Cörək - Vətən

 

Əynində << cinsi >> şalvar ,

Belində enli kəmər ,

Saçı çiyinlərində ,

Döşündə enblümlər ,

Firmenli bir Türk ilə

Mən danışdım ərk ilə ;

- Burda çörək tapmısan , bəs səadət , bəs Vətən ?

Çörək səadət deyil , unutdunmu bunu sən ?

Üç il ,

Beş il ,

Nə zaman ,

Dönəcəksən Vətənə ?

- Harda qarnım toxdursa , ora Vətəndir mənə , --

Deyə qəhqəhə çəkdi .

O bu qəhqəhəsilə üzümə şillə çəkdi .

- Bir qarınlıq çörəkçün sən unutdun hər şeyi ,

Sən çörəyə bağladın taleyini , bəxtini ,

Bəs Vətənin taleyi ?

Bəs onu kim düşünsün ?

Vətən düşmənlərinin qanını tökmək üçün ,

Kimin kini , qəzəbi ,

Yanıb gülləyə dönsün ?

Burda çörək tapmısan ,

bəs səadət ,

Bəs Vətən ?

Çörək səadət deyil , unutdunmu bunu sən ?

Səadət --- Vətən demək !

O , Vətənə bağlıdır .

Elin qəlbi dağlısa , sənin qəlbin dağlıdır .

Bəs hər zülmə , cəfaya necə dayanmış baban ?

Ellə gələn yası da , toy - bayram sanmış baban

Elsiz bir səadəti səadət bilməmişlər .

Unutma ,

<< El içində --- öl içində >> -

demişlər .

Vətən - namus ,

Namusu

İtə atsan, it yeməz ,

Yal üçün zingildəyər , namusa zingildəməz .

Sən insansan !

Namusun , el qeyrətin hanı bəs ?

Namusu ələf kimi gövşəmə !....

O , yetilməz !

Bir parçacıq çörəkçün hamıqaçsın Vətəndən ,

Bəs Vətəndə kim olsun ?

Kədərindən qaçdığın ,

Sabahkı sevincinə uzaqdan əl açdığın ,

O su , hava ,

O torpaq

Qoy sənə qənim olsun !

<< Harda qarnım tox isə , ora Vətəndir >> --- dedin .

Sən Vətəni çörəyə necə qurban eylədin ?

Burda çörək qazanıb , özünü də itirdin .

Bığ dalınca gəlirkən , saqqalı müftə verdin .

Qürbətdə çörəyin var ,

ürəyin yoxdur sənin .

Anasız bir uşaqsan ,

Qıvrıl yat ,

Dinmə !

Qəlbin

oyuqdur sənin !

Çörəyin var,

Bəs hanı saçına sığal çəkən ,

Vətənin küləkləri ?

Səni sərməst eyləyən gülləri , çiçəkləri ?

Hanı Vətən havası ?

Hanı ana laylası ?....

Vətən yalnız çörəkmi ?

Bəs bunlar ?

Bunlar hanı ?

Bir parçacıq çörəyə satarlarmı ananı ???

 

Bəxtiyar Vahabzadə .