MƏHƏMMƏD FÜZULİ محمد فضولی
Ayinǝ sevǝr candan rüxsareyi-canani,
Bir qayǝtǝ yetmiş kim, ayrılsa çıxar cani.
Fǝryad ki, ǝks oldu ol kim görǝyim derdim,
Ayineyi-rüxsarın lövhi-dili-heyrani.
Ol çahi-zǝnǝxdanda derdim görǝrǝm könlüm,
Könlümdǝ görǝr oldum od çahi-zǝnǝxdani.
Azadǝlǝrin könlün cǝm etmiş ikǝn qǝflǝt,
Tǝprǝtmǝ sǝba, billah, ol zülfi-pǝrişani.
Yarǝ qǝmi-pünhanim izhar edǝ bilmǝzdim,
Şadǝm ki, rǝvan oldu gözdǝn cigǝrim qani.
Dǝrdü qǝmi-pünhanim fǝhm etdi el ahimdǝn,
Yüz ah ki, faş oldu dǝrdü qǝmi-pünhani.
Hicran gecǝsin görgǝc duzǝx ǝlǝmin bildim
Kim, ruzi-qiyamǝtdir yarın şǝbi-hicrani.
Candan keçǝli buldum rahǝt qǝmi-adǝmdǝn,
Xoş hikmǝt ilǝ buldum ol dǝrdǝ bu dǝrmani.
Yarǝb, nǝ sǝbǝbdǝndir kim, hiç ǝsǝr qılmaz,
Dildarǝ Füzulinin fǝryad ilǝ ǝfqani.
+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده
|