SAİB TƏBRİZİ صائب تبریزی دن تک بیتی لر
TƏKBEYTLƏR
* * *
Nǝ qǝdǝr naz edǝcǝksǝn, a kaman kaşlı yarım,
O kamanın oxuna dözmǝyǝ yoxdur qǝrarım.
* * *
Elǝ möhkǝm qurulub qaşlarının hǝr kamanı
Onları çǝkmǝyǝ mǝn xǝstǝdǝ o qüvvǝt hanı?
* * *
Nǝrgiz kimi ol gözlǝrǝ aldanma, amandır,
Mǝzlum görünǝn zalimin hǝr zülmü yamandır.
* * *
Abrunu tǝkmǝ hǝdǝr, böylǝ misal var, deyǝsǝn;
Qurumuş arxa ümid var ki, gǝlǝr su tǝzǝdǝn.
* * *
Xǝncǝrin bircǝ baxışda kǝsǝrin billǝm o dǝm,
Qaşının ovxarını bilmǝyirǝm, bilmǝyirǝm!
Ehtiyatla bax o yatmış gözǝlin gözlǝrinǝ,
Vay o dǝmdǝn oyanıb baxsın o gözlǝr dǝ sǝnǝ.
* * *
Yoxsulluğun ǝlindǝn tǝzǝ xilas olan kǝs,
Tǝǝccübdür, yoxsula necǝ laqeyd baxır bǝs?
* * *
İki şey istǝrǝm dünyada dövrandan, inan,
Sǝn yanımda olasan, hicr dǝ qalxa aradan.
* * *
Ahımın atǝşi o qaşlarına etmǝz ǝsǝr,
Bǝs nǝ sözdür ki, deyilǝr kaman otda ǝyilǝr.
* * *
Tǝzǝ açmış çiçǝyim, çox uzağa getmǝ ki, sǝn?
Yol kǝnarında gülü tez qoparar yoldan ötǝn.
* * *
Küçǝdǝ torpaq ilǝ oynayan o oğlana bax.
Kim ki, nadandı bu dünya onu bil, oynadacaq.
Elǝ ağır keçir illǝr ǝyilibdir belimiz.
Yola saldıqda ili bayram edir ellǝrimiz.
* * *
Gülmǝ ey gǝnc, bu ağarmış saçımın mǝnası var,
Bil ki, bu dünyada hǝr dağ başına yağmır o qar.
* * *
Nǝ qǝdǝr zülm elǝyirsǝ, düzü bu dünya bizǝ,
Onu tǝrk et, deyǝ hökm etmǝyirik qǝlbimizǝ.
* * *
Qǝlbimin atǝşi qalxmazsa çinar qǝddǝ ǝgǝr,
İnanan olmayacaq dǝrdlǝrimǝ bircǝ nǝfǝr.
* * *
Kim meyǝ meyl elǝsǝ bil ki, pǝrişan olmaz,
Kim görüb tövbǝ edǝn sonra pǝşiman olmaz?!
* * *
Zülfü afǝt, teli fitnǝ, o qara xalı bǝla.
Vay o gündǝn ki, bu kafirlǝr hǝlǝ ǝlbir ola.
Sübhǝ tǝk qalsam ǝgǝr bir dǝ xǝyalıyla onun
Açmaram gözlǝrimi, başıma açsa min oyun.
* * *
Neçǝ qǝlbi şişǝ tǝk vurdu daşa, eylǝdi zar,
Bil ki ǝfsanǝ imiş «yar ürǝyi nazik olar».
* * *
Yoxsulun eyninǝ gǝlmǝz qocalıq dǝrdi, inan,
Dǝrd odur ki, diş ola, amma çörǝk tapmayasan.
* * *
Zülfünün dǝrdi ki, hansı ürǝyi
Bu ümidlǝ yaşayıb hǝr gününü axşam edǝr.
* * *
Zahidi qayma qǝdǝm basmağa meyxanǝyǝ sǝn,
Meyi, meyxanǝni tǝhqir elǝyirsǝn niyǝ, sǝn.
* * *
Nǝ sǝbǝb oldu yarın zülfü bizǝ olmadı ram,
Niyǝ bilmir ki, onun atǝşinǝ odlanıram.
Gah ürǝk ovlayır o, gah da olur çox mehriban,
Əlaman ol fitnǝkar saçlar ǝlindǝn, ǝlaman!
* * *
Kǝsilǝ ǝllǝri kim ki, bizi al qanǝ çǝkib,
O pǝrişan saçına sübh sağı şanǝ çǝkib.
* * *
Sinǝm yarıdır bir daha dağ çǝkmǝ, amandır,
Rǝhm eylǝ mǝnǝ zülfǝ daraq çǝkmǝ, amandır.
* * *
Saqi, çǝkmǝ gözünü mǝndǝn, elǝ bir dǝ kǝrǝm,
Al ǝlimdǝn bu camı, yoxsa özümdǝn gedǝrǝm.
* * *
Sevgidǝn xali olan baş bǝdǝnǝ yükdür, inan,
Kuzǝ boş oldu onu almaz ǝlǝ arif olan.
* * *
Mey satanlar küçǝsindǝ paxılın yoxdu yeri,
Paslı qabda mey ǝgǝr qalsa heç olmaz ǝsǝri.
Doğru söz ox kisindir, düz dǝyǝcǝkdir nişana,
Oğul istǝr kişitǝk tab gǝtirǝ bilsin ona.
* * *
Söz uzandıqca azaldar özünün qiymǝtini,
Hǝr kǝsi mǝdh elǝyǝn tez salar öz hörmǝtini.
* * *
Dinlǝyǝn arif olarsa natiqǝ ilham verǝr,
Qönçǝ sakit durmasa bülbül fǝğan eylǝr mǝgǝr?
* * *
Sözün mǝnasındadır söz deyǝnin qüdrǝti,
Çün ǝtrindǝn bǝllǝnǝr hǝr gülün lǝtafǝti.
* * *
Söz çıxıb dağ başına, qǝlǝmin dili haça,
Qǝlbim qǝlǝmǝ döndü, mǝn bir söz ovlayınca.
* * *
Kağız üstǝ hǝr kǝsin inildǝsǝ qǝlǝmi
Bil ki, qǝlǝm tutanın başından aşıb qǝmi.
Hövsǝlǝsiz adamla sǝfǝr etmǝ heç zaman,
Şar kimi partlayacaq adicǝ bir tǝmasdan.
* * *
Gǝlişinlǝ gedişin öz ǝlindǝ olmayıb,
Bu dünyada günlǝrin bǝs necǝ keçdi, Saib?
* * *
Sinǝmin yarasın kim gözǝsǝ iynǝ ilǝ,
Yenǝ çatmaz bu tikanlar da ola iynǝ belǝ.
* * *
Ey güldǝrǝn, bu bağda ehtiyatla dolan sǝn,
Nigaran gözlǝrini şǝbnǝm çǝkmir ǝlindǝn.
* * *
Fǝlǝk aman vermǝdi arzuya çatsın ürǝk,
Arzuma çatmaq üçün nadan olaydım gǝrǝk.
* * *
Kimǝ qayğı edirǝm, qayğım dönür dǝrd olur,
Müşkülünü açdığım boynuma kǝmǝnd olur.
Qǝlbimin şişǝsini sındıran ol yara deyin.
Ki, sınıq qǝlbdǝ sağalmaz daha bu yara, deyin.
* * *
Sübh açılmışdı daha, sakit oturmaq nǝ üçün,
Ahını qasid elǝ, yanına göndǝr o külün.
* * *
Bircǝ gün ömründǝ kim aşiq olubsa dünyada,
Olsa da kafǝr, qiyamǝt günü azaddı o da.
* * *
Gözlǝrim yaşlı, ürǝk qǝmli, dilim ahla dolu,
Nǝ bileydim ki, çǝtinmiş bu qǝdǝr eşq yolu.
* * *
Aşiqindǝn sonra mǝşuqǝ onun qǝdrin bilir,
Fǝrhad öldükdǝ nǝ çǝkmişdi Şirin, Şirin bilir.
* * *
Güllǝrin rǝngini sormaqla ǝzab vermǝ ona,
Hansı bülbül ki, qǝfǝsdǝ göz açıbdır cahana.
Bu qǝlǝmdan kim tǝng oldu mǝnǝ çün alǝm,
Dǝrimi dillǝrǝ salsa, salacaq indi qǝlǝm.
* * *
Qǝdǝmim dǝysǝ çǝmǝnlik bozarıb torpaq olar,
Lalǝnin bir dağı qǝlbimdǝ dönüb min dağ olar.
* * *
Bir nǝfǝr buğdayi dilbǝr nǝsibim olsa nǝ qǝm,
Mǝn mǝgǝr hǝzrǝti Adǝm nǝvǝsindǝn deyilǝm?!
* * *
Kim paxıllıq tozunu silsǝ ürǝyindǝn ǝgǝr,
Gözlǝrindǝ yer üzü tazǝ gülüstana dönǝr.
* * *
Kim ağlının gözüylǝ su dünyanı seyr edǝr,
Torpağın altında da rahat yatıb dincǝlǝr.
* * *
Nǝ mǝsciddǝn xeyir gördüm, nǝ meyxanǝ çatır dadǝ,
Daha başqa yerim yoxdur gedim, indi bu dünyadǝ.
Qürbǝtǝ bağlama bil, tǝrk elǝmǝ tez vǝtǝni,
Hǝr quşun öz yuvası, hǝr kişinin öz vǝtǝni.