Alǝm oldu şad sǝndǝn, mǝn ǝsiri-qǝm hǝnuz,

Alǝm etdi tǝrki-qǝm, mǝndǝ qǝmi-alǝm hǝnuz.

Can bağışlardı lǝbin izhari-göftar eylǝyib,

Vurmadan İsa lǝbi canbǝxşlikdǝn dǝm hǝnuz.

Sǝcdǝgah etmişdi eşq ǝhdi qaşın mehrabını,

Qılmadan xeyli-mǝlaik sǝcdeyi-Adǝm hǝnuz.

Canǝ dǝrdin, cismǝ peykanın rǝvan etmişdi hökm,

Cism ilǝ can irtibatı olmadan möhkǝm hǝnuz.

Əşk sǝrf eylǝr fǝlǝkdǝn kam hasil qılmağa,

Bu gühǝr qǝdrini bilmǝz dideyi-pürnǝm hǝnuz.

Pǝrdeyi-çeşmim mǝqam etmişdi bir tǝrsabeçǝ,

Olmadan mǝhdi-Mǝsiha damǝni-Mǝryǝm hǝnuz.

Ey Füzuli, eylǝdi hǝr dǝrdǝ dǝrman ol tǝbib,

Bir mǝnim zǝxmimdir ancaq bulmayan mǝrhǝm hǝnuz.