احادیثی از پیامبر و امامان

حدیث(101) امام علی (ع) فرمودند:

مِنَ الخُرقِ المعاجَلَةُ قَبلَ الإمکانِ و الاَناةٌ بعدَ الفُرصةِ

شتاب کردن در کاری پیش از بدست آوردن توانایی و سستی کردن بعد از به دست آوردن فرصت از نادانی است.

حدیث(102) امام علی(ع) فرمودند:

مَن حاسَبَ نفسَهُ وَقَفَ علی عُیُوبِهِ

هر کس به حساب نفس خود رسیدگی کند به عیبهایش آگاه شود

حدیث(103) امام جواد(ع) فرمودند:

غنى المومن غناهُ عن الناس

توانگرى مومن در بى نیازى از مردم است.

حدیث(104)امام علی(ع) فرمودند:

مَن لَم یُنجهِ الصَّبرُ أهلَکَهُ الجَزَعُ

کسی که صبر وی را نجات نبخشد، جزع و بی تابی وی را از پای در می آورد.

حدیث(105)حضرت فاطمه (س) فرمودند:

اَزهَدُ الناسِ مَن تَرَکَ الحَرام ، اَشَدُّ الناسِ اِجتهاداً مَن تَرکَ الذُّنوب

زاهد ترین مردم کسی است که حرام را وانهد ، کوشاترین مردم تارک گناهان است

حدیث(106)حضرت فاطمه (س) فرمودند:

خیاركم الینكم مناكبه و اكرمهم لنسائهم

بهترین شما كسانى اند كه با مردم نرم ترند و زنان خویش را بیشتر گرامى مى دارند.

حدیث(107) امام صادق(ع) فرمودند:

ایاكم والنّظرة فانّها تزرَع فی القلب الشَهوَة وكفى بها لِصاحبها فِتنَة.
‏
از نگاه [ناپاك] بپرهیزید كه چنین نگاهى تخم شهوت را در دل مى‌كارد و ‏همین براى فتنه‌ى صاحب آن دل بس است.

حدیث(108) امام جواد(ع) فرمودند:

مَن لَم یعرف المَواردَ اَعیتُهُ المَصادِرُ

كسى كه راه ورود به كارى را نشناسد، راه برون شدن از آن درمانده اش مى كند.

حدیث(109) امام رضا(ع) فرمودند:

لاتنظروا إلی كثرة صلاتهم و صومهم و كثرة الحجّ و المعروف و طنطنتهم باللیل و لكن انظروا إلی صدق الحدیث و أداء الأمانة.

به بسیاری نماز و روزه و زیادی حجّ و احسان و زمزمه‌شان در شب منگرید بلكه به راستی سخن و امانت داریشان بنگرید

حدیث(110) امام باقر(ع) فرمودند:

جَاهِد هَوَاکَ کَمَا تُجَاهِدُ عَدُوَّک.

با هوای نفسانی خود مبارزه کن همانگونه که با دشمنت مبارزه می کنی

حدیث(111) امام موسی کاظم(ع) فرمودند:

مَنِ اسْتَوى‏ یوْماهُ فَهُوَ مَغْبُونٌ

هر كسى كه دو روزش مساوى باشد (و روز بعد بهتر از روز قبل نباشد) مغبون است.

حدیث(112) امام جواد(ع) فرمودند:

عِزُّ الْمُؤمِنِ غِناهُ عَنِ النَّاسِ.

عزّت مؤمن در بى‏نیازى او از مردم است.

حدیث(113) امام صادق(ع) فرمودند:

کُونُو دُعاةً للنّاسِ بِغَیر اَلسِنَتِکُم لِیَرُوا منکُم الوَرَع و الاِجتهادَ و الصَّلاة و الخیر فَانَّ ذلکَ داعیةٌ

مردم را با غیر زبانتان بخوانید تا از شما پارسایی و کوشش و نماز و خوبی را ببینند زیرا این امور آنان را به سوی حق فرا می خواند

حدیث(114) امام علی(ع) فرمودند:

لا یكون الصدیق صدیقا حتى یحفظ اخاه فى ثلاث:فى نكبته و غیبته و وفاته.

دوست اگر در سه مورد دوستش را حمایت نكند دوست نیست:در شدت و گرفتارى او ، در غیبت وى و پس از مرگش

حدیث(115) امام علی(ع) فرمودند:

عَلیكُم بِالدِرایات لا بالرّوایات

برشما باد به فهمیدن، نه نقل كردن

حدیث(116) پیامبراکرم (ص) فرمودند:

اِذا رَاَیتُم الرَّجُل لایُبالی ما قال و لا ما قِیلَ لَهُ فَهُوَ شِرکُ الشَّیطان

هرگاه دیدید که مردی باکی ندارد که چه می گوید و چه درباره اش گفته می شود،چنین کسی شریک شیطان است

حدیث(117) امام رضا(ع) فرمودند:

أحسن الناس إیماناً أحسنهم خلقاً و ألطفهم باَهله، و اَنا اَلطفكم باَهلى

نیكوترین مردم از نظر ایمان، خوش خلق‌ترین و با لطفترین آنها نسبت به اهل خویش است

حدیث(118) امام علی(ع) فرمودند:

الغنى الاكبر الیأس عما فى ایدى الناس

بى اعتنائى و امید نداشتن بدانچه در دست مردم است بزرگترین توانگرى است.

حدیث(119) امام صادق(ع) فرمودند:

عبدٍ مُومن الّا وَ فی قَلبهِ نُورانِ نورُ خیفَةٍ و نُورُ رَجاء

هیچ بنده مومنی نیست جز اینکه در قلب او دو نور وجود دارد: نور بیم و نور امید

حدیث(120) امام موسی کاظم(ع) فرمودند:

مَنِ اسْتَوى‏ یوْماهُ فَهُوَ مَغْبُونٌ

هر كسى كه دو روزش مساوى باشد (و روز بعد بهتر از روز قبل نباشد) مغبون است.

حدیث(121) امام جواد(ع) فرمودند:

عِزُّ الْمُؤمِنِ غِناهُ عَنِ النَّاسِ.

عزّت مؤمن در بى‏نیازى او از مردم است.

حدیث(122) امام صادق(ع) فرمودند:

کُونُو دُعاةً للنّاسِ بِغَیر اَلسِنَتِکُم لِیَرُوا منکُم الوَرَع و الاِجتهادَ و الصَّلاة و الخیر فَانَّ ذلکَ داعیةٌ

مردم را با غیر زبانتان بخوانید تا از شما پارسایی و کوشش و نماز و خوبی را ببینند زیرا این امور آنان را به سوی حق فرا می خواند

حدیث(123) امام علی(ع) فرمودند:

لا یكون الصدیق صدیقا حتى یحفظ اخاه فى ثلاث:فى نكبته و غیبته و وفاته.

دوست اگر در سه مورد دوستش را حمایت نكند دوست نیست:در شدت و گرفتارى او ، در غیبت وى و پس از مرگش

حدیث(124) امام علی(ع) فرمودند:

عَلیكُم بِالدِرایات لا بالرّوایات

برشما باد به فهمیدن، نه نقل كردن

حدیث(125) پیامبراکرم (ص) فرمودند:

اِذا رَاَیتُم الرَّجُل لایُبالی ما قال و لا ما قِیلَ لَهُ فَهُوَ شِرکُ الشَّیطان

هرگاه دیدید که مردی باکی ندارد که چه می گوید و چه درباره اش گفته می شود،چنین کسی شریک شیطان است

حدیث(126) امام رضا(ع) فرمودند:

أحسن الناس إیماناً أحسنهم خلقاً و ألطفهم باَهله، و اَنا اَلطفكم باَهلى

نیكوترین مردم از نظر ایمان، خوش خلق‌ترین و با لطفترین آنها نسبت به اهل خویش است

حدیث(127) امام علی(ع) فرمودند:

الغنى الاكبر الیأس عما فى ایدى الناس

بى اعتنائى و امید نداشتن بدانچه در دست مردم است بزرگترین توانگرى است.

حدیث(128) امام صادق(ع) فرمودند:

حدیث(129) امام حسن عسکری(ع) فرمودند:

من لم یتّق وجوه الناس لم یتّق الله

آن كه از مردم پروا نكند، از خدا نیز پروا نمى كند

حدیث(130) امام رضا(ع) فرمودند:

ان الایمان افضل من الاسلام بدرجة, والتقـوى افضـل مـن الایمان بدرجة و لم یعط بنوآدم افضل من الیقین.

ایمان یك درجه بالاتر از اسلام است, و تقوا یك درجه بالاتر از ایمان است و به فـرزنـد آدم چیزى بـالاتـر از یقیـن داده نشده است.

حدیث(131) امام جواد(ع) فرمودند:

الثقة بالله ثمن لكل غال و ُسلّم الى كل عال

اعتماد به خدا بهاى هر چیز گرانبها است و نردبانى به سوى هر بلندایى

حدیث(132) امام حسن(ع) فرمودند:

لایغش العاقل من استنصحه

خردمند به كسى كه از او نصیحت مى خواهد، خیانت نمى كند.

حدیث(133) امام صادق(ع) فرمودند:

مَن اَصلَحَ فیما بَینَهُ وَ بَینَ اللهِ اَصلَحَ اللهُ ما بَینَهُ و بَینَ النَّاسِ

کسی که بین خود و خدایش را اصلاح کند خداوند بین او و مردم را اصلاح می کند

حدیث(134) امام صادق(ع) فرمودند:

اصولُ الکُفرِ ثَلاثَهٌ الحِرصُ وَ الاِستِکبارُ وَ الحَسَدُ

ریشه های کفر سه چیز است:حرص و بزرگ منشی نمودن و حسد ورزیدن

حدیث(135) امام صادق(ع) فرمودند:

لَایَنفَعُ اجتِهادٌ لَا وَرَعَ فیه

کوششی که پارسایی در آن رعایت نشود سودی نخواهد داشت

حدیث(136) امام هادی(ع) فرمودند:

من كان علی بینة من ربه هانت علیه مصائب الدنیا و لو قرض و نشر

هر كه بر طریق خداپرستی محكم و استوار باشد ، مصائب دنیا بر وی سبك آید ، گر چه تكه تكه شود .

حدیث(137) امام محمد باقر(ع) فرمودند:

خذوا الكلمه الطیبه ممن قالها و ان لم یعمل بها

سخن نیك را از هر كسی ، هر چند به آن عمل نكند ، فرا گیرید .

حدیث(138) امام جواد(ع) فرمودند:

ثلاث من كن فیه لم یندم : ترك العجلة ، و المشورة ، و التوكل علی الله عند العزم

سه چیز است كه هر كس آن را مراعات كند ، پشمیان نگردد : 1 - اجتناب از عجله ، 2 - مشورت كردن ، 3 - و توكل بر خدا در هنگام تصمیم گیری .

حدیث(139) امام صادق(ع) فرمودند:

آفَةُ الدِّینِ الحَسَدُ وَ العُجبُ وَ الفَخرُ

آفت دینداری حسد و خودبینی و فخر فروشی است.

حدیث(140) امام سجّاد (ع) فرمودند:

مَن عَمِلَ بما افتَرَضَ اللهُ عَلَیهِ فَهُوَ مِن خَیر النَّاس

کسی که به آنچه خداوند بر او واجب ساخته عمل کند از بهترین مردمان است.

حدیث(141) امام جواد(ع) فرمودند:

الإصرار علی الذنب أمن لمكر الله " و لا یأمن مكر الله الا القوم الخاسرون "

اصرار بر گناه آسودگی از مكر خداست ، " و از مكر خدا آسوده نباشد جز مردمی زیانكار " .

حدیث(142) امام صادق(ع) فرمودند:

أكمل الناس عقلا أحسنهم خلقا .

عاقل ترین مردم خوش خلق ترین آنهاست .

حدیث(143) امام صادق(ع) فرمودند:

لا یَدخُلُ الجَنَّهَ مَن فِی قَلبهِ مِثقالَ ذَرَّهٍ مِن کِبر

کسی که در قلبش به اندازه ذره ای کبر و خود بزرگ بینی باشد به بهشت وارد نمی شود.

حدیث(144) امام جواد (ع) فرمودند:

القصد الی الله تعالی بالقلوب أبلغ من إتعاب الجوارح بالأعمال

با دلها به سوی خداوند متعال آهنگ نمودن، رساتر از به زحمت انداختن اعضا با اعمال است.

حدیث(145) امام صادق (ع) فرمودند:

إنَ اللهَ رَفیقٌ یُحِبُّ الرّفقَ و یُعینُ عَلَیهِ

با خداوند اهل مدارا است و مدارا را دوست دارد و (آدمی را) بر مدارا یاری می کند.

حدیث(146) امام موسی کاظم(ع) فرمودند:

قله المنطق حكم عظیم ، فعلیكم بالصمت فانه دعه حسنه و قله وزر و خفه من الذنوب

كم گویی ، حكمت بزرگی است ، بر شما باد به خموشی كه آسایش نیكو و سبكباری و سبب تخفیف گناه است .

حدیث(147) پیامبراکرم (ص) فرمودند:

احب الاعمال الی الله الصلاة لوقتها ثم بر الوالدین ثم الجهاد فی سبیل الله .

بهترین كارها در نزد خدا نماز به وقت است ، آنگاه نیكی به پدر و مادر ، آنگاه جنگ در راه خدا .

حدیث(148) امام حسین فرمودند:

لا یأمن یوم القیامة إلا من خاف الله فی الدنیا.

هیچ كس روز قیامت در امان نیست ، مگر آن كه در دنیا خدا ترس باشد.

حدیث(149) امام صادق فرمودند:

مَن کَفَّ غَضَبَهُ سَتَرَ اللهُ عَورَتَهُ .

کسی که جلوی خشمش را بگیرد خداوند نقصها و کاستی های او را می پوشاند

حدیث(150) امام صادق (ع) فرمودند:

إنَّ المُومِنَ یَغبطُ وَ لا یَحسُدُ وَ المُنافِقُ یَحسُدُ وَ لا یَغبطُ.

همانا مومن غبطه می خورد ولی حسد نمی ورزد و منافق حسد می ورزد ولی غبطه نمی خورد .

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

100 حدیث از پیامبر و امامان

حدیث از امامان

حدیث (1) امام رضا علیه السلام فرمودند:

تزاوَرُوا تحـابـوا و تصـافحُـوا و لا تحـاشمـوا

به دیدن یكدیگر روید تا یكدیگر را دوست داشته باشید و دست یكدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.

حدیث (2) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:

من اصعد الی الله خالص عبادته اهبط الله عزوجل الیه افضل مصلحته

كسی كه عبادت های خالصانه خود را به سوی خدا فرستد، پروردگار بزرگ برترین مصلحت را به سویش فرو خواهد فرستاد.

حدیث (3) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:

ان السعید، كل السعید، حق السعید من أحب علیا فی حیاته و بعد موته

همانا سعادتمند(به معنای) كامل و حقیقی كسی است كه امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.

حدیث (4) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:

نحن وسیلته فی خلقه و نحن خاصته و محل قدسه و نحن حجته فی غیبه و نحن ورثه أنبیائه

ما اهل بیت رسول خدا(ص) وسیله ارتباط خدا با مخلوقاتیم ما برگزیدگان خداییم و جایگاه پاكی ها، ما دلیل های روشن خداییم و وارث پیامران الهی

حدیث (5) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:

قاریءُ الحدید، و اذا وقعت، و الرحمن، یدعی فی السموات و الارض، ساکن الفردوس

تلاوت کننده سوره حدید و واقعه و الرحمن در آسمانها و زمین اهل بهشت خوانده می شوند

حدیث (6) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:

خیارکم الینکم مناکبة و اکرمهم لنسائهم

بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرم تر و مهربان تر باشد و ارزشمندترین مردم کسانی هستند که با همسرانشان مهربان و بخشنده اند.

حدیث (7) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:

حبب الی من دنیاکم ثلاث: تلاوة کتاب الله و انظر فی وجه رسول و الانفاق فی سبیل الله

از دنیای شما سه چیز محبوب من است: 1-تلاوت قرآن 2-نگاه به چهره رسول خدا 3-انفاق در راه خدا

حدیث ( 8) حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:

فجعل الله...اطاعتنا نظاما للملة و امامتنا أمانا للفرقة

خدا اطاعت و پیروی از ما اهل بیت را سبب برقراری نظم اجتماعی در امت اسلامی و امامت و رهبری ما را عامل وحدت و درامان ماندن از تفرقه ها قرار داده است.

حدیث ( 9) امام رضا علیه السلام فرمودند:

لا یسْتَكْمِلُ عَبْدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَكُونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسْنُ التَّقْدیرِ فِى الْمَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا.

هیچ بنده ‏اى حقیقت ایمانش را كامل نمى ‏كند مگر این كه در او سه خصلت باشد: دین‏ شناسى، تدبر نیكو در زندگى، و شكیبایى در مصیبت‏ها و بلاها.

حدیث (10) امام رضا علیه السلام فرمودند:

مَنْ حاسَبَ نَفْسَهُ رَبَحَ وَمَنْ غَفَلَ عَنْهَا خَسِر

آن كسى كه نفسش را محاسبه كند، سود برده است و آن كسى كه از محاسبه نفس غافل بماند، زیان دیده است.

حدیث (11) امام جواد علیه السلام فرمودند:

اِیاك و مصاحبة الشریر ، فاِنه كالسیف المسلول یحسن منظره و یقبح اَثره

از همراهی و رفاقت با آدم شرور بپرهیز ،زیرا كه او مانند شمشیر برهنه است كه ظاهرش نیكو و اثرش زشت است.

حدیث (12) امام صادق علیه السلام فرمودند:

لا ینال شفاعتنا من استخف بالصلاة

هركس نماز را سبك بشمارد ، بشفاعت ما دست نخواهد یافت

حدیث (13) امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:

عالم ینتفع بعلمه افضل من سبعین الف عابد

دانشمندی كه از علمش سود برند ، از هفتاد هزار عابد بهتر است .

حدیث (14) امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:

قولوا للناس احسن ما تحبون ان یقال لكم

بهترین چیزی را كه دوست دارید درباره شما بگویند ، درباره مردم بگویید.

حدیث (15) امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:

لا یسلم احد من الذنوب حتی یخزن لسانه

هیچ كس از گناهان سالم نمی ماند ، مگر اینكه زبانش را نگه دارد.

حدیث (16) امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:

ان اعجل الطاعه ثوابا لصله الرحم

نزدیكترین و سریعترین طاعت در ثواب ، پیوند با خویشان است.

حدیث (17) امام حسین علیه السلام فرمودند:

من دلائل العالم إنتقادة لحدیثه و علمه بحقائق فنون النظر.

از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است .

حدیث (18) امام حسین علیه السلام فرمودند:

من دلائل العالم إنتقادة لحدیثه و علمه بحقائق فنون النظر.

از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است .

حدیث (19) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

آیة المنافق ثلاث : اذا حدث كذب واذا وعد اخلف واذا اؤتمن خان .

نشان منافق سه چیز است : 1 - سخن به دروغ بگوید . 2 - از وعده تخلف كند .3 - در امانت خیانت نماید .

حدیث (20) امام صادق علیه السلام فرمودند:

انَّ العَملَ القَلیل الدّائم غلی الیقینِ اَفْضَلُ عِنداللهِ منَ العَمَلِ الكثیر علی غَیرِ یقین

عمل اندك و بادوام كه بر پایه یقین باشد و در نزد خداوند از عمل زیاد كه بدون یقین باشد برتر است.

حدیث (21) امام رضا علیه السلام فرمودند:

انَّ یوم الغدیر فی السَماءِ اشهرُ منه فی الارض

روز غدیر در آسمان مشهورتر از زمین است.

حدیث (22) امام صادق علیه السلام فرمودند:

ثَلاث مـَن كـُن فیه كـان سَیـدا: كَظمُ الغیظ وَالعَفـوُ عَن المَسیىء والصِّله بِـالنَفـسِ وَالمـال.

سه چیز است كه در هـر كه بـاشـد آقـا و سـرور است: خشـم فـرو خـوردن ،گذشت از بدكـردار، كمك و صله رحـم بـا جـان و مـال.

حدیث (23) امام حسن علیه السلام فرمودند:

الخیر الذی لا شر فیه ، الشكر مع النعمة والصبر علی النازلة

.
خیری كه هیچ شری در آن نیست ، شكر بر نعمت و صبر بر مصیبت ناگوار است .

حدیث (24) امام هادی علیه السلام فرمودند:

من كان علی بینة من ربه هانت علیه مصائب الدنیا و لو قرض و نشر

هر كه بر طریق خداپرستی محكم و استوار باشد، مصائب دنیا بر وی سبك آید، گر چه تكه تكه شود.

حدیث (25) امام صادق علیه السلام فرمودند:

ان من اعظم الناس حسره یوم القیامه، من وصف عدلا ثم خالفه الى غیره.

پشیمان ترین شخص در روز قیامت، كسى است كه براى مردم از عدالت سخن بگوید، اما خودش به دیگران عدالت روا ندارد

حدیث (26) امام صادق علیه السلام فرمودند:

علیك بالصمت، تعد حلیما، جاهلا كنت او عالما، فان الصمت زین لك عندالعلما و سترلك عندالجهال.

عالم باشى یا جاهل ، خاموشى را برگزین تا بردبار به شمار آیى . زیرا خاموشى نزد دانایان زینت و در پیش نادانان پوشش است

حدیث (27) امام صادق علیه السلام فرمودند:

ما عذب الله امه الا عنداستهانتهم بحقوق فقرإ اخوانهم

خداوند امتى را عذاب نخواهد كرد، مگر در وقتى كه نسبت به حقوق برادران نیازمند خود سستى نمایند

حدیث (28) امام صادق علیه السلام فرمودند:

ایـاكـم ان یحسـد بعضكـم بعضـا فـان الكفـر اصله الحسـد.

از حسـد ورزى به یكـدیگـر بپـرهیزیـد، زیـرا ریشه كفـر، حسـد است.

حدیث (29) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

اول ما یسالون عنه الصلوات الخمس

اولین چیزی که از انسانها سؤال می شود، نمازهای پنج گانه است .

حدیث (30) امام علی علیه السلام فرمودند:

الصلوة حصن من سطوات الشیطان

نماز قلعه و دژ محکمی است که نمازگزار را از حملات شیطان نگاه می دارد.

حدیث (31) امام سجاد علیه السلام فرمودند:

الخیرَ کُلُّهُ قَد اجتَمَعَ فی قَطعِ الطّمعِ عمّا فی أَیدِی النّاس

تمامیِ خیر و خوبی در بریدن طمع و چشم نداشتن به آنچه که در دستان مردم جمع شده، است.

حدیث (32) امام صادق علیه السلام فرمودند:

لاتشـاور احمق و لاتستعن بكذاب و لاتثق بمـوده ملوك

با احمق مشورت نكن و از دروغگو یارى مجو و به دوستى زمامداران اعتماد مكن.

حدیث (33) امام صادق علیه السلام فرمودند:

ما اَقبَحَ بِالمُومنِ اَن تَکونَ لَهُ رَغبةٌ تُذِلهُ

برای مومن چقدر است که میل و رغبتی داشته باشد که او را به ذلت و خواری بکشاند.

حدیث (34) امام موسی كاظم علیه السلام فرمودند:

ما من شی ء تراه عیناك الا وفیه موعظه

چیزی نیست كه چشمانت آن را بنگرد ، مگر آن كه در آن پند و اندرزی است .

حدیث (35) امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:

لا تُنالُ وِلایَتُنا الّا بِالعَمَلِ و َ الوَرَع

کسی به ولایت ما نمی رسد مگر با عمل شایسته و خودداری از گناه

حدیث (36) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

أجملوا فی طلب الدنیا فإن كلا میسر لما خلق له

در طلب دنیا معتدل باشید و حرص نزنید ، زیرا به هر كس هر چه قسمت اوست می رسد.

حدیث (37) امام صادق علیه السلام فرمودند:

ما عذب الله اُمة الا عند اِستهانتهم بحُقوق فُقَرإِ اِخْوانِهِم

خداوند امتى را عذاب نخواهد كرد، مگر در وقتى كه نسبت به حقوق برادران نیازمند خود سستى نمایند.

حدیث (38) امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:

الْجَبّارونَ اَبعَدُ النّاس منَ اللهِ عزُّ و جلَّ یومَ القیامَةِ

دورترین مردم ار خداوند عزّو جل در روز قیامت سركشانِ متكبّر هستند.

حدیث (39) امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:

خذوا الكلمه الطیبه ممن قالها و ان لم یعمل بها

سخن نیك را از هر كسی ، هر چند به آن عمل نكند ، فرا گیرید .

حدیث (40) امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:

ان لكل شیءٍ قفلاً و قفل الایمان الرفق

هر چیزی قفلی دارد و قفل ایمان مدارا كردن و نرمی است

حدیث (41) امام صادق علیه السلام فرمودند:

الجبارون ابعد الناس من الله عز و جل یوم القیامة

دورترین مردم از خداوند عزو جل در روز قیامت سرکشان متکبر هستند

حدیث (42) امام علی علیه السلام فرمودند:

لا یَعدَمُ الصَبورُ الظَّفَرَ و اِن طالَ بِهِ الزَّمان

شخص صبور پیروزی را از دست نمی دهد و عاقبت به پیروزی می رسد اگر چه زمانی طولانی بر او بگذرد.

حدیث (43) امام صادق علیه السلام فرمودند:

الحسبُ الفِعالُ و الشّرَفُ المالُ و الكَرَمُ التَّقوی

گوهر مرد و بزرگی او اعمال اوست و شرافت و ارجمندی او دارایی او و كرامت و بزرگواری او تقوای اوست .

دیث (44) امام رضا علیه السلام فرمودند:

صدیقُ كُلُّ امری عَقلُهُ و عَدُوُّهُ جَهلُهَ

دوست هركسی عقل اوست و دشمن هر كس نادانی اوست.

حدیث (45) امام حسن علیه السلام فرمودند:

عجبت لمن یتفكر فی مأكوله كیف لا یتفكر فی معقوله

تعجب میكنم از كسانیكه در غذای جسم خود فكر میكنند ولی در امور معنوی و غذای جان خویش تفكر نمیكنند.

حدیث (46) امام رضا علیه السلام فرمودند:

لاتدعوا العمـل الصالـح و الاجتهاد فى العبادة اتكالا على حب آل محمد (ص) و لا تدعوا حب آل محمـد(ص) لامرهـم اتكـالا علـى العبـادة فـانـه لایقـبل احـدهـمـا دون الاخر.

مبادا اعمال نیك را به اتكاى دوستى آل محمد(ص) رها كنید، مبادا دوستى آل محمد(ص) را به اتكاى اعمال صالح از دست بدهید، زیرا هیچ كدام از ایـن دو ، به تنهایى پذیرفته نمى شود

حدیث (47) پیامبر اكرم (ص) فرمودند:

اثنان یعجلهما الله فی الدنیا البغی وعقوق الوالدین .

دو چیز را خداوند در این جهان كیفر میدهد : تعدی ، و ناسپاسی پدر و مادر .

حدیث (48) امام محمد باقر(ع) فرمودند:

اتَّقوا اللّهَ و صُونو دینَکُم بِالوَرَع

همانا سخت ترین عبادت باز ایستادن از گناه است.

حدیث (49) امام حسن عسكری(ع) فرمودند:

لیست العبادة كثرة الصیام و الصلاة ، و إنما العبادة كثرة التفكر فی أمر الله

عبادت پر روزه گرفتن و پر نماز خواندن نیست ، عبادت پر اندیشه كردن در امر خداست.

حدیث (50) پیامبر اكرم (ص) فرمودند:

لا تَتظُرو الی صَغیرِ الذّنبِ ولَکَنِ نظروا الی ما اجتَرَأتُم

به کوچکی گناه نگاه نکنید بلکه به چیزی [نافرمانی خدا] که برآن جرات یافته اید بنگرید

حدیث (51) امام صادق(ع) فرمودند:

اِحمَل نَفسَكَ لِنَفسِكَ فَإن لَم تَفعَل لَم یحمِلكَ غَیرُك.

نفست را به خاطر خودت به زحمت ومشقت بیانداز زیرا اگر چنین نكنی دیگری خودش را به برای تو به زحمت نمی افكند

حدیث (52) امام رضا(ع) فرمودند:

ما حد التَّوكُل؟ فقال لی : اَن لا تَخافَ معَ اللهِ اَحَداً

حد توكل چیست؟ حضرت فرمودند: اینكه با وجود خدا از هیچ كس نترسی

حدیث (53) امام صادق(ع) فرمودند:

لایتـم المعروف الا بثلاث خصـال: تعجیله و تقلیل كثیره و ترك الامتنان به.

احسان و نیكى كامل نباشد،مگر با سه خصلت:شتاب در آن،كم شمردن بسیار آن و منت ننهادن بر آن.

حدیث (54) امام صادق(ع) فرمودند:

اِعمَل بِفرائِض اللهِ تشكُن أتقَی النّاس

به واجبات الهی عمل كن تا پرهیزكارترین مردمان باشی

حدیث (55) پیامبر اكرم (ص) فرمودند:

اثنان یعجلهما الله فی الدنیا البغی وعقوق الوالدین .

دو چیز را خداوند در این جهان كیفر میدهد : تعدی ، و ناسپاسی از پدر و مادر .

حدیث (56) امام صادق(ع) فرمودند:

علیك بالصمت، تعد حلیما، جاهلا كنت او عالما، فان الصمت زین لك عندالعلمإ و سترلك عندالجهال.

عالم باشى یا جاهل ، خاموشى را برگزین تا بردبار به شمار آیى ; زیرا خاموشى نزد دانایان زینت و در پیش نادانان پوشش است.

حدیث (57) امام علی(ع) فرمودند:

مَن لَم یعطِ نَفسَهُ شَهوَتَها أَصابَ رُشدُهُ

كسی كه به نفس خود، خواسته نفس را عطا نكند به رشد خود رسیده است.

حدیث (58) امام صادق(ع) فرمودند:

اِذا رأَیتمُ العَبدَ مُتفُقَّداً لِذُنوبِ النّاس ناسیا لِذنوبه فَاعلُمو اَنَّهُ مُكِرَ بهِ

هرگاه دیدید كه بنده ای گناهان مردمان را جستجو می كند و گناهان خویش را فراموش كرده است بدانید كه او فریب شیطان را خورده است.

حدیث (59) امام موسی كاظم(ع) فرمودند:

مَن اَراد ان یكون اقوی الناس فلیتوكّل علی الله

هر كه می خواهد كه قویترین مردم باشد بر خدا توكل نماید .

حدیث (60) امام علی(ع) فرمودند:

خَیرُ الخَلائق الرِّفقُ

بهترین خوبی ها رفق است(مهربانی و لطف با مردم)

حدیث (61) امام علی(ع) فرمودند:

خَیرُ الناسِ مَن نَفَعَ النّاس

بهترین مردم كسی است كه نفع رساننده مردم باشد

حدیث (62) امام علی(ع) فرمودند:

کَم مِن شَهوَةِ ساعَةٍ اَورَثَت حُزناً طَویلاً

چه بسیار خواهش های نفسانی لحظه ای ، که اندوه طولانی و درازی را در پی دارد

حدیث (63) امام صادق(ع) فرمودند:

ثلاث تـورث المحبه: الـدیـن و التـواضع والبذل.

سه چیز است كه محبت آورد: قـرض دادن وفـروتنـى و بخشـش

حدیث (64) امام صادق(ع) فرمودند:

اَرج الله رَجاءَ لایجرّئكَ عَلی مَعصیتِه و خَف اللهَ خوفاً لا یؤیسُكَ مِن رَحمته.

به خداوند امیدوار باش،امیدی كه تو را بر انجام معصیتش جرات نبخشد و از خداوند بیم داشته باش بیمی كه تو را از رحمتش ناامید نگرداند.

حدیث (65) امام صادق(ع) فرمودند:

اَفضَلُ العِبادةُ اِدمانُ التَّفکُّرفی اللهِ و فی قُدرَتهِ

برترین عبادت مداومت نمودن بر تفکر درباره خداوند و قدرت اوست.

حدیث (66) امام صادق(ع) فرمودند:

واعـلـم ان الـعـمـل الـدائم القلیل على الیقین افضل عند اللّه من العمل الكثیر على غیریقین

بـدان بـه درستى كه عمل دایمى اندك،كه همراه با یقین باشد،نزد خداوند متعال،افضل از عمل بسیارى است كه با یقین همراه نباشد.

حدیث (67) امام سجاد(ع) فرمودند:

حق الکبیر توقیرهُ لِسنَّهِ و اجلالُهُ لِتَقدَّمَهُ فی الاسلام

حق آنکه بزرگتر است این است که او را به خاطر سنش احترام کنی و او را به خاطر اینکه برتو در مسلمانی پیشی داشته است،بزرگ شماری

حدیث (68) امام زمان(ع) فرمودند:

قُلُوبنا اَوعیَةٌ لِمَشیَّةِ اللهِ فَاذا شاءَ شِئنا

دلهای ما ظرف اراده و مشیت خداست پس هرگاه او چیزی را اراده کند،ما نیز همان چیز را اراده می کنیم.

حدیث (69) امام علی(ع) فرمودند:

قُم عَن مَجلِسِکَ لِاَبیکَ وَ مُعَلِّمِکَ وَ اِن کُنتَ اَمیراً

به احترام پدر و معلمت از جای برخیز هرچند فرمان روا باشی

حدیث (70) امام علی(ع) فرمودند:

مَن یَطلُبُ العِزَّ بِغَیرِ حَقٍّ یَذِلُّ وَ مَن عانَدَ الحَقُّ لَزِمَهُ الوَهنُ

هر کس به جز حق جویای عزت شود به ذلت در افتد و هر کس با حق عناد ورزد خوار گردد

حدیث (71) رسول اكرم(ص) فرمودند:

اَجوَدُکُم مِن بَعدی رَجُلٌ عَلِمَ عِلماً فَنَشَرَ عِلمَهُ

بخشنده ترین شما پس از من کسی است که دانشی بیاموزد آنگاه دانش خود را بپراکند

حدیث (72) امام صادق(ع) فرمودند:

فِکرَةُ ساعَةٍ خَیرٌ مِن عِبادَةِ اَلفِ سَنَةٍ

یک ساعت اندیشیدن در خیر و صلاح از هزار سال عبادت بهتر است

حدیث (73) امام علی(ع) فرمودند:

شیئانِ لایَعرِفُ فَضلَهُما اِلّا مَن فَقَدَهُما : الشَباب وَ العافِیَه

دو نعمت است که ارزش آنها را نمی دانند مگر کسی که آنها را از دست داده باشد : جوانی و تندرستی

حدیث (74) رسول اكرم(ص) فرمودند:

انکم لن تسعوا الناس باموالکم فسعوهم باخلاقکم

با دارایی خود نمی توانید دل مردم را به دست بیاورید پس دلشان را با اخلاق (نیک) به دست آورید .

حدیث (75) امام علی(ع) فرمودند:

خُذِ الحِکمَه اَنَّی کانَت؛ فَاِنَّ الحِکمَه ضالَّه کُلِّ مُومِن

حکمت را هر کجا که یافتی فراگیر، زیرا حکمت گمشده هر مومن است

حدیث (76) رسول اكرم(ص) فرمودند:

اَفضَلُ الإِیمانِ اَن تَعلَمَ اَنَّ اللهَ مَعَکَ حَیثُ ما کُنتَ

برترین ایمان آن است که معتقد باشی هر کجا هستی خداوند با توست.

حدیث (77) امام صادق(ع) فرمودند:

تزاوروا و تلاقوا و تذاكروا و احیوا امرنا

به زیارت و دیدار یكدیگر بروید، با هم به سخن و مذاكره بنشینید و امر ما را (كنایه از حكومت و رهبرى) زنده كنید.

حدیث (78) امام صادق(ع) فرمودند:

ما من رَجُلٍ تَکبّرَ أَو تَجبَّرَ الّا لذلَّةٍ یَجدُها فی نََفسِهِ

هیچ مردی نیست که تکبر بورزد یا خود را بزرگ بشمارد مگر بخاطر ذلتی که در نفس خود می یابد

حدیث (79) امام صادق(ع) فرمودند:

مَن ماتَ و لَم یعرف امام زمانِهِ ماتَ میتةً جاهِلیةً

هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است

حدیث (80) امام صادق(ع) فرمودند:

الغیبة ان تقول فى اخیك ما ستره الله علیه

غیبت آن است كه درباره برادرت چیزى بگویى كه خداوند آن را پنهان كرده است

حدیث (81) رسول اكرم(ص) فرمودند:

من صاحب الناس بالذى یحب ان یصاحبوه كان عدلا

هر كه با مردم چنان رفتار كند كه دوست دارد آنها با او آنگونه رفتار كنند، عادل است.

حدیث (82) امام حسین(ع) فرمودند:

لا تقولوا باَلسنَتكم ما ینْقُصْ عَن قَدَرَكُم

چیزى را بر زبان نیاورید كه از ارزش شما بكاهد

حدیث (83) امام علی(ع) فرمودند:

خالِطوُا النّاسَ مُحالِطَةً اِن مِتُّم مَعُها بَکَوا عَلَیکُم وَ اِن عِشتُم حَنُّوا اِلَیکُم

با مردم چنان معاشرت کنید که اگر فوت نمودید بر شما بگریند و اگر زنده ماندید به شما مهربانی ورزند.

حدیث (84) امام موسی كاظم(ع) فرمودند:

من ولههُ الفقرُ ابطرهُ الغنى

آن كه نَدارى حیرانش كند، توانگرى سرمستش مى سازد.

حدیث (85) امام موسی صادق(ع) فرمودند:

من راى اخاه على امر یكرهه فلم یرده عنه - و هو یقدر علیه - فقد خانه

هر كه برادرش را در كارى ناپسند ببیند و بتواند او را از آن باز دارد و چنین نكند، به او خیانت كرده است.

حدیث (86) امام صادق(ع) فرمودند:

لایصیر العبد عبداً خالصاًللّه حتى یصیر المدح و الذم عنده سواء؛

آدمى بنده خالص خدا نمى شود تا آنگاه كه ستایش و نكوهش نزد او یكسان شود.

حدیث (87) امام علی(ع) فرمودند:

لاتَصحَب المائِق فَاِنَّهُ یُزَیِّنُ لَکَ فِعلَه وَ یَوَدُّ اَن تَکُونَ مِثلَه

همنشین بی خرد مباش که او کار (نابخردانه) خود را برای تو آراید و دوست دارد تو را چون خود نماید.

حدیث (88) امام صادق(ع) فرمودند:

انَّ أبغَضَ خلقِ اللهِ عبدٌ أتقی الناسُ لسانَهُ.

همانا نفرت انگیزترین مخلوق خدا بنده ای است که مردم از شرّ زبان او پرهیز می کنند.

حدیث (89) امام رضا(ع) فرمودند:

لیس منّا مَن ترك دنیاه لدینه و دینه لدنیاه

از ما نیست آن كه دنیاى خود را براى دینش و دین خود را براى دنیایش ترك گوید.

حدیث (90)پیامبر اكرم(ص) فرمودند:

اعظم الناس قدرا من ترك مالا یعنیه

ارجمندترین مردم كسى است كه آن چه را كه برایش سودى ندارد رها كند.

حدیث (91)امام علی(ع) فرمودند:

خالِطوُا النّاسَ مُحالِطَةً اِن مِتُّم مَعُها بَکَوا عَلَیکُم وَ اِن عِشتُم حَنُّوا اِلَیکُم

با مردم چنان معاشرت کنید که اگر فوت نمودید بر شما بگریند و اگر زنده ماندید به شما مهربانی ورزند.

حدیث (92)امام باقر(ع) فرمودند:

مَن کَفَّ غَضَبَهُ عن النّاس کَفَّ اللهُ عنهُ عَذابَ یومَ القِیامة

کسی که خشمش را از مردمان باز دارد خداوند نیز در روز قیامت عذابش را از او باز می دارد

حدیث (93)پیامبر اكرم(ص) فرمودند:

فاطمه بضعه منی فمن آذاهـا فـقـد اذانی و من احبـها فـقـد احبنی

فاطمه پاره وجود من است، هر كه او را بیازارد مرا آزار داده و هر كه او را خوشحال كند مرا خوشحال كرده است.

حدیث (94)پیامبر اكرم(ص) فرمودند:

من عَبَد الله حق عبادته آتاه الله فوق امانیه و كفایته

هر كه خدا را، آنگونه كه سزاوار اوست، بندگى كند، خداوند بیش ازآرزوها و كفایتش به او عطا مى كند.

حدیث (95)امام باقر(ع) فرمودند:

من عَبَد الله حق عبادته آتاه الله فوق امانیه و كفایته

هر كه خدا را، آنگونه كه سزاوار اوست، بندگى كند، خداوند بیش ازآرزوها و كفایتش به او عطا مى كند.

حدیث (96)پیامبر اكرم(ص) فرمودند:

الجلیس الصالح خیر من الوحدة و الوحدة خیر من جلیس السوء

همنشین خوب بهتر از تنهایى است و تنهایى بهتر از همنشین بد

حدیث(97)حضرت زهرا (س) فرمودند:

فجعل الله الایمان تطهیرا لكم من الشرك ، و الصلاة تنزیها لكم عن الكبر

خدای تعالی ایمان را برای پاكیزگی از شرك قرار داد ، و نماز را برای دوری از تكبر و خودخواهی.

حدیث(98)امام محمدباقر(ع) فرمودند:

ان الله عزوجل یحب المداعب فی الجماعه بلا رفث

خداوند عزوجل كسی را كه در میان جمع ، بدون ناسزاگویی شوخی كند ، دوست دارد .

حدیث(99)امام جعفر صادق(ع) فرمودند:

مَـن سَـرَّتـهُ حَسَـنَـتُـهُ وَ سَـاءَتـهُ سَیِِّـئَـتُـهُ فَـهُـوَ مُـؤمِـنًٌ

کسی که نیکو کاری اش او را شادمان کند و بدی اش وی را بد حال گرداند چنین کسی مومن است.

حدیث(100) پیامبراکرم (ص) فرمودند:

لَئِن یَهدِی اللهُ بِکَ رَجُلاً واحِداً خَیرٌ لَکَ مِنَ الدُّنیا وَ ما فِیها

اگر خداوند بوسیله تو یک نفر را هدایت کند برای تو بهتر است از دنیا و هر آنچه در آن است

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

Azer Zeynalov

Azer Zeynalov

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

Alim Qasimov عالیم قاسیم او mp3 آذری

Alim Qasımov 1957-ci ildə anadan olub. Valideyyinləri onun musiqiyə və xususilə muğama qarşı olan istedadını uşaqlıqdan biliblər, ancaq ona musiqi təhsili verməyə imkanları yox idi. əllərindən bir tək şey gəlmişdi, dəf düzəltmək üçün, atası bir keçi kəsmişdi. Bu dəf, Alimin birinci musiqi alətiydi. Və bununla birlikdə o, gözəl və hamıdan fərqlənən səsə sahib idi. Daha sonra o, Bakıda muğam məktəbinin ən tanınmış və istedadlı müəllimlərindən dərs almışdı. 25 yaşında Alim, həyatında birinci muğam müsabiqəsində müvəffəqiyət qazanmışdır. O vaxtlarda o, muğam sənətinin, xüsusilə də “tarab” janrının araşdırmalarıyla məşqul olurdu. 1989-cu ildən Alim Qasımov Mənsurov qardaşlarıyla çıxış eləməyə başlamış, tarzən Мəlik və kamança çalan Elşən ilə. Arada Alim Qasımov özü də dəf çalır. Son zamanlarda cəmi doqquz albomu çıxardan Alim Qasımov hər bir musiqi sənətkarının nail olmağa çalışdığı mükafata laiq görülmüşdür. Məs 1999-cu ildə o, Beynəlxalq IMC UNESCO Musiqi Mükafatını almışdır. Muğam sənətini Fransa, İngiltərə, Almaniya, Belçika, İspaniya, Braziliya, İran və ABŞ kimi ölkələrdə konsertlərlə çıxış edən sənətçi, bütün dünyaya Azərbaycan muğam sənətini tanıdaraq, Azərbaycan mədəniyyətinin dünyaya yayılması üçün böyük bir rol olnayır.

باغیشلا منی mp3

گل گل mp3

کسمه شیکسته mp3

نازلی یارین قارا گؤزو mp3

قارا گیله mp3

قارا قیز mp3

رهاب تصنیفی mp3

تؤووز کیمی mp3

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

Fatma Mehraliyeva فاتما مهرعلی یئوا mp3

آلا گؤز mp3

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

Rubaba Muradova روبابه مرادو mp3

آهو کیمی mp3

آی گوناهسیز عزیزیم mp3

گئجه لر یوخوسوز قویموسان منی mp3

گل بیزه یار mp3

گئتمه گئتمه mp3

گیردیم یارین باغچاسینا mp3

گول قیمتی mp3

حیدربابایه سلام mp3

انتظار mp3

کونول mp3

قارا گیله mp3

سئویدین باری mp3

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

علی آقا واحید mp3

Əliağa Məmmədqulu oğlu İsgəndərovun təxəllüsü; 1895, Bakı – 1.10.1965, Bakı) – Azərbaycan şairi. Azərbaycan əməkdar incəsənət xadimi (1943).

Mollaxanada oxumağa başlamış, sonra ehtiyac üzündən təhsilini yarımçıq qoymuş, xarratlıq etmişdir. Gənc yaşlarında Bakıdakı «Məcməüş-şüəra» ədəbi məclisində iştirak etmiş, Azər (İmaməliyev), Müniri və b. şairlərin təsiri ilə lirik şerlər yazmışdır. Satirik şerlərində ictimai nöqsanları, möhumatı, zülm və haqsızlığı ifşa etmişdir. «Tamahın nəticəsi» adlı ilk kitabı nəşr olunmuşdur.

Azərbaycanda Sovet hakimiyyətinin qələbəsini rəğbətlə qarşılayan Vahid İnqilabi təbliğat sahəsində fəal çalışmış, yeni həyatı tərənnüm edən çoxlu şer: «Əsgər və fəhlə yoldaşlarıma», «Məktəb nə deməkdir», «Ucal, mələyim» və s. yazmış, «Kommunist» qəzetində, «Molla Nəsrəddin» jurnalında əməkdaşlıq etmişdir. «Kupletlər» (1924), «Mollaxana» (1938) kitablarındakı şerlərdə yeniliyə Mane olanlar, kəskin satira atəşinə tutulur. Böyük Vətən müharibəsi illərində yazdığı əsərlərdə («Döyüş qəzəlləri», 1943; «Qəzəllər», 1944 kitabları) Vahid Vətənə məhəbbət, düşmənə nifrət, qələbəyə inam hissləri təbliğ edirdi.

Füzuli ənənələrinin davamçısı olan Vahid müasir Azərbaycan ədəbiyyatında qəzəl janrının görkəmli nümayəndəsidir. Qəzəlləri poetik dilinin sadəliyi, xəlqiliyi və ahəngdarlığı ilə seçilir, xanəndələrin repertuarında mühüm yer tutur. Nizami, Xaqani, Füzuli, Nəvai və b.-nın qəzəllərini Azərbaycan dilinə tərcümə etmişdir.

Vahid 1

Vahid 2

Vahid 3

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

Sovkat Eliakbareva شوکت علی اکبراووا --- آذری mp3

آخشام ماهنیسی mp3

آی قیز mp3

آذربایجان mp3

بیر کونول سیندیرمیشام mp3

داغلار mp3

دره لر mp3

اوخو تار mp3

تئز گل mp3

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

رودوفیتا یا جلبکهای قرمز

رودوفیتا یا جلبکهای قرمز :

جلبکهای قرمز تقریبا همگی پرسلولی و دریازی هستند. این جلبکها ، علفهای دریایی موجود در آبهای استوایی را تشکیل می‌دهند. رنگیزه فیکواریتدین نقش کمکی مهمی را در فتوسنتز این جلبکها ، ایفا می‌کند. جلبکهای قرمز مشبک‌تر و ظریف‌تر از جلبکهای قهوه‌ای سخت و ستبر هستند. از این جلبکها ، جنس گلیدیوم منبع ژله آگار است و از آن به عنوان محیط کشت میکروبها ، استفاده می‌شود. به علت داشتن رنگیزه‌های فیکوسیانین (سبز مایل به آبی) فیکواریترین (قرمز) به رنگهای بنفش ، سبز زیتونی ، ارغوانی و صورتی و غیره دیده می‌شوند و به خاطر داشتن این رنگیزه‌ها قادرند از اعماق آب زیست کنند. تال کوچک و ظریف دارند. فرآیند تولید مثل در جلبکهای قرمز پیچیده‌تر از جلبکهای قهوه‌ای است. از بعضی جلبکهای قرمز به عنوان منبع غذایی سرشار از پروتئین استفاده می‌کنند. جلبکهای قرمز تقریبا همگی پرسلولی و دریازی هستند. این جلبکها ، علفهای دریایی موجود در آبهای استوایی را تشکیل می‌دهند. رنگیزه فیکواریتدین نقش کمکی مهمی را در فتوسنتز این جلبکها ، ایفا می‌کند. جلبکهای قرمز مشبک‌تر و ظریف‌تر از جلبکهای قهوه‌ای سخت و ستبر هستند. از این جلبکها ، جنس گلیدیوم منبع ژله آگار است و از آن به عنوان محیط کشت میکروبها ، استفاده می‌شود.

فائوفیتا یا جلبکهای قهوه‌ای :

تقریبا همه جلبکهای قهوه‌ای دریازی هستند. ساختمان رشته‌ای دارند و عموما نسبت به بیشتر جلبکهای دیگر ، سازمان پیچیده‌تری دارند. در واقع امروزه جلبک قهوه‌ای تک سلولی وجود ندارد. معروف‌ترین این جلبکها ، فوکوس است که در امتداد بسیاری از سواحل دریاها ، یافت می‌شود. در این جلبکها ، رنگیزه‌های کلروفیل و فوکوگزانتین قهوه‌ای وجود دارد. لامینارین و مانیتول از مواد ذخیره‌ای این جلبکها ، محسوب می‌شود. رنگیزه‌های موجود در کلروپلاست آنها شامل کلروفیل a و c و کاروتن و رنگیزه قهوه‌ای رنگی است به نام فوکوگزانتین که مقدار آن از مقدار کلروفیل بیشتر بوده و در نتیجه باعث ایجاد رنگ قهوه‌ای در تال می‌شود. مواد غذایی ذخیره در یاخته شامل مانیتول و لامینارین است و در ترکیبات دیواره یاخته‌ای جلبکهای قهوه‌ای ، غیر از سلولز مواد دیگری از جمله اسید آلژینیک وجود دارد که از نظر اقتصادی دارای اهمیت زیادی است. تال در جلبکهای قهوه‌ای تماما پریاخته‌ای است. در این جلبکها ، تال تک یاخته‌ای و همچنین به صورت کلونی دیده نمی‌شود. و یاخته‌های متحرک آنها قلوه‌ای شکل بوده و دارای دو تاژک در قسمت جانبی هستند.

پراکندگی جلبکهای قهوه‌ای :

به جز چند نمونه که از آنها در آبهای شیرین یافت می‌شوند بقیه آنها تماما در آبهای شور دریاها و اقیانوسهای مناطق سرد زیست می‌کنند. بعضی از آنها نیز در آبهای گرم دیده می‌شوند. عده ای از جلبکهای قهوه‌ای در آبهای کم عمق و در فاصله جزر و مد دریا بر روی سنگها زیست می‌کنند.

تولید مثل در جلبکهای قهوه‌ای :

در جلبکهای قهوه‌ای ، هر سه نوع تولید مثل رویشی و جنسی دیده می‌شود. روش معمولی تولید مثل رویشی ، قطعه قطعه شدن تال است. تولید مثل غیر جنسی در ساختاری به نام اسپورانژیوم (هاگدان) و با تولید هاگهایی به نام زئوسپور انجام می‌شود. زئوسپورها قلوه‌ای شکل‌اند و در قسمت جانبی خود دارای 2 تاژک ، یکی از نوع تنسل و دیگری از نوع شلاقی هستند. تولید مثل جنسی به روش ایزوگامی و ائوگامی در جلبکهای قهوه‌ای بسیار رواج دارد.

چرخه زندگی :

سه نوع چرخه زندگی در جلبکهای قهوه‌ای دیده می‌شود. در جلبکهای قهوه‌ای پست ، چرخه از نوع ایزومورفیک است. دو گیاه هاپلوئید و دیپلوئید یا گامتوفیت و اسپوروفیت کاملا مشابه یکدیگرند و تناوب نسلهای مشابه دیده می‌شود مانند جلبک اکتوکارپوس. در مرحله بعدی جلبکهایی قرار دارند که چرخه زندگی آنها از نوع هترومورفیک است جلبک لامیناریا. در این حالت گیاه گامتوفیت تحلیل رفته کوچک و میکروسکوپی است. در نوع سوم تال گامتوفیت کاملا از بین می‌رود و فقط گیاه اسپوروفیت باقی می‌ماند که این چرخه را چرخه دیپلانتیک می‌گویند مثل جلبک فوکوس.

ویژگیهای جلبکهای سبز :

جلبکهای سبز به رنگ سبز علفی هستند و مانند گیاهان عالی در کلروپلاست خود دارای رنگیزه‌هایی مانند کلروفیل b و a ، گزانتوفیل و کاروتن هستند. همچنین در داخل کلروپلاست اغلب آنها اجسام کروی شکل و از جنس پروتئین به نام پیرنوئید وجود دارد که محل ذخیره غذایی نشاسته است.بعضی از جلبکهای سبز تک یاخته‌ای و برخی کلونی متحرک هستند و حرکت آنها توسط 2 یا 4 تاژک انجام می‌گیرد. شکل کلروپلاست در جلبکهای سبز سهم عمده‌ای در شناسایی جلبکهای مختلف آن دارد. کلروپلاست ممکن است فنجانی شکل ، زین اسبی ، مارپیچ ، ستاره‌ای ، مشبک و بشقابی باشد.

زیستگاه جلبکهای سبز :

اغلب جلبکهای سبز آبزی هستند در آبهای شور و شیرین به صورت غوطه‌ور (فیتوپلانکتون) و یا متصل زیست می‌کنند. جلبکهای سبز ، در خاک نیز جمعیت زیادی را تشکیل می‌دهند. حتی تعدادی از جلبکهای سبز به عنوان انگل دیگر موجودات شناخته شده‌اند که مهمترین آنها سفالئوروس است که انگل گیاهانی از قبیل چای ، قهوه و مرکبات به شمار می‌رود.

کلامیدوناموس :

جلبک تک یاخته و متحرکی است که در آبهای شیرین مثل آبگیر ، حوض ، استخر و دریاچه زندگی می‌کند. تال هنگام مشاهده با میکروسکوپ ، تخم مرغی شکل ، دارای دو تاژک در ناحیه سر ، یک کلروپلاست فنجانی شکل که حاوی پیرنوئید و لکه چشمی می‌باشد. کلامیدوموناس را می‌توان منشا جلبکهای سبز دانست. از اجتماع آنها کلونیهای مختلف بوجود می‌آیند. از تقسیمات یاخته کلامیدوناموس و جلبک ریسه‌ای ساده یا اولوتریکس حاصل می‌شود.

اسپیروژیر :

از انواع جلبکهای سبز ریسه‌ای است که در طبیعت به فراوانی وجود دارد و شناسایی آن به علت داشتن کلروپلاست مارپیچی به آسانی صورت می‌گیرد. و نوع تولید مثل جنسی آن از نوع الحاقی یا همیوغی است از ویژگیهای مهم این جلبک نداشتن یاخته‌های متحرک ، اعم از زئوسپور و گامت است.

منبع : شبکه ی رشد

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

آذری mp3

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

Xan Şuşinski خان شوشنسکی mp3

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

mp3 آذری

۱- سهند - عزیزی

۲- سهند - شهریار

۳- شهریار

۴- شهریار ۲

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

حیدر بابا mp3

حیدربابا شهریار mp3

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

عاشیق اسکندری دن بیر نئچه آهنگ mp3

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

حیدربابا mp3 شهریار

حیدر بابا فایلینی mp3 فرمت ده دانلود الیین

حیدربابا

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |

HEYDER BABA’YA SELÂM

Heyder Baba, ıldırımlar şakanda,
Seller, sular şakkıldayıb akanda,
Kızlar ona saf bağlayıb bakanda,
Selâm olsun şevkatize, elize,
Menim de bir adım gelsin dilize.

Heyder Baba, kehliklerin uçanda,
Göl dibinden dovşan kalkıb, kaçanda,
Bahçaların çiçeklenib açanda,
Bizden de bir mümkün olsa, yâd ele,
Açılmayan ürekleri şâd ele.

Bayram yeli çardakları yıkanda,
Novruz gülü, kar çiçeği çıkanda,
Ağ bulutlar köyneklerin sıkanda,
Bizden de bir yâd eyleyen sağ olsun,
Derdlerimiz koy dikkelsin dağ olsun.

Heyder Baba, gün dalıvı dağlasın,
Üzün gülsün, bulakların ağlasın,
Uşaklarun bir deste gül bağlasın,
Yel gelende ver getirsin bu yana,
Belke menim yatmış bahtım oyana.

Heyder Baba, senin üzün ağ olsun,
Dört bir yanın bulak olsun, bağ olsun,
Bizden sora senin başın sağ olsun,
Dünya kazov-kader, ölüm-itimdi,
Dünya boyu oğulsuzdu, yetimdi.

Heyder Baba, yolum senden keç oldu,
Ömrüm keçdi, gelenmedim geç oldu,
Heç bilmedim gözellerin neç oldu,
Bilmezidim döngeler var, dönüm var,
İtginlik var, ayrılık var, ölüm var.

Heyder Baba, igit emek itirmez,
Ömür geçer efsus bere bitirmez,
Nâmerd olan ömrü başa yetirmez,
Biz de vallah unutmarık sizleri,
Görenmesek helâl edin bizleri.

Heyder Baba, Mir Ejder seslenende,
Kend içine sesden-köyden düşende,
Aşık Rüstem, sazın dillendirende,
Yadındadır ne hövlesek kaçardım,
Kuşlar tekin kanad çalıb uçardım.

Şengülava yurdu, aşık alması,
Gâh da gedib orda konak kalması,
Daş atması, alma-heyva salması,
Kalıb şirin yuhu kimin yadımda,
Eser koyub, ruhumda her zadımda.

Heyder Baba, Kuru gölün kazları,
Gediklerin sazak çalan sazları,
Ket kövşenin payızları, yazları,
Bir sinema perdesidir gözümde,
Tek oturub, seyr ederem özümde.

Heyder Baba, Karaçemen caddası,
Çovuşların geler sesi, sedası,
Kerbelâ’ya gedenlerin kadası,
Düşsün bu aç, yolsuzların gözüne,
Temeddünün uyduk yalan sözüne.

Heyder Baba, şeytan bizi azdırıb,
Mehebbeti üreklerden kazdırıb,
Kara günün ser-nüviştin yazdırıb,
Salıb halkı bir-birinin canına,
Barışığı beleşdirib kanına.

Göz yaşına bakan olsa, kan akmaz,
İnsan olan hancer beline takmaz,
Amma hayıf, kör tutduğun burakmaz,
Behiştimiz cehennem olmakdadır,
Ziheccemiz meherrem olmakdadır.

Hazan yeli yarpakları tökende,
Bulut dağdan yenib kende köçende,
Şeyhülislam gözel sesin çekende,
Nisgilli söz üreklere deyerdi,
Ağaçlar da Allah’a baş eyerdi.

Daşlı bulak daş-kumunan dolmasın,
Bahçaları saralmasın, solmasın,
Ordan keçen atlı susuz olmasın,
Deyne bulak, hayrın olsun, akarsan,
Ufuklara humar-humar bakarsan.

Heyder Baba, dağın daşın seresi,
Kehlik okur, dalısında feresi,
Kuzuların ağı, bozu, karası,
Bir gedeydim dağ-dereler uzunu,
Okuyaydım: "Çoban, kaytar kuzunu".

Heyder Baba, Sulu yerin düzünde,
Bulak kaynar çay çemenin gözünde,
Bulakotu, üzer suyun üzünde,
Gözel kuşlar ordan gelib keçerler,
Halvetleyib bulakdan su içerler.

Biçin üstü sünbül biçen oraklar,
Ele bil ki, zülfü darar daraklar,
Şikarçılar bildirçini soraklar,
Biçinçiler ayranların içerler,
Bir huşlanıb, sondan durub biçerler.

Heyder Baba, kendin günü batanda,
Uşakların şamın yeyib yatanda,
Ay bulutdan çıkıb kaş-göz atanda,
Bizden de bir sen onlara kıssa de,
Kıssamızdan çoklu gam u gussa de.

Karı nene gece nağıl deyende,
Külek kalkıb kap-bacanı döyende,
Kurd keçinin Şengülüsün yeyende,
Men kayıdıb bir de uşak olaydım,
Bir gül açıb ondan sora solaydım.

‘Emmecan’ın bal bellesin yeyerdim,
Sondan durub üs donumu geyerdim,
Bahçalarda tiringeni deyerdim,
Ay özümü o ezdiren günlerim,
Ağac minib, at gezdiren günlerim.

Heçi hala çayda paltar yuvardı,
Memmed Sadık damlarını suvardı,
Heç bilmezdik dağdı, daşdı, divardı
Her yan geldi, şıllak atıb aşardık,
Allah, ne koş, gamsız-gamsız yaşardık.

Şeyhülislam münâcatı deyerdi,
Meşed Rahim lebbâdeni geyerdi,
Meşdâceli bozbaşları yeyerdi,
Biz hoş idik, hayrat olsun, toy olsun,
Fark eylemez, her n’olacak, koy olsun.

Melik Niyaz verendilin salardı,
Atın çapıb kıykacıdan çalardı,
Kırkı tekin gedik başın alardı.
Dolayıya kızlar açıb pencere,
Pencerelerden ne gözel menzere.

Heyder Baba, kendin toyun tutanda,
Kız gelinler hena, pilte satanda,
Bey geline damdan alma atanda,
Menim de o kızlarında gözüm var,
Aşıkların sazlarında sözüm var.

Heyder Baba, bulakların yarpızı,
Bostanların gülbeseri, karpızı,
Çerçilerin ağ nebatı sakkızı,
İndi de var damağımda, dad verer,
İtgin geden günlerimden yad verer.

Bayram idi gece kuşu okurdu,
Adaklı kız bey çorabın tokurdu,
Herkes şalın bir bacadan sokurdu,
Ay ne gözel kaydadı şal sallamak,
Bey şalına bayramlığın bağlamak.

Şal istedim men de evde ağladım,
Bir şal alıb tez belime bağladım,
Gulam gile kaçdım, şalı salladım,
Fatma hala mene çorab bağladı,
Han nenemi yada salıb ağladı.

Heyder Baba, Mirzemmed’in bahçası,
Bahçaların turşa şirin alçası,
Gelinlerin düzmeleri, tahçası
Hey düzüler gözlerimin refinde,
Heyme vurar hatıralar sefinde.

Bayram olub, kızıl palçık ezerler,
Nakış vurub, otakları bezerler,
Tahçalara düzmeleri düzerler
Kız-gelinin fındıkçası, henası,
Heveslener anası, kaynanası.

Bakıçının sözü, sovu, kağızı
İneklerin bulaması, ağızı,
Çerşenbenin girdekânı, mövizi
Kızlar deyer: “Atıl-matıl, çerşenbe,
Ayna tekin bahtım açıl, çerşenbe”.

Yumurtanı göyçek, güllü boyardık,
Çakkışdırıb sınanların soyardık,
Oynamakdan birce meğer doyardık,
Eli mene yaşıl aşık vererdi,
İrza mene novruz gülü dererdi.

Novruz Ali hermende vel sürerdi,
Kâhdan enib küleşlerin kürerdi,
Dağdan da bir çoban iti hürerdi,
Onda gördün ulak ayak sahladı,
Dağa bakıb kulakların şahladı.

Akşam başı nahırçılar gelende,
Kodukları çekib, vurardık bende,
Nahır keçib gedib yetende kende,
Heyvanları çılpak minib kovardık,
Söz çıksaydı, sine gerib sovardık.

Yaz gecesi çayda sular şarıldar,
Daş kayalar selde aşıb, karıldar,
Karanlıkda kurdun gözü parıldar,
İtler gördün, kurdu seçib ulaşdı,
Kurd da gördün, kalkıb gedikden aşdı.

Kış gecesi tövlelerin otağı,
Kentlilerin oturağı, yatağı,
Buharıda yanar odun yanağı,
Şebçeresi, girdekânı, iydesi,
Kendi basar gülüb-danışmak sesi.

Şücâ haloğlunun Baki savgati,
Damda kuran samavarı, söhbeti,
Yadımdadı şestli keddi, kameti,
Cünemmegin toyu döndü, yas oldu,
Nene Kız’ın baht aynası kâs oldu.

Heyder Baba, Nene Kızın gözleri,
Rakşende’nin şirin-şirin sözleri,
Türki dedim, okusunlar özleri,
Bilsinler ki, adam geder ad kalar,
Yahşı-pisden ağızda bir dad kalar.

Yaz kabağı gün güneyi döyende,
Kend uşağı kar güllesin sövende,
Kürekçiler dağda kürek züvende,
Menim ruhum ele bilin ordadır,
Kehlik kimi batıb kalıb, kardadır.

Karı Nene uzadanda işini,
Gün bulutdan eyirerdi teşini,
Kurd kocalıb, çekdirende dişini,
Sürü kalkıb dolayıdan aşardı,
Badyaların südü aşıb-daşardı.

Hecce Sultan emme dişin kısardı,
Molla Bağır emoğlu tez mısardı,
Tendir yanıb, tüstü evi basardı,
Çaydanımız arsın üste kaynardı,
Kovurkamız saç içinde oynardı.

Bostan pozub getirerdik aşağı,
Doldurardık evde tahta tabağı,
Tendirlerde pişirerdik kabağı,
Özün yeyib, tohumların çıtlardık,
Çok yemekden lap az kala çatlardık.

Verzeğan’dan armud satan gelende,
Uşakların sesi düşerdi kende,
Biz de bu yandan eşidib bilende,
Şıllak atıb bir kışkırık salardık,
Buğda verib armudlardan alardık.

Mirza Tağı’ynan gece getdik çaya,
Men bakıram selde boğulmuş aya,
Birden ışık düşdü otay bahçaya,
”Eyvay dedik, kurddu”, kayıtdık, kaşdık,
Heç bilmedik ne vakt küllükden aşdık.

Heyder Baba, ağaçların ucaldı,
Amma hayıf cevanların kocaldı,
Tokluların arıklayıb acaldı,
Kölge döndü, gün batdı, kaş kereldi,
Kurdun gözü karanlıkda bereldi.

Eşitmişem yanır Allah çırağı,
Dayır olub mescidüzün bulağı,
Râhat olub kendin evi, uşağı,
Mensur Han’ın eli kolu var olsun,
Harda kalsa, Allah ona yar olsun.

Heyder Baba, Moll’ İbrahim var, ya yok?
Mekteb açar, okur uşaklar, ya yok?
Hermen üstü mektebi bağlar, ya yok?
Menden ahonda yetirersen selâm,
Edebli bir selâm-ı mâ lâkelâm.

Hecce Sultan emme gedib Tebriz’e,
Amma ne Tebriz ki, gelemmir bize,
Balam durun, koyak gedek evmize,
Ağa öldü, tufakımız dağıldı,
Koyun olan yad gediben sağıldı.

Heyder Baba, dünya yalan dünyadı,
Süleyman’dan, Nuh’dan kalan dünyadı,
Oğul doğan, derde salan dünyadı,
Her kimseye her ne verib alıbdı,
Eflatun’dan bir kuru ad kalıbdı.

Heyder Baba, yaru yoldaş döndüler,
Bir-bir meni çölde koyub, çöndüler,
Çeşmelerim, çırahlarım, söndüler,
Yaman yerde gün döndü, akşam oldu,
Dünya mene harâbe-i şâm oldu.

Emoğluynan geden gece Kıpçağ’a,
Ay ki çıkdı, atlar geldi oynağa,
Dırmaşırdık, dağdan aşırdık dağa,
Meşmemi Han göy atını oynatdı,
Tüfengini aşırdı, şakkıldatdı.

Heyder Baba, Kara gölün deresi,
Hoşgenâb’ın yolu, bendi, beresi,
Orda düşer çil kehliğin feresi,
Ordan keçer yurdumuzun özüne,
Biz de keçek yurdumuzun sözüne.

Hoşgenâb’ı yaman güne kim salıb?
Seyyidlerden kim kırılıb, kim kalıb?
Amir Gafar dam daşını kim alıb?
Bulak gene gelib gölü doldurur,
Ya kuruyub, bahçaları soldurur.

Amir Gafar seyyidlerin tacıydı,
Şahlar şikar etmesi kıykacıydı,
Merde şirin, nâmerde çok acıydı,
Mazlumların hakkı üste eserdi,
Zalimleri kılıç tekin keserdi.

Mir Mustafa dayı, uca boy baba,
Heykelli, sakkallı, Tolustoy baba,
Eylerdi yas meclisini, toy baba,
Hoşgenâb’ın âb-ı rûsu, erdemi,
Mescidlerin, meclislerin görkemi.

Mecdüssâdât gülerdi bağlar kimi,
Guruldardı, buludlu dağlar kimi,
Söz ağzında erirdi yağlar kimi,
Alnı açık, yakşı, derin kanardı,
Yaşıl gözler çırağ tekin yanardı.

Menim atam süfreli bir kişiydi,
El elinden tutmak onun işiydi,
Gözellerin âhire kalmışıydı,
Ondan sonra dönergeler döndüler,
Mehebbetin çırağları söndüler.

Mir Sâlih’in deli sevlik etmesi,
Mir Aziz’in şirin şahsey getmesi,
Mir Memmed’in kurulması, bitmesi,
İndi desek, ahvâlâtdı, nağıldı,
Keçdi getdi, itdi batdı, dağıldı.

Mir Abdül’ün aynada kaş yakması,
Çövçülerinden, kaşının akması,
Boylanması, dam-divardan bakması,
Şah Abbas’ın dürbini, yâdeş behayr,
Hoşgenâb’ın hoş günü, yâdeş behayr.

Sitâr’ emme nezikleri yapardı,
Mir Kadir de her dem birin kapardı,
Kapıb, yeyib, dayça tekin çapardı,
Gülmeliydi onun nezik kappası,
Emmemin de, ersininin şappası.

Heyder Baba, Amir Heyder neyneyir?
Yakın gene samavarı keyneyir,
Day kocalıb, alt engiynin çeyneyir,
Kulak batıb, gözü girib kaşına,
Yazık emme, havâ gelib başına.

Hanım emme Mir Abdül’ün sözünü,
Eşidende eyer ağzı, gözünü,
Melkâmıd’a verer onun özünü,
Da’vaların şuhlugılan katallar,
Eti yeyib, başı atıb yatallar.

Fizze hanım Hoşgenâb’ın gülüydü,
Amir Yahya em kızının kuluydu,
Ruhsâre artist idi, sevgiliydi,
Seyid Hüseyn Mir Salih’i yansılar,
Amir Cefer geyretlidir, kan salar.

Seher tezden nahırçılar gelerdi,
Koyun kuzu dam bacadan melerdi,
Emme Can’ım körpelerin belerdi,
Tendirlerin kavzanardı tüstüsi,
Çöreklerin gözel iyi, istisi.

Göyerçinler deste kalkıb uçallar,
Gün saçanda kızıl perde açallar,
Kızıl perde açıb, yığıb kaçallar,
Gün ucalıb, artar dağın celâli,
Tebietin cevanlanar cemâli.

Heyder Baba, karlı dağlar aşanda,
Gece kervan yolun aşıb çaşanda,
Men hardasam, Tehran’da, ya Kâşan’da,
Uzaklardan gözüm seçer onları,
Hayâl gelib, aşıb keçer onları.

Bir çıkaydım Damkaya’nın daşına,
Bir bakaydım keçmişine, yaşına,
Bir göreydim neler gelib başına,
Men de onun karlarıylan ağlardım,
Kış donduran ürekleri dağlardım.

Heyder Baba, gül konçesi handandı
Amma hayıf, ürek gazası kandı,
Zindegânlık bir karanlık zindandı,
Bu zindanın derbeçesin açan yok,
Bu darlıkdan bir kurtulub kaçan yok.

Heyder Baba, göyler bütün dumandı,
Günlerimiz birbirinden yamandı,
Birbirizden ayrılmayın, amandı,
Yakşılığı elimizden alıblar,
Yakşı bizi yaman güne salıblar!

Bir soruşun bu karkınmış felekden,
Ne isteyir bu kurduğu kelekden?
Deyne, keçirt ulduzları elekden,
Koy tökülsün, bu yer üzü dağılsın,
Bu şeytanlık korkusu bir yığılsın.

Bir uçaydım bu çırpınan yelinen,
Bağlaşaydım dağdan aşan selinen,
Ağlaşaydım uzak düşen elinen,
Bir göreydim ayrılığı kim saldı?
Ölkemizde kim kırıldı, kim kaldı?

Men senin tek dağa saldım nefesi,
Sen de kaytar, göylere sal bu sesi,
Baykuşun da dar olmasın kefesi,
Burda bir şîr darda kalıb bağırır,
Mürüvvetsiz insanları çağırır.

Heyder Baba, gayret kanın kaynarken,
Karakuşlar senden kopub kalkarken,
O sıldırım daşlarıynan oynarken,
Kavzan, menim himmetimi orda gör,
Ordan eyil, kâmetimi darda gör.

Heyder Baba, gece durna keçende,
Köroğlunun gözü kara seçende,
Kıratını minib, kesib biçende,
Men de burdan tez matlaba çatmaram,
Eyvaz gelib çatmayıncan yatmaram.

Heyder Baba, merd oğullar doğginan,
Nâmerdlerin burunların oğginan,
Gediklerde kurdları dut boğginan,
Koy kuzular ayın şayın otlasın,
koyunların kuyrukların katlasın.

Heyder Baba, senin könlün şad olsun,
Dünya varken ağzın dolu dad olsun,
Senden keçen yakın olsun, yad olsun,
Deyne menim şâir oğlum Şehriyâr,
Bir ömürdür gam üstüne gam kalar.

+ نوشته شده در ساعت توسط وحید شکرزاده |