، درحاليكه اين حرف كاملاً صحيح نيست. در زبان تركي 46 نوع زمان در فعل وجود دارد كه آنرا در رديف زبانهاي غني و پرقدرت قرار مي دهد. شايد جدي نگيريم اگر گفته شود: زبان تركي زمانهائي دارد كه در ديگر زبانها مانند فارسي و عربي وجود ندارد. ولي اين واقعيت دارد. براي نمونه در تركي مي توان در گذشته به زبان آينده سخت گفت. در ديگر زبانها يا اين زمان وجود ندارد يا براي بيان آن بايد متوسل به جمله و شرح شوند.
پرداختن به تمام 46 زمان فعل در زبان تركي در اين مجال كوتاه ميسر نيست و علاقمندان براي تحقيق بيشتر به مراجع معتبر مراجعه نمايند. در اينجا تنها مي توانيم اهم ازمنه تركي را توضيح دهيم. دانشجويان عزيز با همين داشته ها و اندوخته ها مي توانند روي ديگر ازمنه تحقيق كنند.
جامعترين تقسيمبندي در زبان تركي همان زمانهاي گذشته (ماضي ، كئچميش) ، حال (ايندي) و آينده (مستقبل ، گله جك) مي باشد كه هر كدام از اين زمانها به بخشها و زيرمجموعه هاي مختلف تقسيم مي شوند كه عبارتند از:

الف ـ زمان گذشته (ماضي ، كئچميش)
الف ـ 1: ماضي ساده الف ـ 2: ماضي نقلي الف ـ 3: ماضي استمراري موقت الف ـ 4: ماضي استمراري دائم الف ـ 5: ماضي بعيذ

ب ـ زمان حال (ايندي)
ب ـ 1: حال ساده ب ـ 2: حال استمراري

ج ـ زمان آينده (مستقبل ، گله جك)
ج ـ 1: آينده خبري ج ـ 2: آينده التزامي ج ـ 3: آينده در گذشته خبري ج ـ 4: آينده در گذشته التزامي

در تمام انواع زبانهاي مذكور ، ابتدا ريشه فعل مي آيد ، سپس علامت يا پيوند زمانساز مي آيد و در نهايت ضمير شخصي نمايان مي شود. با علم به اين مسئله و با شناخت تقسيم بندي فوق ، به شرح تك تك آنها مي پردازيم:

الف ـ زمان گذشته (ماضي ، كئچميش)
وقوع فعل مربوط به زمان گذشته است اما از لحاظ دوري و نزديكي اين زمان به حال يا نقل قول مستقيم يا غيرمستقيم و يا تداوم و غيرمداومت آن به گروههاي زير تقسيم مي شود:

الف ـ 1: ماضي ساده
مربوط به گذشته است و قطعاً زمان آن به اتمام رسيده و گوينده مستقيماً وقوع آنرا خبر مي دهد. براي همين آنرا به نامهاي ماضي مطلق ، ماضي خبري و ماضي شهودي هم مي شناسيم. علامت آن در تركي ، پيوند چهارگانه «دي/4» است. مثلاً براي دوم شخص جمع از آلماق (گرفتن) ابتدا ريشه فعلي «آل» و سپس پيوند متناسب با آن يعني «ديْ» و نهايتاً ضمير شخصي دوم شخص جمع يعني «نيز» مي آيد و فعل «آلدينيز» بصورت ماضي ساده براي دوم شخص جمع تشكيل مي شود.
براي اينكه بتوانيم از هر چهار پيوند «دي/4» استفاده كنيم ، صرف كامل اين زمان را براي افعال «گئتمك ، آلماق ، اوچماق ، كؤچمك» انجام مي دهيم:
گئتمك : گئتديم ـ گئتدين ـ گئتدي = گئتديك ـ گئتدينيز ـ گئتديلر
آلماق : آلديْم ـ آلديْن ـ آلديْ = آلديْق ـ آلديْنيْز ـ آلديْلار
اوچماق : اوچدوم ـ اوچدون ـ اوچدو = اوچدوق ـ اوچدونوز ـ اوچدولار
كؤچمك : كؤچدۆم ـ كؤچدۆن ـ كؤچدۆ = كؤچدۆك ـ كؤچدۆنۆز ـ كؤچدۆلر
ô نكته: در گويش ميانه براي دوم شخص مفرد و جمع از ضماير شخصي «ون ـ وز» استفاده مي كنند و مي گويند: آلدون ، آلدوز ، گئتدون ، گوتدوز. در گويش تبريز ضمير شخصي اول شخص جمع را «وق» مي آورند: گئتدوخ ـ آلدوخ ـ باخدوخ
ô براي منفي كردن تمام افعال از جمله اين زمان ، پيوند منفي ساز دوگانه «ما/مه» را بعد از بن فعلي و قبل از ديگر پيوندها مي آوريم. مانند: گئتمه ديم ، آلماديْم ، اوچماديم ، كؤچمه ديم.
ô براي شرطي كردن اين زمان ، پيوند شرط ساز دوگانه «سا/سه» را در انتهاي فعل و بعد از ضمير شخصي مي آوريم. اين حالت از شرط در محاوره چندان متداول نيست. مانند: گئتديم سه ، آلديْمسا ، اوچدومسا ، كؤچدومسه

الف ـ 2: ماضي نقلي
هرچند مانند ماضي ساده مربوط به گذشته است اما يك تفاوت اساسي با آن دارد و آن اينكه گويا گوينده خود شاهد وقوع آن نيست و آنرا نقل مي كند. لذا قطعيت آن مانند ماضي ساده نيست و چه بسا اصلاً چنين فعلي انجام نگرفته باشد. پيوند مخصوص اين زمان «ميش/4» است. براي همان مثالها داريم:
گئتمك : گئتميشم ـ گئتميشسن ـ گئتميشدي = گئتميشيك ـ گئتميشسينيز ـ گئتميشلر
آلماق : آلميْشام ـ آلميْشسان ـ آلميْشديْ = آلميْشيْق ـ آلميْشسيْنيْز ـ آلميْشلار
اوچماق : اوچموشام ـ اوچموشسان ـ اوچموشدو = اوچموشوق ـ اوچموشسونوز ـ اوچموشلار
كؤچمك : كؤچمۆشم ـ كؤچمۆشسن ـ كؤچمۆشدۆ = كؤچمۆشۆك ـ كؤچمۆشسۆنۆز ـ كؤچمۆشلر
ô نكته: در گويش ميانه فقط براي اول شخص مفرد و جمع از پيوند «ميش» استفاده مي كنند و براي بقيه از پيوند «يب» استفاده مي كنند و مي گويند: گئتمك : گئتميشم ـ گئديبسن ـ گئديبدي = گئتميشيك ـ گئديبسيز ـ گئديبلر.
ô براي منفي كردن تمام افعال از جمله اين زمان ، پيوند منفي ساز دوگانه «ما/مه» را بعد از بن فعلي و قبل از ديگر پيوندها مي آوريم. مانند: گئتمه ميشم ، آلماميشام ، اوچماميشام ، كؤچمه ميشم.

الف ـ 3: ماضي استمراري موقت
اين فعل در زمان گذشته انجام گرفته و تداوم و استمرار داشته است. استمرار آن در يك محدوده زماني خاص بوده است. علامت آن پيوند «ايردي/4» است. براي نمونه:
گئتمك : گئديرديم ـ گئديردين ـ گئديردي = گئديرديك ـ گئديردينيز ـ گئديرديلر
آلماق : آليْرديْم ـ آليْرديْن ـ آليْرديْ = آليْرديْق ـ آليْرديْنيْز ـ آليْرديْلار
اوچماق : اوچوردوم ـ اوچوردون ـ اوچوردو = اوچوردوق ـ اوچوردونوز ـ اوچوردولار
كؤچمك : كؤچۆردۆم ـ كؤچۆردۆن ـ كؤچۆردۆ = كؤچۆردۆك ـ كؤچۆردۆنۆز ـ كؤچۆردۆلر
ô براي منفي كردن آن كافيست «ما/مه» را بعد از بن بيآوريم
الف ـ 4: ماضي استمراري دائم
اين فعل در زمان گذشته انجام گرفته و تداوم و استمرار داشته است. محدوده زماني آن مانند « ماضي استمراري موقت» كوتاه و موقتي نيست بلكه مربوط به تمام گذشته مي شود. يعني هميشه اين فعل به گذشته شامل و صادق بوده است. مانند اينكه از خصايص نيكوي شخصي بگوئيم كه اكنون پيش ما نيست و او هميشه اين خصوصيات را داشته است. اين زمان در فارسي وجود ندارد و براي هر دو نوع ماضي استمراري از يك حالت استفاده مي كنند. علامت آن پيوند دوگانه«اردي/2» است. براي نمونه:
گئتمك : گئدرديم ـ گئدردين ـ گئدردي = گئدرديك ـ گئدردينيز ـ گئدرديلر
آلماق : آلارديْم ـ آلارديْن ـ آلارديْ = آلارديْق ـ آلارديْنيز ـ آلارديْلار
اوچماق : اوچارديم ـ اوچاردين ـ اوچاردي = اوچارديق ـ اوچاردينيز ـ اوچارديلار
كؤچمك : كؤچرديم ـ كؤچردين ـ كؤچردي = كؤچرديك ـ كؤچردينيز ـ كؤچرديلر
ô نكته مهم در منفي سازي اين زمان است. در تركي براي نفي دائم از پيوند منفي ساز دائم «ماز/مز» استفاده مي كنند. براي همين سولماز يعني چيزي كه هرگز پژمرده نشود. لذا مي گوئيم: آلمازديم ـ آلمازدين ـ ... ، گئتمزديم ـ گئتمزدين ـ ...

الف ـ 5: ماضي بعيد
ماضي بعيد در گذشته دور انجام انجام گرفته و همان زمانها به اتمام رسيده است و ديگر اثري از آن نيست. كهنه ترين و ديرين ترين زمانها محسوب مي شود. نشانه آن پيوند «ميش ايدي» مي باشد:
گئتمك : گئتميش ايديم ـ گئتميش ايدين ـ گئتميش ايدي = گئتميش ايديك ـ گئتميش ايدينيز ـ گئتميش ايديلر
آلماق : آلميْش ايديم ـ آلميْش ايدين ـ آلميْش ايدي = آلميْش ايديك ـ آلميْش ايدينيز ـ آلميْش ايديلر
اوچماق : اوچموش ايديم ـ اوچموش ايدين ـ اوچموش ايدي = اوچموش ايديك ـ اوچموش ايدينيز ـ اوچموش ايديلر
كؤچمك : كؤچمۆش ايديم ـ كؤچمۆش ايدين ـ كؤچمۆش ايدي = كؤچمۆش ايديك ـ كؤچمۆش ايدين ـ كؤچمۆش ايديلر
ô «ايمك» مصدري قديمي است كه اكنون بكار نمي رود ولي صورتهاي مختلف آن مانند «ايدي» كاربرد دارد. نمي توانيم آنرا مطابق مصوتها تغيير دهيم و بگوئيم: كؤچموشودوك! آلميشيديق! هرچند بسيار متداول است ولي به نظر صحيح نيست. بهتر است بصورت مجزا بگوئيم: كؤچموش ايديك و آلميش ايديك.
ô براي منفي سازي مانند قبل عمل مي كنيم. مانند: آلماميش ايديم

ب ـ زمان حال (ايندي)
اين نوع افعال در زمان كنوني و حاضر انجام مي گيرد و ما واقف به آن هستيم. در دو نوع كاربرد دارد:

ب ـ 1: حال ساده
وقوع فعل در زمان حاضر است. علامت آن «اير/4» است:
گئتمك : گئديرم ـ گئديرسن ـ گئدير = گئديريك ـ گئديرسينيز ـ گئديرلر
آلماق : آليْرام ـ آليْرسان ـ آليْر = آليْريق ـ آليْرسينيز ـ آليْرلار
اوچماق : اوچورام ـ اوچورسان ـ اوچور = اوچوروق ـ اوچورسونوز ـ اوچورلار
كؤچمك : كؤچۆرم ـ كؤچۆرسن ـ كؤچۆر = كؤچۆروك ـ كؤچۆرسونوز ـ كؤچۆرلر
ô در مورد منفي سازي اين زمان در اصل بايد «ما/مه» را به انتهاي بن فعلي بيافزائيم و بگوئيم: گئتمه ييرم ، آلماييرام ، كؤچمه ييرم. هرچند در زبان ادبي اينگونه صحبت كردن و نوشتن بسيار شيرين و پسنديده است اما بنا به تسهيل مي توان گئتميرم ، آلميرام ، كؤچمورم و ... هم به كار برد.
ô در گويش ميانه غالباً حرف «ر» از پيوند «اير» در دوم شخص فرد و جمع حذف شده و در سوم شخص جمع به هم مخرج خود «ل» تبديل مي شود: گئديسن ، گئديسيز ، گئديللر


ب ـ 2: حال استمراري
در اين زمان ، فعل بصورت استمرار و مداوم در حال انجام در زمان حاضر است. آغاز شده ولي پايان نيافته است. براي ساختن اين نوع زمان بعد از بن فعل ، نشانه مصدري ، سپس پيوند دوگانه «دا/ده» و در نهايت ضمير شخصي مي آيد. مانند: گۆللر چيچكلنمكده دير ، هاوا آچماقدا دير ، حسن گئتمكده دير. براي چهار فعل قبلي داريم:
گئتمك : گئتمكده يم ـ گئتمكده سن ـ گئتمكده دير = گئتمكده ييك ـ گئتمكده سينيز ـ گئتمكده ديرلر
آلماق : آلماقدايام ـ آلماقداسان ـ آلماقدادير = آلماقداييق ـ آلماقداسينيز ـ آلماقداديرلار
اوچماق : اوچماقدايام ـ اوچماقداسان ـ اوچماقدادير = اوچماقداييق ـ اوچماقداسينيز ـ اوچماقداديرلار
كؤچمك : كؤچمكده يم ـ كؤچمكده سن ـ كؤچمكده دير = كؤچمكده ييك ـ كؤچمكده سينيز ـ كؤچمكده ديرلر
ô براي منفي سازي اين زمان باز پيوند منفي ساز «ما/مه» را بعد از بن اصلي مي آوريم. مانند: كؤچمه مكده يم ، آلماماقدايام
ô در گويش ميانه مانند ديگر گويشها بجاي «دير» در سوم شخص مفرد و جمع از «دي» استفاده مي شود. اين حالت حتي در زبان ادبي و نوشتاري هم نفوذ كرده است و صحيح است.

ج ـ زمان آينده (مستقبل ، گله جك)
وقوع اين فعل فعلاً صورت نگرفته و در آينده انجام مي گيرد. از نظر اينكه از وقوع آن در آينده مطمئن باشيم يا نه ، از نظر اينكه هميشگي باشد يا در محدوده زماني خاص صادق باشد ، تقسيمبندي متنوعي دارد. از طرفي در زبان تركي نوعي آينده وجود دارد كه مربوط به گذشته است. ذيلاً به شرح آنها مي پردازيم:

ج ـ 1: آينده خبري (قطعي)
وقوع فعل در آينده ، قطعي است و گوينده با اطمينان به وقوع آن سخن مي گويد. نشان آن در تركي پيوند دوگانه «آجاق/اجك» است. براي چهار فعل قبلي باز در اين زمان شروع به صرف مي كنيم:
گئتمك : گئده جه يم ـ گئده جكسن ـ گئده جك = گئده جه ييك ـ گئده جكسينيز ـ گئده جكلر
آلماق : آلاجاغام ـ آلاجاقسان ـ آلاجاق = آلاجاييق ـ آلاجاقسينيز ـ آلاجاقلار
اوچماق : اوچاجاغام ـ اوچاجاقسان ـ اوچاجاق = اوچاجاييق ـ اوچاجاقسينيز ـ اوچاجاقلار
كؤچمك : كؤچه جه يم ـ كؤچه جكسن ـ كؤچه جك = كؤچه جه ييك ـ كؤچه جكسينيز ـ كؤچه جكلر
ô با توجه به اينكه كاف و قاف اگر بين دو مصوت بيافتند به ترتيب به «گ ـ ي» و «غ» تبديل مي شوند ، تغييرات صوتي فوق را ديديم. مثلاً بايد «گئده جه كم» مي شد كه به « گئده جه گم» و « گئده جه يم» تبديل شد كه هر دو صحيح است.
ô براي منفي سازي نيز از پيوند دوگانه «ما/مه» پس از بن اصلي فعل اقدام مي كنيم. منتها بخاطر تلاقي دو مصوت مشابه «آ» يا «ا» مجبوريم از يك تبديل «ي» در ميان آنها كمك بگيريم. مانند: گئتمه يه جه گم ، آلماياجاغام
ô در گويش ميانه در اول شخص مفرد و جمع ، بيشتر تمايل دارند از پيوند تحريفي «آجي/اجي» بصورت آلاجييام ، گئده جييم ، كؤچه جييك استفاده كنند.

ج ـ 2: آينده التزامي (غيرقطعي)
وقوع اين فعل در آينده مانند آينده خبري ، قطعي نيست و گويا در اصطراب هستيم كه اين فعل انجام مي گيرد يا نه؟ علامت آن در تركي «آر/ار» است. مانند:
گئتمك : گئده رم ـ گئده رسن ـ گئده ر = گئده ريك ـ گئده رسينيز ـ گئده رلر
آلماق : آلارام ـ آلارسان ـ آلار = آلاريق ـ آلارسينيز ـ آلارلار
اوچماق : اوچارام ـ اوچارسان ـ اوچار = اوچاريق ـ اوچارسينيز ـ اوچارلار
كؤچمك : كؤچه رم ـ كؤچه رسن ـ كؤچه ر = كؤچه ريك ـ كؤچه رسينيز ـ كؤچه رلر
ô در گويش ميانه مانند شهرهاي ديگر «ر» قبل از «ل» را با «ل» ادغام مي كنند و مي گويند: گئدللر

ج ـ 3: آينده در گذشته خبري
خود را به زمان گذشته مي بريم و درباره آينده اي صحبت مي كنيم كه اكنون وقوع يافته ولي در آن زمان وقوع نيافته بود. صحبت از آينده در زمان گذشته بصورت قطعي و انجام گرفته است. خود دو نوع است:

ج ـ 3 ـ 1: آينده در گذشته خبري قطعي
گوينده آنرا از جانب خود و بدون واسطه مي گويد. نشان آن در تركي آوردن تركيبات «ايمك» بعد از نشان آينده «جاق/جك» است. براي نمونه آلاجاق ايدين (بايستي مي خريدي ولي نخريدي):
گئتمك : گئده جك ايديم ـ گئده جك ايدين ـ گئده جك ايدي = گئده جك ايديك ـ گئده جك ايدينيز ـ گئده جك ايديلر
آلماق : آلاجاق ايديم ـ آلاجاق ايدين ـ آلاجاق ايدي = آلاجاق ايديك ـ آلاجاق ايدينيز ـ آلاجاق ايديلر
اوچماق : اوچاجاق ايديم ـ اوچاجاق ايدين ـ اوچاجاق ايدي = اوچاجاق ايديك ـ اوچاجاق ايدينيز ـ اوچاجاق ايديلر
كؤچمك : كؤچه جك ايديم ـ كؤچه جك ايدين ـ كؤچه جك ايدي = كؤچه جك ايديك ـ كؤچه جك ايدينيز ـ كؤچه جك ايديلر
ô در گويش ميانه مانند ديگر شهرها دوست دارند اين دو پيوند «جاق/2» و «ايمك» را ادغام كنند و بگويند: آلاجاغيديم ـ آلاجاغيدين و ... . با توجه به اينكه «آجاق» را هم «آجي» مي گويند ، لذا مي شود: آلاجئيديم ، اوچاجئيديم

ج ـ 3 ـ 2: آينده در گذشته خبري روائي
مانند قبل است با اين تفاوت كه گوينده از وقوع آن اطمينان ندارد. در اينجا بجاي تركيبات «ايمك» از «ايميش» استفاده مي شود. مانند:
گئتمك : گئده جك ايميشم ـ گئده جك ايميشسن ـ گئده جك ايميش = گئده جك ايميشيك ـ گئده جك ايميشسينيز ـ گئده جك ايميشلر
آلماق : آلاجاق ايميشم ـ آلاجاق ايميشسن ـ آلاجاق ايميش = آلاجاق ايميشيك ـ آلاجاق ايميشسينيز ـ آلاجاق ايميشلر
اوچماق : اوچاجاق ايميشم ـ اوچاجاق ايميشسن ـ اوچاجاق ايميش = اوچاجاق ايميشيك ـ اوچاجاق ايميشسينيز ـ اوچاجاق ايميشلر
كؤچمك : كؤچه جك ايميشم ـ كؤچه جك ايميشسن ـ كؤچه جك ايميش = كؤچه جك ايميشيك ـ كؤچه جك ايميشسينيز ـ كؤچه جك ايميشلر
ô ديده مي شود كه حتي در زبان ادبي و نوشتاري «ايميش» را متناسب با ريشه ، ثقيل مي كنند ، مانند: آلاجاق ايمشام. اين اشتباه جا افتاده و ديگر در زبان نوشتاري هم آنرا پذيرفته ايم.

ج ـ 4: آينده در گذشته التزامي
فرق اين زمان با آينده در گذشته خبري در ابهام و ترديدي است كه در ذات آن وجود دارد. باز در دو صوررت قطعي و روائي است و با پيوند آينده التزامي ساخته مي شود:

ج ـ 4 ـ 1: آينده در گذشته التزامي خبري
گئتمك : گئدر ايديم ـ گئدر ايدين ـ گئدر ايدي = گئدر ايديك ـ گئدر ايدينيز ـ گئدر ايديلر
آلماق : آلار ايديم ـ آلار ايدين ـ آلار ايدي = آلار ايديك ـ آلار ايدينيز ـ آلار ايديلر
اوچماق : اوچار ايديم ـ اوچار ايدين ـ اوچار ايدي = اوچار ايديك ـ اوچار ايدينيز ـ اوچار ايديلر
كؤچمك : كؤچر ايديم ـ كؤچر ايدين ـ كؤچر ايدي = كؤچر ايديك ـ كؤچر ايدينيز ـ كؤچر ايديلر

ج ـ 4 ـ 2: آينده در گذشته التزامي روائي
گئتمك : گئدر ايميشم ـ گئدر ايميشسن ـ گئدر ايميش = گئدر ايميشيك ـ گئدر ايميشسينز ـ گئدر ايميشلر
آلماق : آلار ايميشم ـ آلار ايميشسن ـ آلار ايميش = آلار ايميشيك ـ آلار ايميشسينيز ـ آلار ايميشلر
اوچماق : اوچار ايميشم ـ اوچار ايميشسن ـ اوچار ايميش = اوچار ايميشيك ـ اوچار ايميشسينيز ـ اوچار ايميشلر
كؤچمك : كؤچر ايميشم ـ كؤچر ايميشسن ـ كؤچر ايميش = كؤچر ايميشيك ـ كؤچر ايميشسينيز ـ كؤچر ايميشلر
ô صورت منفي آن با پيوند «ماز/مز» ساخته مي شود.

 

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهرستان میانه