Dǝrya tǝbim şǝrdǝ çün gövhǝrǝfşan eylǝyǝr

Ağzını açmaz sǝdǝf, dürrü o pünhan eylǝyǝr.

Xızr tǝk hǝrdǝm qǝlǝm zülmǝt mürǝkkǝbdǝn çıxar,

Ağ vǝrǝqlǝr üstünü bir sünbülüstan eylǝyǝr.

Leylinin kǝrvanı tǝk sǝf-sǝf duranda beytlǝr

Hǝr sözün bülbül kimi ahǝnglǝ ǝfqan eylǝyǝr.

İlhamım mǝşşatǝ tǝk hǝr dǝm sözǝ ziynǝt vurar,

Sanki solmuş qönçǝni o bir dǝ ǝlvan eylǝyǝr.

Bu nǝfǝs ki, mǝndǝ var hǝr bağçaya qoysam qǝdǝm

Şǝbnǝmi ahım odu lǝli-dǝrǝxşan eylǝyǝr.

İlhamım sǝs salsa, bağban bağdakı bülbüllǝrǝ-

Qönçǝnin qoynun ömürlük qanlı zindan eylǝyǝr.

Qarğılar tuti qanadıyla bǝzǝr öz hüsnünü,

Harda ki, odlu qǝlǝm bir nǝğmǝ dastan eylǝyǝr.

Şerimin misraların qövsü-quzeh eylǝr sǝma,

Gün mǝnim rǝyimlǝ öz hüsnün nümayan eylǝyǝr.

Duzlu sözlǝrdir düşǝn hǝrdǝm qǝlǝmdǝn dǝftǝrǝ,

Mǝna süfrǝm çün qǝlǝmdanı nǝmǝkdan eylǝyǝr.

Nil qǝdǝr mǝna axıtdı misra müddǝtdir qǝlǝm,

Yusifi-Kǝnan tǝbim hüsnüylǝ tüğyan eylǝyǝr.

Yazdığım mǝnaların bir zǝrrǝsin tapsa, inan –

Tǝşnǝlǝr ol zǝrrǝni bil, abi-heyvan eylǝyǝr.

Nobaharda xatirinçin bircǝ gül açsa ǝgǝr

Sübh tǝk o qönçǝ gül dünyanı xǝndan eylǝyǝr.

Qızların qǝlbi kimi nazik xǝyalım var mǝnim,

Bağçama İsa dǝmin hǝr anda ehsan eylǝyǝr.

Gör, bu dövranın ǝlindǝn nǝ çǝkir göydǝ günǝş,

Yenǝ o öz nurunu dünyaya ehsan eylǝyǝr.

Fitnǝli göz sanma ki, sakit olur göylǝr kimi,

Heç inanma, sussa da batindǝ tüğyan eylǝyǝr.

Bülbülün şaqraq sǝsi getmǝz qulağımdan mǝnim,

Sanma ki, qönçǝ mǝnimlǝ bǝhsǝ imkan eylǝyǝr.

Kim Zǝfǝrxandan mǝnim tǝk sonsuz hörmǝt gördüsǝ

Bir inamla şerdǝ bu fikri elan eylǝyǝr.

Yandırıb könlümdǝ o mehri-mǝhǝbbǝt şǝmini,

Bu mǝhǝbbǝtlǝ, inan, hǝr dǝrdǝ dǝrman eylǝyǝr.

Gül kimi ilhamı açsa pǝrdǝni rüxsardan,

Şübhǝ yox Xaqanini şerilǝ heyran eylǝyǝr.

Çün sǝxavǝtdǝ bütün dünyada mǝşhur olmuş o,

Bir qǝrib insan görǝr, hörmǝtlǝ mehman eylǝyǝr.

Al şǝfǝqlǝrdǝn qılınc vermiş ona dövran özü,

Bircǝ hökmüylǝ şehi bağda o bağban eylǝyǝr.

Hökmü gǝzdikcǝ nǝsim tǝk yer üzün başdan-başa

Kimdǝ bu cürǝt olar zülfü pǝrişan eylǝyǝr.

Sübh onun hökmüylǝ ağ geydirdi bir-bir şamlara,

Bu sǝbǝbdǝn göy üzün şamlar çırağban eylǝyǝr.

Ey ağam, gör ki, nǝ vaxtdır düşmüşǝm sǝndǝn uzaq,

Bu uzaqlıq Saibin qǝlbin, inan, qan eylǝyǝr.

Cǝm olub cümlǝ müqǝddǝslǝr, tez ol dil aç, qǝlǝm,

Biriya insana insan can da qurban eylǝyǝr.

Sǝn uzat hümmǝt ǝlin, şahim, nǝvasız bülbülǝ,

Gör, necǝ söz mülkünü şerim gülüstan eylǝyǝr.

Sǝn könüllǝrdǝ nǝ vaxtdır ki, nigǝhban olmusan,

Harda olsan haq sǝni xalqa nigǝhban eylǝyǝr.